Ross i Laura - czy to przeznaczenie ?

Rozdział 2 Dziękuje

Oczami Rossa

Obudziły mnie promienie słońca powoli otworzyłem oczy i ujrzałem mój pokój. Spojrzałem na zegarek i ujżałem godzinę 7:40 szybko zerwałem się z łóżka i pobiegłem do łazienki wykonać poranne czynności nie miałem czasu na śniadanie więc krzyknąłem tylko w biegu że zjem w szkole i wybiegłem z domu prosto do szkoły .

Oczami Laury 

Siedziałam na korzytarzu na ławce nigdy nie lubiłam długich i nudnych apeli więc postanowiłam że i tym razem zamist słuchać nudnej paplaniny posiedze i porozmyślam o życiu. Lubiłam to robić wtedy odrywałam się od żeczywistości i przenosiłam się w świat marzeń . Nie trwało to jednak długo ponieważ już po paru minutach w całej szkole zabrzmiał dzwonek . Uczniowie wyszli z sali a ja zaczęłam szukać Rain nie trwało to długo ponieważ po 5 minutach znalazłam ją flirtującą z jakimś chłopakiem . 

- Rain możemy pogadać spytałam uprzejmie

- Lau nie widzisz że jestem zajęta odpowiedziała i odwróciła się do chłopaka

Zawiedziona zachowaniem przyjaciółki wyszłam przed szkołę i usiadłam na schodach nie miałam ochoty z nikim gadać a zwłaszcza z nią olała mnie swoją najlepszą przyjaciółkę było mi bardzo przykro .

Oczami Rossa 

Naszczęście zdążyłem na apel jednak po dziesięciu minutach zrezygnowałem z siedzenia tam i postanowiłem usiąść przed szkołą zobaczyłem tak piękną brunetkę o dużych brązowych oczach to chyba ta sama którą spotkałem wczoraj Laura wydawała się być smutna więc postanowiłem do niej podejsć . 

- Hej wszystko okej ? spytałem siadając koło niej 

- nie nic nie jest okej ..odpowiedziała smutnym tonem 

- powiesz mi co się stało ? spytałem czule

- moja przyjaciółka mnie olała pewnie teraz nawet nie obchodzi ją gdzie jestem

Po krótkiej chwili brunetka wybuchnęła płaczem a ja bez chwili namysłu postanowiłem ją przytulić ona nic nie odpowiedziała tylko się we mnie wtuliła wciąż płacząc . 

-no już nie płacz  próbowałem ją uspokoić

- dziękuje powiedziała przez łzy

- za co ? 

- za to że jesteś ...

CDN