The Politician's Biggest Mistake (Flame Series #1)

45

to my dearest sister, jasmin.

hi. i know that you're reading this right now. kapag binabasa mo na 'to ibig sabihin, wala na ako. i don't know how to write this letter without even crying.

jasmin, you and aidan used to be my safe place. i loved you both so much. i did my best to be a great and good brother for the both of you, but i guess i failed. i let jealousy eat me.

we were so close. we were so happy. we used to play a lot in the garden. i'm letting you both borrow almost all of my stuffs. but then, our parents never saw me. they only see you and aidan.

when you were four, i was thirteen. ako ang naglilinis at nagpapalit ng diaper mo. ako rin ang nagpapaligo at nagpapakain sa 'yo at kay aidan. nililinisan ko kayo dahil ayaw kong linisan kayo ng mga kasambahay natin. hindi naman kasi nila inaayos at siyempre, makulit kayong dalawa. madalas kayong nakakakuha ng kurot sa kanila at ayaw ko 'yon.

kung tutuusin, puwede namang sina mama na lang ang mag-ayos sa inyo kaso hindi, e. hindi nila magawa dahil busy sila sa trabaho. busy sila sa politika. and they pulled me in to that messy and dirty world.

i never wanted nor dreamt about being inside the politics. i never wished to be a politician. ayaw kong kulangan ako ng oras sa inyo pero wala, e. mama and papa pushed me in and i have no choice, but to obey. i thought that they would see me if i please them. but still, they never did. it's always you, you, you and aidan. i'm always out of the frame.

i wanted to be a doctor, jas. gusto kong maging doctor. my heart belongs to medicine, but i never had a chance to pursue what i really wanted to. that's why when you told me that you'll take medicine, i was sent over the moon.

habang lumilipas ang mga taon, mas nakikita ka nila at si aidan. you two can stole their attention without even trying. kayong dalawa ni aidan. laging kayo. puro na lang kayo. kayo lang ang nakikita nila at sa totoo lang, parang kayo lang ang anak. sa inyo lang sila natutuwa, sa inyo lang sila masaya, kayo lang ang mahal.

habang tumatagal, ayaw ko mang mangyari, kinakain ako ng selos. pinagtatrabaho-an ko ang atensyon nila. i did my best for them to be proud of me. i kept on hoping na sana isang araw, ako naman ang pansinin nila. i drowned myself with energy drinks and coffee to keep myself wake every fucking night. hindi ko kaya ang politika. masiyado akong nape-pressure, nahihirapan akong kumilos, nahihirapan ako sa lahat. hindi ko maunawaan ang lahat at kung ano man ang nakapaloob sa politika pero pinilit nina papa na unawain ko.

ang sabi nila sa 'kin, ang politika ay umiikot lang sa kapangyarihan at pera.

i refused to believe his words. hindi ako naniniwala ro'n. para sa 'kin, ang politika ay tumatakbo sa pagsasaayos ng bansa, pagtataguyod para sa mas magandang bukas at pagtulong sa kapuwa.

pero dumating 'yong point na may ibinigay sa 'kin si papa. may ipinasa siyang trabaho, may ipinakilala siya sa 'king bago at maruming mundo.

iyon ay ang ilegal na droga, panloloko ng mga tao at pagnanakaw ng pera sa gobyerno.

at first, i hesitated. no, i won't take and do that thing. bakit ako magpapasa ng mga ilegal na droga kung nasa politika ako? at kahit wala ako sa politika, masama iyon kaya bakit ko gagawin? aware ako na ang droga ang sumisira sa mundo at sa isang bansa maging sa isang komunidad kaya bakit ako magpapasa ng droga? bakit ako magnanakaw ng pera sa gobyerno? bakit ako manloloko ng mga tao? bakit ko gagawin lahat ng iyon?