Mücadelem

Anonim

Merhaba nasılsınız?

Yıldızı parlatmayı unutmayalım :)

Keyifli okumalar...

(Anonimin ağzından)

"Gelmiyorsun
Görmüyorsun
Ne haldeyim hiç sen
Biliyor musun?

Dün gibi hatırlarım
Saçlarının rengini
Cenneti bana sorsalar
Çizerim senin resmini
Kayıp bir aşk bizimkisi
Ama sen hiç değişmedin
Bense senin için bir rüzgar gibi
Estim Estim

Bana neden gülmedin?
Beni neden sevmedin?
Yalan dolan bir hikayeydi
Kalpte açan bir gül gibi
Sevmiş seni güya deli gibi
Yalancının biriydin
Sen hiç ama hiç değişmedin! "

(Şarkıya medyadan ulaşabilirsiniz)

Onu düşünerek söylediğim şarkıyı bitirdiğimde kocaman bir alkışla karşılaştım.  Mikrofonu elime alıp kafedeki dinleyicilerime  teşekkür ederek sahneden indim.

Çantamı alıp çıkışa doğru ilerlerken kafe sahibi Ilgaz  Bey beni görünce durdu.

" Ağzına sağlık Naz yine çok güzel bir akşamdı.", dedi.

"Teşekkür ederim Ilgaz  Bey" derken gülümsedim

Yürümek için devam ettiğimde kolumu tutan elle durdum.

"Bir dakika Naz paranı almadan nereye gidiyorsun?" 

" Ah kafam dalgın bu aralar unutmuşum."

" Bekle hemen geliyorum" dedi ve odasına doğru hızlı adımlarla ilerledi.

Onu beklerken elimden telefonumu çıkarttım. Mesajlardan Vefayı bulup elimi klavyede gezindirdim.

BEN : Senin yüzünden ölürsem şaşırmam.

BEN : Kafam o kadar dalgın  ki parayı bile unutturuyorsun bana

Mesajlarımı yazdıktan sonra telefonu çantama atıp gelen Ilgaz Bey'e baktım.

Elindeki zarfı bana uzattı teşekkür ederek elinden aldığım zarfı da çantama attım.

" Dikkatli git eve Naz ben bırakmak isterdim ama işler yoğun"

" Tamam merak etmeyin ilk defa gitmiyorum" diyip  kafeden çıktım.

Eve gitmek için otobüs beklerken başıma  giren sancıyla elim refleks olarak başıma  gitti. Oturucak yer ararken kaldırırım taşını görüp  yavaş yavaş oturdum. Ağrı şiddetlendi ve telefonum çaldı. Ekrana bakınca arayanın   Sinem  olduğunu gördüm. Kendimi toparlamaya çalışsam da başaramadım zorla telefonu açarak "Alo" dedim.

+"Alo Naz nerede kaldın merak ettim  kuzum "

- " Otobüs bekliyorum Sinem" dedim zorlanarak çünkü başım felaket derece ağrıyordu ve gözlerim kararmaya başlamıştı.

- " İyi misin sen Naz sesin niye öyle kanka 

+" İyiyim  iyiyim başım tuttu yine eve gelip dinlenince bir şeyim kalmaz"

- " korkutma beni kızım gelip seni  alayım mı?"

+" Yok yok  geldi otobüs zaten hadi kapatıyorum beş dakikaya evdeyim "

Telefonu kapatıp zorla ayağa kalkarak gelen otobüse binince gördüğüm ilk boş yere oturdum şansıma otobüs fazla kalabalık değildi. Kafamı cama yaslayıp gözlerimi kapattım.

Eve gelince Sinem  telaşla kapıyı açtı." Naz iyi misin korkuttun be kızım... "

"iyiyim yaa  merak etme tuttu yine başımın ağrısı . Uyuyacağım biraz sonra geçer."

Dinlenmek için odama doğru yürürken aklıma gelen şeyle  Sinem'e döndüm.

" Sahi, ölsek bizim için üzülecek kimsemiz yok değil mi?"

Buruk bir tebessüm belirdi yüzümde.

" Yok ", dedi tok sesiyle" Birbirimizden başka kimsemiz yok"

Sinemle yetimhaneden beri arkadaşız on sekiz yaşımıza basınca orada daha fazla kalamayıp gecekonduyu andıran küçük bir  ev tutmuş orada yaşıyorduk yani burada.

Kafamı sallayıp odama ilerledim evde iki oda vardı biri benim biri Sinem'in yetiyordu bize işte.

Odama gelip taştan daha sert olan yatağıma  uzandım . Ama bu benim için sorun değildi yıllardır böyleydi bu ve biz alışmıştık artık.

Yatağa uzanınca kapattığım gözlerimi  açmama sebep olan şey Vefadan gelen mesajdı 

VEFA :?

VEFA : Benim suçum ne?

BEN : Kafamı dağıtıyorsun işte dalgınım senin yüzünden

Mesajı yazdıktan sonra pencereye çarpan yağmur damlalarının sesini duyup kafamı o yöne doğru çevirdim. Sonra elimde duran telefon titredi.

VEFA : Yağmur yağıyor

VEFA : Yağmur yağınca aklıma hep sen geliyorsun.

BEN : Sevinmeli miyim?

VEFA : 🤷‍♂️

Gülümseyerek telefonu aldığım yere koyarken kapının önünde duran Sinem' i gördüm.

" O mu yine?"

Kafamı salladım. " Evet, o her şeyim, güçlü kalmamı sağlayan şey "

" Sırf onunla mesajlaşabilmek için sabah akşam çalışıp şu telefonu alınca ne kadar sevdiğini kanıtladın zaten"  kahkaha attı sözlerini tamamlayınca " Kızım yorgunluktan kolumu kaldıramıyordun ahahahah"

" Değerdi ama"

" Üzüleceksin Naz biliyorsun bunu değil mi?"

" Ben onun hayaline bile razıyım o mutlu olsun bana yeter"

Gözlerimi dolmasını saklamak için kafamı yastığa koyup gözlerimi kapattım.

"İyi geceler kuzum", dedi Sinem halimi anlayarak

" İyi geceler çiçeğim"  diye yanıtladıktan sonra kendimi uykunun kollarına bıraktım.

BÖLÜM SONU

Eee  anonimi nasıl buldunuz?

Anonim hakkında biraz bilgi sahibi olduk. Yavaş yavaş açığa çıkıyor olaylar

Gidişat nasıl?

Öneri veya şikayetleri buraya bırakabilirsiniz

Hoşçakalın