Baht Oyunu (15'ten Sonra) #AdBor

29

Bora: Ne demek senin tokan Ada?

Ada: Evet işte benim tokam bu, nerde görsem tanırım. Sana kim verdi bunu?

Bora: Sen emin misin tokan olduğuna? Çünkü bana bunu aynı mahallede oturduğum... Sevdiğim biri vermişti.

Ada: Eminim... Tabiki eminim... Bende bu tokayı sevdiğim birine vermiştim zaten.

- FLASHBACK - (12 YIL ÖNCE)

Bora her gün okuldan dönüşte, daha okul kıyafetlerini bile çıkarmadan evlerinin önündeki sokakta top oynardı.

Yine bir gün okul dönüşü topunu alıp, sokakta oyun oynamaya başlamıştı ki karşı kaldırımda giden kıza takıldı gözü.

Kız, Bora'nın evlerinin iki sokak aşağısında oturuyordu. Ve her gün okul dönüşü Bora'nın oyun oynadığı sokaktan geçerdi.

Bora, kızın dikkatini çekmek için ayağıyla topunu onun geçtiği kaldırama attı. Kız o kadar dalmış olmalı ki önüne sekip düşen topla birlikte ani bir hareket yaptı. Bora, kızı korkuttuğunu anlayınca yanına koştu.

Bora: Bilerek olmadı. Top değdi mi sana?

Ada: Hayır önemli değil. Benim gitmem lazım.

Bora, kızla ne zaman konuşmak istese kız hemen oradan uzaklaşıyordu. Bora bunun nedenini hala anlamamıştı. Bora kızdan baya baya hoşlanıyordu ama kızın kendisiyle konuşmak bile istemediği apaçık ortadaydı.

***

Bora her okul dönüşü olduğu gibi yine sokakta top oynuyordu. Evlerinin açık penceresinden gelen gürültüden anne ve babasının kavga ettiğini anlamıştı. Bora yine kızın bu sokaktan geçeceğini bildiği için onun olduğu kaldırıma yönelip, buradan geçmesini bekledi. Hala gelmemişti ama onun o yemyeşil gözlerini görmek için bile beklemeye değer olduğunu bildiği için öylece durmaya başladı.

Uzaktan geldiğini görünce tam geçeceği kaldırımda top sektiriyordu ki annesi evden koşar adımlarla çıkıp, Bora'nın yanına geldi.

Belma: Hadi oğlum gidiyoruz.

Bora: Nereye anne?

Belma: Soru sorma oğlum, hadi.

Bora: Anne ben gelmek istemiyorum.

Belma: Oğlum taşınıyoruz, ev sahibi bizi evden çıkarıyor. Gidip, eşyalarımızı toplayalım hadi.

Bora: Ama anne... (diyerek kıza baktı.)

Belma: Hadi ben içeri giriyorum, sende topunu alıp geliyorsun dedim Bora.

Belma'nın gidişini izleyen Bora, çaresizce yere çöküp oturdu. Kız ne olduğunu anlamadığı için Bora'nın yanına çöktü.

Ada: Ne oldu? İyi misin?

Bora: Biz taşınıyoruz...

Ada: Belli ki bir nedeni var taşınmanızın da sen niye üzgünsün?

Bora bu soruya verecek bir cevap arıyordu kendi içinde. Ne yani bu güzel kızı bir daha göremeyecek miydi?

Bora: Ama ben... Ben burayı çok seviyordum.

Ada: Keşke gitmeseydiniz ama üzülme.

Bora: Bir daha seni göremeyeceğim.