Ölüme Giden Yol (DÜZENLENECEK)

6: "TRAKTÖR"

Önceki Bölümden;

Arkasından ona seslenirken kapıyı gıcırdatarak kapatıp çıkmıştı bile.

Lanet olsun, bu adam benle dalga mı geçiyordu?

Birden deponun içini yeşil bir gaz kapladı. B-bu neydi ki?
H-hayır, olam...

Yeni Bölüm

"-Ihh..."

İnleyerek yerden doğruluğumda şaşırmamıştım. Sevgili Chucky'm beni çözme zahmetine girmeyip bayıltmayı tercih etmiş. Bana fark etmez. Yaslanmış şekilde ağacın önünde duruyordum. Ormanlık bir alandaydım. Evet, ben şimdi eve nasıl gideceğim?

---

Dakikalarca batı yönünde ilerlemem sonucunda küçük toprak bir yol buldum. Anladığım kadarıyla bir köy yoluydu. Yoldan geçen traktörlü Emin Emmi'yle şehre kadar gidiyorduk. Emin Emmi'yi ikna etmek hiç kolay olmamıştı.

Ah, sonunda varmıştık. Beykoz'da olduğumuzu öğrendiğim Emin Emmi'yle son dakikalarımızı geçiriyorduk.

"Sağolasın Emin Emmi!"
"Ne demek kızım."
"İyi günler."
"..."

Traktörün tortor sesi giderek uzaklaşırken Beykoz'dan Kadıköy'e nasıl ulaşacağımı düşünüyordum. Tabii ki filmlerdeki gibi hemen taksi çevirmeyeceğim. O kadar param yok.

---

Kısa bir otostop işlemiyle Kadıköy'e varmıştım. Ah, eve yürüyecek halim yoktu ama bunu yapmalıydım.

---

Eve varınca her zaman üzerinde arızalı olduğu ve 16 Eylül günü tamir edileceği yazan ama üzerinden 2 ay geçen kâğıdın asılı olduğu 5 kişilik asansörü es geçip merdivenlere yöneldim.

Merdivenleri ağır aksak çıktım. Kapıyı anahtarımla açınca annemi koltukta oturmuş televizyon izlerken yakaladım.

-Kızım okul nasıldı?
-İ-iyiydi.

Ne yani, annemin hiçbir şeyden haberi yok muydu? Neyse, zaten olanları anlatıp beni odama kapatmasını istemiyordum.

Annemin odadan çıkıp montunu giydiğini gördüm.

-Nereye anne?
-İşim var kızım.

Annem kapıyı çekip çıktı. Mutfağa yönelip su kaynattım. Karamel Latte'mi alıp odama geçtim. Olanlar beni yormuştu. Kitabımı alıp yatağıma sırt üstü uzandım ve kitabıma kaldığım yerden devam ettim.

---

Gözlerim yorulana kadar kitap okudum. Kitabımı masaya koydum ve uykuya teslim oldum.

DEVAM EDECEK...