volcanic disaster twilight.

abducted

We zaten zo een hele tijd, totdat het zo koud werd dat ik me adem weer kon zien en ik verstijfde. Wat is er Bella? Is de verwarming kapot? Je kunt je adem zien. Nee, zei ik dat is het niet. Duncan laat je zien , lafaard. Riep ik hard. Onmiddellijk begon het belachelijk hard te waaien de deur klapte open en weer dicht en me pc knipperde als een gek. Alles op zijn tijd stond er op het scherm. Ik vloog achteruit en alles werd stil. Ik vloog naar beneden en naar buiten. Ik was slim genoeg om nog net me jas van de kapstok te pakken. Edward was via me raam naar buiten gegaan, anders zou Charlie het zien. Ik had heilig beloofd nooit meer alleen naar het bos te gaan,maar dat kon me nu niet meer schelen. Ik rende zo hard ik kon, zo ver mogelijk het bos in. Totdat ik zelfs Edward niet meer kon zien. Of horen, en dat zei heel wat. Ik ging tegen een boom zitten. Toen hoorde ik een takje kraken. En ik keek met waterige ogen op. Hallo? is daar iemand? Edward? Ben jij het? Dit is niet de tijd voor een geintje.Het kwam dichterbij en ik liep achteruit. Het voelde dreigend. Ik liet me hartslag expres omhoog gaan, zodat Edward me makkelijker kon vinden. Maar ik zag hem niet. En ik voelde hem ook niet dichterbij komen. Ik stond nu tegen een stenen muur en ik ging erachter zitten. De takjes bleven breken. Ik liet me mobiel afgaan op Edward”s nummer. En hopend zo dat ie mij met het geluid kon vinden. Plotseling stond er een man met donkere ogen voor mij. Meteen wist ik dat dit Duncan was en ik deinsde achteruit. Ik zei toch dat we elkaar met tijd zouden zien. Maar.. hoe.. Ik zit in het lichaam van iemand anders. Ik moet echt meer dingen geloven. Ga je dat ook met mij doen? Plotseling werd alles zwart en ik viel neer. Me vinger die de toets inhield van het geluid viel slap langs me zij.
Draaiing pov
Edward pov.
Ik rende als een gek door het bos Bella te zoeken. Toen plotseling me mobiel afging. Het was Bella. Maar ik nam niet op. Ik wist dat ze het deed zodat ik haar zou vinden. Door middel van het geluid. Houd hem aan, meid, dan heb ik je zo. Kom Bella. Waar ben je meid? Bella! Waar ben je? Kom op meid, geef antwoord. Niks. Toen plotseling, hield het geluid op. Ik stond meteen stil. Ik wist dat er iets goed mis was. Ik wist het gewoon.