Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi Okumalar
Vampirler dünyası da, bir nevi insan dünyasıyla benzer şekilde ilerliyordu. Hayatına son vermemek için gerekli besinleri al, ölüme çok fazla yaklaşmadan hayatını sürdür ve bunun gibi benzer bir çok şey. Bu saydıklarım ise vampirler için geçerliydi. Benzer olmayan tek şey ise, uykuydu.
Esmer tenine rağmen parlayan çıplak üst gövdesi, yüzüne dayadığı kaslı kolu ve dağınık siyah saçlarıyla sadece yanında yatan ve uyuyan bedeni izliyordu Johnny Suh. Kırmızı irisleri beyaz tenin her bir yanını inceledi sanki hiç yapmıyormuş gibi. Elini kaldırdı ilk önce, en az kendisinin ki kadar dağınık siyah saçların döküldüğü ensesinden başlayarak aşağıya doğru ilerletti parmaklarını. Dokunuşu kuş tüyünden halliceydi, parmakları bel boşluğuna geldiğinde altında ki bedenin mızmızlandığına şahit oldu.
Yüzünde ister istemez ufak bir gülümseme oluştu safkan vampirin. Parmakları ise bu sefer güzel vampirinin süt beyazı kalçalarının bitiş çizgisinde ki ufak gamzede durakladığında elini kaldırıp beline sararak kendine doğru çekti onu.
Ten Lee. O diğerlerinin ve bir çok dönüştürülen fâninin aksine kendi isteğiyle atlamıştı Johnny'nin kollarına. Çünkü ona öyle bir tutulmuştu ki çekeceği acılar bile umurunda değildi. İnanın ki gerçekten değildi, çünkü yıllar boyunca acıdan kavrulacak bir çok olay yaşamasına rağmen yanında bu safkanı hissettiği her an ona cehennemi değil, cenneti veriyordu.
Johnny ise yüzyıllık hayatı boyunca kendisine bu kadar itaat eden ve her şeyi göze alacak bir tek fâni bile görmemişken ondan vazgeçmek istememişti. Her ne kadar ilk başta onu öldürmek istese de.
Dün geceden kalma izler ilişti gözlerine. Boynunda ve sırtının bir çok yerinde de belirgin olan ısırık izleri sivri dişlerinin kamaşmasına neden olsa da kendine hakim oldu. Dün onu neredeyse enerjisinin hepsi tükenene kadar ısırmış ve kanıyla kendini yeterince doyurmuştu.
Elini belinden çekerek kalçasına kadar inen ince saten örtüyü üstüne çekti Ten'in. Gitmeleri gerekiyordu, oradan yeterince ayrı kalmışlardı üstelik Jung Jaehyun kendisine bir takım yeniliklerden bahsetmişti önce ki günlerde. Geri dönmeleri gerekiyordu.
O ihtişamlı köşkte ki yerleri yeterince boş kalmıştı.
Ancak bir yanı da gitmek istemiyordu Johnny'nin. Yanında bir ölüden hallice yatan beden sırf onun için bir çok şeye katlanmış ve yeterince acı çekmişken şimdi eğer geri dönerlerse, onun bir kez daha acılar içinde kıvranışına şahit olacaktı.
Acımasız bir kont olan Johnny yıllarca atmayan kalbinin Ten sayesinde içini titrettiğini hissediyordu ve bu titremenin yerini acıya bırakmasını istemiyordu.
