Ölüme Giden Yol (DÜZENLENECEK)

7: ''BİR YENİ MESAJINIZ VAR.''

ÖNCEKİ BÖLÜMDEN

Annem kapıyı çekip çıktı. Mutfağa yönelip su kaynattım. Karamel Latte'mi alıp odama geçtim. Olanlar beni yormuştu. Kitabımı alıp yatağıma sırt üstü uzandım ve kitabıma kaldığım yerden devam ettim. Gözlerim yorulana kadar kitap okudum. Kitabımı masaya koydum ve uykuya teslim oldum.

YENİ BÖLÜM

Sabah esneyerek uyandım. N-nasıl ya? Ben en son kitap okurken yorulduğum için azıcık dinlenecektim. Sabaha kadar uyumuşum. Yazıklar olsun, annem beni niye uyandırmamış ki?

Mutfağa ilerledim. Hemen buzdolabından kendime kahvaltılık bir şeyler hazırladım. Sağ olsun, annem beni akşam yemeğine çağırmamış. Akşamdan beri açtım.

-----

Hızlı bir kahvaltının ardından odama girdim, yatağa uzandım ve telefonumu elime aldım. Hah, ne bekliyordunuz? Okula gitmemi mi? Ben psikolojik bir olay atlatmışım, bir gün dinlenmemde bir sorun yoktur herhalde. 

-----

Kapının açılma sesini duydum. Anlaşılan annem gelmişti. 

-Anne nerelerdeydin?

-İşim vardı kızım.

-Ne işi?

-Kahvaltını yaptın mı?

-Yaptım. 

-----

Dışarı çıktım ve otobüs durağında beklemeye başladım. Otobüse binip hastaneye doğru yol aldım. 

Hastaneye gelip bizimkilere bakmak için üst kata çıktım. 

-Volkan?

-A-alev? Yaşıyorsun. 

-Evet, benden kurtulamazsın. O yüzden yaşamalıyım. İyi misin?

- İyiyim. Kaza nasıl oldu?

-Anladığım kadarıyla servis bir araca çarpmış. Bana hiçbir şey olmadı. Sizin için ambulans çağırdım ve buraya geldik. 

-Sen niye bizimle gelmedin?

-Geldim, Volkan. Senin durumun iyi değildi. Kafana camlar batmıştı ve kanıyordu.

-Neyse ki hala yaşıyoruz. Sorun yok. 

-Sen ne zaman çıkıyorsun? 

-Bugün akşam gibi.

-Tamam o zaman. Diğerleri nasıl? 

-Hepsi iyi durumda. 

...

-O zaman ben gidiyorum. 

-Görüşürüz. 

1 HAFTA SONRA

Nihayet okula varmıştım. Bahçe sabahın körü olduğu için oldukça boştu. Hızla merdivenleri çıkıp sınıfa vardım. Bizimkileri göremedim. Galiba gelmemişlerdi. Normal, herkes dersi kırmaya bayılıyordu. 

Telefonumu çıkarıp WhatsApp adlı uygulamayı açtım. Bakalım, bizimkiler ne alemdeydi?

10/D'NİN ADAMLARI

12 Kasım Cuma 

08.16

Mert: Gençlik nabünüz?

Ahu: Hiç.

Mert: Cidden hiç mi?

Ahu: Evet, hiç.