"Ama nasıl olur zihnim seni hatırlamıyor? "
Kollarını belimden çekip tam karşıma geçti. Elini kaldırıp göğsümün sol kısmına koydu. Kalp atışlarımı hissetti.
" Çünkü Kalp Tanır Vefa..."
Haklıydı.
Hafızamda belli bir yeri yoktu ama kalbim onu ta...
Ben sol tarafımızın hafızası olduğuna inanırım çünkü öyle eşsiz anlar olur ki bazen. Bir şekilde beynimizden silinse de kalp hatırlar.
+"Oğlum sarmaları götürdün mü masaya?"
-"Götürdüm annecim"
+"Hah iyi kıza mahcup olmayalım ilk defa geliyor."
-"Bir şey olmaz anne yabancı değil Yaren. Yorma sen kendini "
+" Olsun olsun memnun kalsın da"
Sözleştiğimiz gibi Yaren bugün bize kalmaya gelecekti. Akşam yemeğini hazırladık beraber yemek için. Masaya son kez göz gezdirdikten sonra
- " Her şey hazır memnun kalır rahat ol sen. Birazdan gelir zaten ", dedim.
Yaklaşık beş dakika sonra kapı zili duyuldu. Annemle beraber kapıyı açınca bir elinde renkli papatya buketi bir elinde pastane poşetini tutan Yaren'i karşıladık
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(papatyalar)
Annem Yaren'i görünce sevgiyle gülümsedi Yaren de ona karşılık verdi.
+ " Gel kızım hoş geldin", dedi annem
"Papatyaları sevdiğinizi söylemiştiniz" diyerek elindeki buketi anneme uzattı.
Annem memnun olduğunu belli ederek teşekkür etti.
" Hadi salona geçelim" dedim kendimi belli etmek istercesine
Yönlendirmemle hep beraber salona geldik. Ben tekli koltuğa geçerken annemle Yaren üçlü koltuğa yan yana oturdular. Bir müddet sessizce oturduktan sonra
" Ne iyi ettin de geldin kızım" cümlesiyle sessizliği annem bozdu
" Evet, çok iyi ettin gerçekten" dedim tebessümle Yaren'in ben konuşurken tam gözlerimin içine bakması kalp atışlarımı hızlandırdı.
O an gözleri tanıdık geldi. Küçük bir kız çocuğunun sevgiyle bana bakması gibiydi. Kalbim sıkıştı. Uyarı veriyordu bir şekilde bana
Yaren'in gözlerine daha fazla maruz kalmamak için gözlerimi üzerinden çektim.
" E hadi yemeğe geçelim" elimle masayı gösterdim. Annem de beni onaylayınca hep beraber masaya otururduk.
İlk önce Yaren'in çorba kasesini alıp kendi yaptığım mercimek çorbasından koydum sonra da annemin kasesini aldım. Sonra da kendime koyup sandalyeme oturdum. Başlamak için bizi bekleyen Yaren kaşığı ağzına götürdü. Gözlerini kapattığında yüzünde çok memnun bir ifade vardı.
YAREN : Bu çok güzeelll. Feride Teyze eline sağlık
