volcanic disaster twilight.

het ongeluk.

Ik was heel de dag super vrolijk. Ik had iedereen zo gemist en was heel blij dat ik ze weer zag. Toen we naar huis gingen, bleef ik lang de kant op kijken waar de cullens stonden. Ik zwaaide, glimlachte en toen gingen Edward en ik naar mijn huis. Ik genoot van de rit en keek dromerig uit het raam. Er stond een mooi piano liedje op. Het maakte me nog meer in een dromerige stemming. Ik zat met me gedachte ver weg. Op het strand. Edward en ik liepen hand in hand op het strand. In de zon en niemand die ernaar vroeg. Me hoofd lag op z'n schouder en zo liepen we over het strand. Ik lachte en bloosde. Mag ik mee genieten? Vroeg Edward. Ik lachte weer. Het liedje maakt me dromerig. En vrolijk. Waar dacht je aan? Aan ons. We liepen over het strand, hand in hand. De zon scheen, en niemand die ernaar kraaide. Ik had me hoofd op je schouder en zo liepen we rustig over het strand heen. Das een mooie gedachte, zei hij terwijl hij me hand pakte. Ja, en ik leunde me hoofd tegen zijn schouder aan. zo zaten we de hele rit. Totdat we een klein stukje van huis waren. Een grote aardbeving deed de grond onder ons schudden. Ik kroop dicht tegen Edward aan. Hij moest grote moeite doen om de auto op de weg te houden. Heel lang leek het goed te gaan, maar toen zag ik een boom steeds dichterbij komen. Kijk uit! Schreeuwde ik, en toen werd alles zwart.

......

Toen ik bijkwam, voelde ik dat ik hoofdpijn had. Ik legde voorzichtig me hand om de bult heen. Auw dat deed pijn. Toen keek ik naar Edward omdat ie nogal stil was. Hij lag met z'n ogen gesloten tegen de hoofdsteun. Eerst dacht ik dat ie gewoon geschrokken was, maar hij reageerde niet. Edward? He, alles is goed. Ik ben in orde. Het hielp niet en toen schoot het door me heen. Het leek wel of ie bewusteloos was. He. Doe je ogen eens open. He. Kom. Dit is niet grappig. Het was stom, maar als mensen het hadden, dan moest je meestal kijken of ze nog ademde. Dus dat deed ik nu ook. Ik hoorde hem ademen. Mooi. Ik legde me hand op z'n wang meestal reageerde hij daar wel op. Maar nu niet. Ik begon in paniek te raken en belde Alice. Gelukkig nam ze snel op.

Met Alice. Alice, met Bella. Bella! Wat is er? Rustig. Jullie moeten nu komen. Waarom? Het zal stom klinken, maar we zijn door die beving tegen een boom geknald. Alles goed? Met mij wel, alleen een bult. Hoe bedoel je met mij wel? het is Edward. Hij reageert nergens op. Als ik niet beter weet, zou ik zeggen dat ie bewusteloos is. We komen. Waar ben je? Uh, twee straten van me huis. Oke we komen. En de verbinding werd verbroken. Een paar minuten later waren ze er. Ze gooide deur open en zagen Edward zitten. Alles goed trouwens met jou Bella? Ja, alleen een bult. Jullie moeten hem helpen. Ik was in paniek. Tranen stonden in me ogen. Edward wordt eens wakker. Kom. Hoe kan dit? Dat weten wij ook niet. Ik legde me hand op z'n wang. He. Kom doe je ogen open. Ik was nu echt bang en legde me hoofd tegen z'n schouder aan. zelfs dat hielp niet. Ik hoorde iets piepen en keek met waterige ogen op. Alice had haar telefoon in haar handen en ik kon wel raden wie ze belde. Maar ik lette niet op. Tranen stroomden langs me wangen. Toen merkte ik dat ik op werd gepakt, en keek op. Het was Emmett. Ik worstelde om vrij te komen, ik wilde bij Edward blijven. Toen hoorde ik rumoer en keek achter me. Ik zag dat Jasper Edward vast had. Hij had nog steeds z'n ogen dicht. Nieuwe verse tranen stroomden over me gezicht. We werden naar binnen gebracht en naar boven. Ze legde ons op bed naast elkaar. Ik merkte dat ik me jas en schoenen nog aan had. Ik deed ze uit en ging toen tegen Edward aan liggen. Zo zaten we de hele middag. Uiteindelijk viel ik in slaap. Ik had de droom waar ik aan dacht voor het ongeluk. Edward en ik waren weer op het strand. We liepen hand in hand. Met mijn hoofd op z'n schouder en met een verliefde blik in onze ogen. We keken elkaar aan en kusten elkaar. We liepen verder, toen Edward ineens zei: zullen we gaan? Waar naar toe? Vroeg ik nieuwsgierig. Naar huis. Waarom zou je willen gaan? Het is hier prachtig. Dit is maar een droom, dat weet je toch? Ja, zuchtte ik en werd wakker. Ik opende me ogen en een minuut later deed Edward hetzelfde. Oh eindelijk, zei ik met flinke emotie in me stem. Ik kuste hem. Hoe voel je je? Bella! Alles goed? Sssh. Alles is goed. Wat is er gebeurd? Rustig nou, alles is goed. We keken elkaar een tijdje aan en toen kalmeerde hij. En ik glimlachte. Alice! Riep ik hard. Ik hoorde dat ze allemaal naar boven kwamen, en inmiddels zat Edward recht op bed. He, je bent wakker. Ja, dankzij Bella. Hoezo, wat heb ik gedaan dan? Bella, de droom van jou. Ga me nu niet vertellen dat je dat ook gezien hebt, of gedroomd. Jawel. Een strand, we liepen door het zand. Wauw. Hoe voel je je ? vroeg Alice toen. Goed, alleen nog suf. Dat geloof ik. Jij moet jagen binnenkort. Dat zou fijn zijn. Tot die tijd blijf jij lekker hier. En Charlie dan? Ik zeg wel dat ie niet naar boven mag. Toen schoot me iets te binnen. Oh, de auto staat nog bij die boom. We halen hem wel straks. Oke. Er hoeft toch niemand langs die weg. Oke, mooi. Ik was nog van slag door het hele gebeuren en viel weer in slaap. Ik hoorde de rest nog net lachen en dat ze ons alleen lieten. Toen we alleen waren een harde knal. Ik schrok wakker. Wat was dat? Vroeg ik geschrokken. Geen idee. ik stond op en liep naar het raam. Twee straten richting de school, kwam een grote rookzuil boven de bomen uit. Uhm, lieverd, je moet denk ik een nieuwe auto kopen. Hoezo? Uhm, hij is een soort van ontploft. Een nieuwe ontploffing klonk. Een grote vuurbal kwam boven de bomen uit. Jezus. De hitte die ik nu voel, komt dat van... Ja. hij stond op. Nee, blijven zitten jij. Ik zal de brandweer bellen. Ik lette er niet echt meer op en toen een kleine ontploffing klonk, viel ik achterover. Maar op een goede manier. Ik viel met me hoofd tegen Edward's knieën aan. hij lachte. Gaat het? Ja, prima, lachte ik terug. En kusten hem.