(Bölümde hafif şiddet vardır...ben uyarımı yapayım da :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi Okumalar
-bölüm 2-
Güneş büyük bir görkemle göğe yükselirken, kapalı siyah perdelerin ardında duran ince, cılız beden; perdeleri hafif bir şekilde aralayarak çok değil bir kaç yıl önce aşinası olduğu manzarayı görmek istemişti sadece.
Bu büyük köşkte, safkanlar olarak bir tek Jung Jaehyun ve Mark Lee yaşamıyordu. Yüzyıllardır yaşamlarını sürdüren ve birlikte hareket eden bir gruplardı onlar. İnsanlardan saklanan ama yeri geldiği zaman onları kendilerine köle eden, alışık olmadıkları ve kendi yaşamlarından çok uzak olan bu hayata ayak uydurmayı öğrendikleri an her şeyi ellerinin altında tutmayı başarabilen ve aciz insanlara hükmeden vampirlerdi her birisi.
Jung Jaehyun'un yıllar yıllar önce sahip olduğu bu büyülü ve göreni mest eden köşk ise onların yuvasıydı. İntikamlarının, şehvetlerinin, insanlar tarafından kalpsiz ilan edilseler de duygularının sahibiydi bu büyük köşk.
İnce beyaz parmakları güneşin yansıdığı cama doğru uzanırken teninde beliren parıltılar cezbetti onu. Henüz daha körpe olan Sicheng'i büyüledi kendi teni.
Beyaz teninin üzerinde sanki bol yıldızlı bir gökyüzüymüşcesine salınan güneş ışığı gözlerini kamaştırdı ama kendini geriye çekmedi. Tâki, düşüncelerini uyuşturan o sesi duyana kadar.
"Demek buradasın?" elini elektrik çarpmışcasına geriye çekerken kan kırmızı gözleri korkuyla titredi, ardına döndü hızlıca. Çünkü biliyordu ki eğer cevap vermezse o, güneş ışığının kendisini cayır cayır yakmasına izin verirdi.
İlk önce boynuna kendi elleriyle astığı tılsımı çıkarır, ardından da onu dışarıya koyup etinin erimesini, ruhunun can çekişmesini izlerdi.
"Evet," dedi yumuşak çıkan sesiyle, "buradaydım." Yuta ona doğru attığı adımlarıyla karşısında dikilirken yüzünün her bir ayrıntısını inceledi. Kendisine korkuyla bürünen gözleriyle adeta bir ceylan gibi baktığının farkındaydı. İşte bu, onun hoşuna gidiyordu.
"Perdeleri kapat, Sicheng." soğuk ve sert ses tonunu işitir işitmez dediğini yaptı hemen, ince parmakları perdeleri sonuna kadar kapatırken odaya hükmeden karanlık hızlı nefesler almasına neden oldu.
Dong Sicheng, karanlıktan korkardı. Ancak Nakamoto Yuta onu karanlığına çekmeye bayılıyordu.
Ellerini zorla perdelerden çekip ardına döndüğünde dibinde duran beden ile hâlâ almaya devam ettiği nefeslerini tuttu. Şimdi ise kendi kan kırmızısı gözleri, efendisinin kan kırmızı gözlerine bakıyordu.
