volcanic disaster twilight.

tsunami alarm.

Hij kuste me terug. Ik draaide me naar hem toe en omhelsde hem. Laat me nooit meer zo schrikken. Sorry, meisje. Als je moet jagen, zeg het dan gewoon. Toen sloeg de schrik in en ik omheslde hem nog steviger. En hij mij. We zaten zo uren. Totdat Charlie thuis kwam. Bella?! Ik kom papa. Blijf maar hier, ik zeg wel dat ie niet naar boven mag komen. Oke. Ga maar liggen, ik ben zo terug. Oke. Ik liep naar beneden toe. Waar Charlie me gelijk omhelsde. En ik hem. Is alles goed? Ja, alleen een bult op me hoofd. Die explosie, die auto zaten jullie daarin? Ja. Maar toen waren wij al veilig. Oke. Ik was heel erg geschrokken en wilde niets liever dan naar boven, naar Edward toe. Charlie liet me los en ik liep weer naar boven. Daar lag Edward met nadenkende ogen op bed. Ik ging naast hem liggen. Waar denk je aan? over ons ongeluk. Ik schrok. Wat is daarmee? Ik snap niet hoe ik nu tegen de boom op kon knallen en wat nog raarder is, dat ik bewusteloos was. Je hebt te weinig bloed in je lichaam. Je moet jagen. Het was een grote aardbeving. Dus? Ik snapte niet waar ie heen wilde. De kans bestaat dat er vloedgolf waarschuwing van komt. Ik hoop het niet. Maar wacht eens, water, la push. Ik pakte me mobiel en belde naar la push toe. Ondanks me keuze bad ik met alles wat ik had dat ze me nog steeds wilde spreken. Tegelijk hoorde ik Charlie beneden roepen. Bella! Kom snel. Ik kom, papa. Ik ben zo terug. Ik ga mee. uhm Edward, charlie weet wel dat ie niet naar boven mag, maar niet waarom. Ik ben zo terug. Ik rende naar beneden toe, om alleen maar op de bank in te storten. Ik renden naar de telefoon die in de keuken hing en belde naar Billy. Hij nam op. Met Bella, zei ik schuw. Wat is er Bella. Hebben jullie de aardbeving gevoeld? Ja. alles goed daar? Ja. Waarom? Er is net een tsunami alert uitgegeven voor jullie gebied. Oke, dank je wel. alsjeblieft ga naar hoge grond. Dat zullen we doen, dank je. Wil je de andere wolven waarschuwen? Rond bellen? Zal ik doen. Oke, dank je Billy. Graag gedaan Bella. Ik hing weer op. En bleef de rest van de dag tv kijken. Ik merkte gewoon dat Edward graag wild weten waarom ik nu weg bleef als de waarschuwing door was gegeven. Dus ging ik weer even naar boven toe om het te zeggen. Bella! Hoorde ik ineens van beneden komen. Ik kom! Ik rende weer naar beneden toe en zag dat Charlie wees naar de tv. Ik volgde z'n blik en zag een gigantishe golf het strand opkomen. Ik sloeg me hand voor me mond. Het water trok ver het land in en nam alles mee op z'n pad. Wat erg, paden plekken de boom waar ik zo vaak met jacob had gezeten. Toen trok het water zich terug. En was het voorbij. Ik was tot niets meer in staat.

....

Toen ik een paar uur later een beetje was bijgekomen, hoorde ik berichten op het nieuws dat er geen slachtoffers waren. Het water was ver gekomen en er was veel schade, maar het groten gedeelte van de vloedgolf was een andere kant op gegaan. De zee op. Ik zakte opgelucht in de bank. Iedereen leeft nog goddank. Toen hoorde we iets boven. Ik ga wel papa. Ik rende naar boven en zag Edward naar de deur lopen. Ben jij gek? Terug. Bella ik ben een vampier, geen mens. En dalijk jezelf verraden aan Charlie zeker. Echt niet. Hup terug jij. Bella... nee hup. Toen we allebei weer op bed zaten, merkte ik dat Edward echt moest eten. Je zult je krachten niet terug krijgen als je niet eet. Wat bedoel je? Je kunt niet jagen, op de een of ander manier heb je een harde klap gehad. Ik voel me nu net een zuster. Je moet eten. Bella! Ben je wel lekker? Ik kan niet stoppen. Je moet eten. Nee. Nooit. Een nieuwe aardbeving deed de kamer schudden. Ik sneed me aan een scherp stukje hout. Normaal zou ik tegen stribbelen als dit zou gebeuren, maar nu niet. Hij moest eten . hij keek me aan en ik hem. Ik zei niks, maar me ogen zeiden genoeg. Doe het, je moet eten. Z'n ogen veranderde van uitstraling. Ik had het geluk dat charlie moest werken helpen met de schade van de vloedgolf. Ik kromp in elkaar toen ik het voelde. Ik zag dat voor de verandering hij zich inhield. Je moet eten, maak je geen zorgen om mij. Toen werd ie wilder. Ik keek niet weg maar hem aan. ik voelde me suf worden. Maar liet het niet merken. Ik maakte me om mezelf geen zorgen. Meer om hem. Toen ik me ogen sloot... Ik weet niet, er gebeurde iets. Hij brak los. Hij liet me arm los en probeerde me wakker te maken. Ik deed me ogen nog even open. En zakte toen volledig weg.