volcanic disaster twilight.

thuiskomst.

Alice pov.

We reden naar huis en zeiden toen we binnen kwamen: we zijn thuis. Meteen kwam Esmé op ons af en zei eindelijk, heeft die fontein nog voor problemen gezorgd? Ik viel stil. Wat is er meid? Ik deed me mauw een beetje omhoog en liet de wond zien. Jezus, waarom is het nog niet genezen? Geen idee. We hebben Carlisle al gebeld. Vannacht? Ja. Hoe is het eigenlijk gekomen? Er is een fontein uitgebarsten en er zat niet meer alleen heet water in. Wat nog meer dan? Lava. De eerste keer hebben we het kunnen ontwijken, maar de tweede keer had ik niet zoveel geluk. Jezus. Ze omhelsde me en ik haar. Ik was ook blij om na zo'n nacht thuis te zijn. Maar toen kwam me arm te dichtbij en ik trok terug. Wat is er? Me arm. Oh, sorry meid. Ik liep naar een kraan en hield me arm eronder. Jasper kwam bezorgd bij me staan. Het water voelde als een veer op me huid, maar toch was het fijn. He, meid gaat het? Ja, het gaat wel. ik voelde me pijn verdwijnen. Dank je Jasper. Zei ik met groten liefde en dankbaarheid. Graag gedaan meisje. he, waar is Edward? In het ziekenhuis met Bella. Wat is er gebeurd? Ze heeft een terugval gehad. Mijn god. Een van haar organen is gaan haperen , en daarom is Edward nu terug met haar. Hopelijk begeeft ie het niet. Ik haalde eindelijk me arm onder de kraan vandaan. En droogde voorzichtig me arm af.

Intussen in het ziekenhuis.

Edward pov.

ik bracht Bella binnen en kwam Carlisle tegen. Bella. Wat is er gebeurd? Ze sliep, toen kreeg ze flinke buikpijn. We hebben Tina geroepen. Tina? De vrouw die ons rondleide. Oke. Haar temperatuur is hoger dan normaal. Wat zei Tina? Dat ze denkt dat die week orgaan schade heeft opgeleverd. Er kwam een dokter langslopen met een lege brandcard. he, tim heb je die nog nodig? Vroeg Carlise vriendelijk. Nee? Hoezo? Mooi. Dan mag je mij helpen. Oke. Leg haar hier maar op. Oke. Wat gaan jullie doen? Een scan maken. We kunnen niks doen, totdat we zeker weten wat ze heeft. Oke. Ben sterk Bella. Oke. Zei ze zwak. Ik kon nu niks meer doen, behalve wachten. Ik ging op een stoel zitten en wachtte. Ik probeerde te horen wat ze dachten. Maar er was teveel herrie ertussendoor om het goed te horen. Het leek uren te duren. Toen kwam Carlisle naar me toe. En? Haar darmen zijn aan het haperen. Vandaar die buikpijn. Ze heeft pijnstillers gehad. Is ze wakker? Ja, maar ze is niet meer zo fit als vanochtend. Dat snap ik. Dank je. Welke kamer? Eind van de gang. Dank je. Houd haar wel rustig. Is goed. Dank je. Ik liep naar Bella toe en ze keek me aan. hoi. He. Hoe voel je je? Moe, maar verder goed. De testen zeggen iets anders. Ik weet het. Ze legde haar hand op haar buik. Wat is er? Doet pijn. Ik weet het, maar de artsen hier zullen er alles aan doen om de pijn weg te halen en de oorzaak zo snel mogelijk op te lossen. Hoe is het met Alice? Hoe weet je dat? Ik sliep dan misschien wel diep, maar niet zo diep. Het is raar, maar de genezing is gestopt. Wat? Hoe kan dat? Geen idee. Dat weet niemand. Weet Carlisle het? Ja. hij kan er ook geen tauw aan vast knopen. Ze sloeg haar ogen neer. Je hoeft je geen zorgen te maken, ze geneest wel. oke.

We gaan het verhaal even versnellen. Sorry.

De dagen verstreken, en met Bella ging het met vallen en opstaan. De ene dag goed, de ander slecht. Maar een dag ging het zo slecht dat de artsen niet wisten of ze het ging halen. Ik zou die dag nooit vergeten. Het was op een dinsdag en ik ging al vroeg naar het ziekenhuis toe. We hadden die dag onverwachts vrij. dus ging ik al vroeg. Toen ik aankwam, nam Carlisle me apart. En ik wist dat fout zat. Wat is er? Kom even mee. In z'n gedachten zag ik ook niks, dus dat hielp ook niets. Toen we in een aparte kamer waren, vertelde hij wat er was. Hoe is het met Bella? Daar wilde ik je nou dus over spreken. Wat is er? Het is Bella. Het gaat momenteel heel slecht met haar. Hoe bedoel je? Haar organen zijn vannacht achteruit gegaan. Haalt ze het? We doen alles wat we kunnen, maar het ziet er slecht uit momenteel. Ik ging op een stoel zitten. Ze slaapt nu, want dan hebben haar organen meer rust. Hij kwam naar me toe sloeg z'n armen om me heen. Jongen toch. Het komt wel goed. Ze is sterk. Mag ik naar haar toe? Ja. Oke. Ik ging naar haar toe, en even later kwam Charlie ook. Ik zei dat ik echt niet weg wilde en hij accepteerde het. We zaten in stilte bij Bella. Op een gegeven moment vroeg hij: wat is er gebeurd? Haar achteruit gang bedoel je? Vroeg ik zacht. Ja, fluisterde hij terug. Carlisle zei dat ze vannacht achteruit is gegaan. Haar organen dan. Zal ze het halen? Ze doen wat ze kunnen maar het ziet er slecht uit momenteel. Ik liet me hoofd rusten op haar kussen, en zei niets meer. Aan het eind van die dag ging het zo slecht, dat Charlie bleef slapen, en dat had ie nog nooit gedaan. Het bed kwam te staan naast Bella's bed. Hij vond het verschrikkelijk om te moeten slapen, maar als mens had ie weinig keus. Tegen tien uur was ie zo uitgeput dat ie bijna in slaap viel. Hij ging op z'n eigen bed liggen, en viel gelijk in slaap. De volgende ochtend voelde ik een hand op me wang. ik sliep natuurlijk niet, maar had wel me ogen dicht gedaan. Ik opende me ogen, en zag dat Bella wakker was. He. Bella, goddank. Hoe voel je je? Moe, maar een stuk beter dan gisteravond. Das mooi. Toen zeg ze Charlie. Papa! Moet ie niet werken? Ssh. Nee. Hij heeft hier geslapen vannacht. Waarom? Ik viel stil. He, wat is er? Was het zo erg vannacht? Ja, zei ik zacht en ze kon horen dat me stem verdrietig klonk. Ze dachten dat je het niet zou halen. Har ogen werden groot. Ik ben heel blij dat je wakker bent. Kom eens hier. Ik stond op en sloeg me armen om haar heen, en zij bij mij. Zo stonden we een hele tijd, en als ik kon huilen zou ik het doen. Ssh, ssh. Na een tijdje waren we allebei wat rustiger en keken we in elkaars ogen. Ze glimlachte. He. Het was de eerste keer sinds lange tijd, dat ik haar ogen zag stralen.

Dat was de ergste dag sinds we haar vonden in die kamer van duncan.

Het was inmiddels een week later en met Bella ging het inmiddels goed. Haar organen deden het inmiddels weer goed, alleen wilde de dokters nu zeker weten dat het niet weer fout ging, en dus moest ze blijven tot ze weer volledig op gewicht was. het was twee weken later, toen ik Bella weer op ging zoeken en ik zag dat haar bed leeg was. ik schrok. Wat als het alsnog fout was gegaan? Ik liep naar de receptie toe en vroeg aan de receptioniste waar ze was. neem me niet kwalijk, mevrouw. Ja jongen? Wat kan ik voor je doen? Ik wilde me vriendin op gaan zoeken, maar de kamer is leeg. Weet u waar ze is? Hoe heet ze? Isabella Swan. De vrouw typte het in op haar computer en zei even later: ah hier heb ik haar. Ze is naar boven voor de laatste onderzoeken. Mag ze naar huis dan? Ja, als alles goed is wel. dat is geweldig, dank u wel. graag gedaan jongen. Ze glimlachte en ik liep naar de kamer terug om op Bella te wachten.

Ze kwam een paar uur later terug met een verpleger. Ah, kijk eens aan mevrouw bezoek. En is alles goed gegaan? Ja, ik mag naar huis.

Ja, mag ze naar huis? Ja, maar ze moet nog wel rustig aan doen. Ja, ja, dat snap ik. Ik omhelsde haar en zei mij. Goddank meisje van me. Laat me nooit meer zo schrikken. Sorry, schat. Ze kuste me en ik hoorde hoe de verpleger lachte en wegliep. Ik hoorde z'n gedachten; die redden zich wel. Ik belde Charlie met het goede nieuws. En gaf daarna Bella even. Toen ze weer ophing, liepen de tranen over haar wangen. Ik zette haar voorzichtig op bed, en omhelsde haar. Het is goed, Bella. vannacht lig je weer lekker in je eigen bed. Ja, lekker. Veilig thuis. En ik zal bij je zijn. Heel de nacht. Heb je Charlie zo gemist? En je zult ook wel geschrokken zijn? Ja. Ach meid toch. Sssh. We zaten zo totdat ze weer een beetje gekalmeert was. Toen stond ze langzaam op en begonnen we samen in te pakken. Een uurtje later waren we klaar, en gingen we naar huis toe. Charlie kon tot z'n grote spijt niet komen. Het was onverwachts een drukke dag geworden op het bureau, dus bracht ik haar naar huis en bleef de rest van de dag bij haar. Ze at wat en ging toen douchen en toen lekker tv kijken. Ik ging naast haar zitten en trok haar dicht tegen me aan. ze ging tegen me aanliggen en viel toen in slaap. Ik legde haar op bed en ging naast haar liggen.