Mücadelem

Sırlar Açığa Çıkıyor

Ayazlı bir havanın yüzüme vurmasıyla açtım gözlerimi her yerim on kamyon adamdan dayak yemişim gibi ağrıyordu. En çok da artık varlığından dahi şüphe ettiğim ruhum... Kafam gece boyu soğuk mermerde kalması dolayısıyla felaket derecede uyuşuktu. Dün apar topar geldiğim mezarlıkta uyuyakalmışım. Tüm bu ağrılara rağmen gözlerimi annemin yanında açtığım için mutluydum.

-"Günaydın Orman Gözlüm.", dedim zorlama tebessümümle

Annemi duymuyordum, Görmüyordum ama hissediyordum. Bir şekilde benimle olmalıydı... Annem beni yalnız bırakmaz. Günaydın diyişi gözlerimin önüne geldi tebessüm ettim yine...

Kesin bana şöyle derdi :

+" Vefa üşümüşsün oğlum hadi git sıcak bir duş al sonra da gel sana tavuk çorbası yapayım mis gibi iç boğazların yumuşasın. Sonra da başın için ilaç iç kendine hadi canımın içi."

Bende annemin dediklerini yapmaya giderdim... Ama şimdi tekim o halde kendimi düşünmeliyim çünkü annem beni bu halde gördükçe eminim benden daha kötü duruma geliyordur.

Çiçekler içinde yatan anneme baktım.

" Ben şimdi gidiyorum Orman Gözlüm merak etme düştüm sensiz de çok ama çok zorlanacağım anne ama söz sana başaracağım. İstediğim gibi çok başarılı bir psikolog olacağım. İstediğin gibi mutlu olacağım. Kendime iyi bakacağım gözün arkada kalmasın. Ama önce çözmem gereken sırlar var anne... "

Mezarlıktan emin adımlarla çıkıp eve geldim. Dünkü kadın gitmişti. Önce kıyafetlerimi çıkardım ve duşa girdim sıcak su tutulan uzuvlarıma felaket derecede iyi gelmişti. Sonra kendime tavuk çorbası yaptım. Ağrıyan başım için de ilaç... Biraz kendime geldikten sonra hedefim yatak odasıydı kapıyı açtım ve annemin ölmeden hemen önce bahsettiği sandığa yöneldim. Açmaya çalıştım fakat kilitliydi. Annem kilidin yerini söylememişti.

Saatlerde kilidi aradım, bulamadım. En son umudumu kaybedip sandığın yanına çöktüm elimi yere koydum ve canımın acısıyla yere baktım. Evet anahtar sandığın hemen altındaydı.

Bazen cevaplar soruların hemen altında olur. Bulmak değil görmek önemlidir...

Ellerim titreyerek anahtarı aldım. Gerçeklerle yüzleşmeye cesaretim yoktu. Ama yüzleşmediğimiz her gerçek eninde sonunda karışımıza çıkmaya mecburdur.

Anahtarı soktuğum kilidi çevirdim ve annemin bahsettiği mektubu buldum.
Güzel bir el yazısıyla VEFA'YA... yazıyordu.

Mektubu aldım ve zarfı yavaşça açtım. İşte aylardır aradığım sırları açığa çıkaracak şeydi bu elimde tuttuğum. Okuduktan sonra her şey bitecekti. Belki de buna ben de dahildim.

BÖLÜM SONU

Merhabaaaaa uzun zamandır yazmıyordum Vefayı çok özlemişim... Yazmayı da hasret giderdim resmen iyi geldi.

Görüşmeyeli nasılsınız?

Okul ne alemde?

Umarım çok çok iyidir. Kötüyse de moral bozmaya gerek yok mücadeleye devam. Güçsüz hissettiğinizde Vefayı düşünün o her şeye rağmen savaşmıştı hala savaşıyor. Artık yıkık Vefa devrini sonlandırıyorum ama birkaç bölüm sonra. Neden hemen değil o bölümlerden sonra açıklayacağım zaten. Neyse

Kitap nasıl ilerliyor düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim.

İyi bakın kendinize mücadeleyle kalın 🖤💥