volcanic disaster twilight.

mount rainier

Bella pov.

Ik zat huiswerk te maken toen me mobiel afging. Ik nam snel op. Hallo, met Bella. Bella! Seth. Hoe... Hebben ze je gevonden? Schippers vaarden langs. Hoe is het met je ? Goed. Wat ben ik blij da je were veilig thuis bent. Je hebt zeker een mooi onthaal gehad? Ja, zeker. Mama en leah en heel de pack stonden op het strand. Het besef drong nu pas door en tranen liepen over me wangen. Bella? Wat is er? Ik ben gewoon blij dat alles goed is. Bella? Hoorde ik achter me. Ik draaide me om en ik zag dat het Edward was. Wat is er? Niks. Heb je het nog niet gehoord? Nee. Is dat Edward Bella? Ja. zou ik hem mogen ? Natuurlijk. Ik gaf de hoorn aan Edward. Je raad nooit wie het is. Hij keek me raar aan. Hallo? zei hij een seconden later. Ik zag hoe heel zijn gezicht oplichten van opluchting. Hoi. Sinds wanneer ben je weer thuis? Sinds twee weken. Ik ren sinds kort weer vol. Wat fantastisch. Ik leunde tegen Edward aan, want ik zag dat ie het moeilijk kreeg. En sloeg me armen om hem heen. Seth en hij waren heel goed bevriend. Toen ik thuis kwam, stond heel de pack daar te wachten. En mama en leah. Hij viel stil. He, gaat het? Ja, hoor. Is het goed als ik kom? Mag dat? Met het verdrag. Ja hoor. Oke. Dan ben ik binnen een paar minuten bij Bella in het bos. Oke. Dag. Dag. Een paar minuten later trok Edward me mee naar het bos. Ik liep gretig met hem mee. toen we seth zagen. Hij rende naar ons toe. We sloegen onze armen om elkaar heen. Tranen liepen over de wangen van seth en mij. En ik hoorde dat Edward ook huilde. Maar dan zonder tranen. Ik wreef over z'n rug. Toen lieten we elkaar los. Wat fijn te zien dat alles goed is.

Toen hoorde we een harde klap. Wat was dat? Geen idee. Een harde aardbeving deed de grond schudden, en we vielen allemaal op de grond. Wow. Wat gebeurd er? We stonden met moeite op en keken richting de school. We zagen niks. Misschien is die vulkaan weer bezig. Wat ruik ik nu? Zeiden Edward en Seth tegelijk. Hoezo? Ik ruik niks. Ze keken me allebei tegelijk aan. we moeten naar binnen, ik vertrouw het niet. Ik ook niet. Ik denk dat ik maar ga. Snel naar huis, voordat mama bezorgd wordt, zei Seth toen. Ja, is goed. Hij veranderde en liep naar huis toe. we keken hem na. Kom, Bella, we kunnen beter naar binnen gaan. Oke. Kom. We liepen naar binnen en zette de tv aan. het nieuws was erop. We schakelen live over naar pierre. Pierre, een luide knal is net gehoord, is het waar dat Mount rainier is uitgebarsten? Hij zuchtte en keer diep en zei toen: ja, dat gerucht is waar. Wat voor magnitude is het? Magnitude 6. Dat houd in? Het houd in dat in een straal van honderd kilometer mensen worden geëvacueerd worden. We gaan nu naar onze nieuwe verslag gever. Peter, hoe is de situatie daar? Hoi. Ja nogal druk. Overal worden mensen weg gehaald. Toen zag ik de stad en schrok me rot. Dat is Seatle. We zien de vulkaan achter jou. We zien een grote grijze wolk. Ja, dat is de lava en puimsteen die uit de magma kamer is gekomen. Maar ik ga nu weg. We moeten snel weg uit dit gebied. Pyroclastishe stromen zullen snel hier zijn en daar wil ik niet in zitten. Oke. Maak snel dat je wegkomt daar, Peter. Oke doe ik. Dag. Dag. En de studio verscheen weer. Plotseling werd het donker buiten. Ik keek raar op en liep naar buiten. Wat is hier nu weer aan de hand? Er vielen kleine steentjes uit de lucht en iets wat leek op stof van een bank of kleding. De lucht was ontzettend benauwd en ik hoeste. Edward trok me snel weer naar binnen en zette me op de bank. Bella? Gaat het? Ik hoeste flink en pas na een paar minuten kon ik antwoorden. Ja, het gaat wel. Maar water zou fijn zijn. Hij haalde snel een glas water. Rustig drinken, meisje. na een paar slokken ging het een beetje beter. Maar ik was nog steeds benauwd. Hij trok me tegen hem aan en wreef over me rug om me te kalmeren. Toen hield het hoesten eindelijk op. Maar de benauwdheid ging nog niet weg. We zaten zo de rest van de middag. Wat is dat voor spul? Vroeg ik toen ik eindelijk was bijgekomen. As. Het is levensgevaarlijk als je het inademt. We zagen kleine takken overhellen en we schrokken toen ze omvielen. Het begon te regenen. We moeten hier weg, ik weet niet hoeveel jou huis kan hebben bella. Waarheen? Vroeg ik schor. Naar mijn huis. Maar daar zijn nog meer bomen. Ja, maar ons dak is sterker. Ik stond voorzichtig op en pakte een das uit de kast. Deed me jas aan en toen renden we gebukt naar z'n auto, stapte in en reden weg. Ik smsde Charlie dat ik bij de cullens was voor de veiligheid. Toen we uitstapten hield ik me hoofd laag en me ogen dicht. Edward leide me vliegensvlug het huis in. Maar de das hielp niet veel, want de as kwam er recht doorheen. Ik hoeste en Edward zette me op de witte bank neer en deed de das af. Heb je net je adem ingehouden tijdens de rit? Vroeg ik toen ik weer was bijgekomen? Ja, sorry. Gaat het weer een beetje? Ja, en ik leunde tegen de leuning van de bank aan. iedereen kwam aangerend toen ze ons hoorden aankomen. Alles goed? Ja. die stank, die jullie roken. Dat kwam zeker van die vulkaan af? Nog voor Edward kon antwoorden, brak een tak af en viel richting het huis. De as is zwaar. Weet je nog de les op school? Ja. twintig centimeter as was genoeg om een dak in te laten storten. Tien, als het nat was. Inderdaad en die geur, die kwam waarschijnlijk van de vulkaan af. Nooit gedacht dat ik een vulkaan uitbarsting zo dicht zou meemaken. Er brak weer een tak af en hij hing gevaarlijk naar het huis toe. maar we hadden geluk. De tak brak in het midden en viel recht op de grond. Fjeeh. Uhm, misschien een rare vraag, maar hoe sterk is het dak van jullie huis? We hebben nooit een uitbarsting meegemaakt. In een keer een luid gekraak van op het dak. Ik denk dat we op die vraag dadelijk antwoord krijgen. Het gekraak werd luider en luider en hield toen op. Iedereen zuchtte opgelucht. Het was nog een beetje licht, maar toen als wolken werd het pikkendonker. Wat gebeurd er? Toen een geluid alsof er steentjes op het dak vielen. We hoorde luid gekraak. Dit is niet gewoon meer. We hebben een probleem. Die as moet weg, maar zelfs jullie kunnen niet naar buiten nu. Toen was kennelijk ons geluk op. Een complete boom viel om die dicht bij het huis stond. Recht op Alice af. Kijk uit! Schreeuwde ik hard. Ze kon nog net aan de kant springen voordat de top van de boom net door het raam kwam. Emmett brak de tak snel en gooide hem naar buiten. Hmm. Daar moet tijdelijk een plank voor. Het moet nu dicht. Binnen een paar minuten zat er een plank voor. Ik zag dat Alice een beetje geschrokken keek. Alice, gaat het? Jasper keek haar aan en liep naar haar toe en sloeg zijn armen om haar heen. Alles goed? Ja. heb je geen as binnen gekregen? Ik denk het niet. Uhm, Edward , ik moet even. Als je me snapt. Hij lachtte. Is goed. Ik was door de schrik even vergeten waar ie ook weer was. Daar wees Alice. Oke, dank je. Ik liep richting de wc en keek Alice even aan. Ik was door de as de tijd helemaal vergeten. Ik keek snel op me mobiel en zag dat het al heel laat was. Uhm, ik denk dat ik maar eens naar huis ga. Ik liep naar Alice toe. weet je zeker dat het gaat? Ja, gewoon schrik. Dat geloof ik, na zoiets. Ik bel wel als ik thuis ben, oke. Oke, dat zou fijn zijn. Ik en Edward liepen naar de deur toe. hij kuste me gedag en zei: Ben heel voorzichtig. Doe ik. Toen liep ik naar de auto en reed weg. Toen ik thuis kwam, belde ik Edward dat alles goed was en dat ik goed was aangekomen.Daarna ging ik snel naar de wc toe. Ik had honger en zette lasange in de magnetron. Toen ik klaar was met eten, waste ik af en ging voor de tv zitten. Het nieuws ging helemaal over seatle en de vulkaan. Seatle leek wel een spookstad. Iedereen was weg. En een soort van modderstroom stroomde door de stad. Hij nam alles mee op z'n pad. Ik schrok. Dit deed me heel erg denken aan de tsunami in La push. Tranen schoten opnieuw in me ogen bij het zien van de beelden. Ik zette de tv uit en rende naar boven en plofte op bed. Ik hoorde getik tegen het raam en keek met waterige ogen op. Het was Edward. Ik deed snel het raam open. Je moet niet heel de tijd je adem inhouden. Je kon ook gewoon aanbellen. Ik heb ook beneden gekeken, maar daar was niemand. Geen zorgen, zelfs als Charlie thuis was, zou ie me niet zien. He, waarom huil je? Vroeg ie toen ie me ogen zag. Ik keek net tv en zag een stroom door seatle stromen. Het deed me denken aan de tsunami in la push. Hij trok me naar hem toe. ze zijn je eeuwig dankbaar. En seth is weer veilig thuis. Waarom moest hij nu meegesleept worden? Waarom kon ik niet sneller bellen? He. Daar kan jij niks aan doen. Hij duwde me gezicht omhoog zodat ie me aan kon kijken. Dat was niet jou schuld. Oke. Als je niet gebeld had, dan waren er doden gevallen. En dankzij jou leeft iedereen nog. Ik leunde me gezicht tegen hem aan. toen zo'n harde klap dat me oren er pijn van deden. En als ik het had, dan Edward zeker. Wat is dat? We zitten veel te ver van de vulkaan vandaan. En hij is al uitgebarsten. Kennelijk zijn er meer klappen. Bij mij was de steek alweer weg. Is de pijn alweer weg bij je? Ja, bijna. Mooi. Hij wilde even later de tv weer aanzetten, maar iets zei me dat het geen goed idee was. We zaten inmiddels weer beneden. Nee, niet doen. Waarom niet? Vertrouw me maar. Dat doe ik altijd. En plotseling lagen we heel druk op de bank. Ik keek in z'n ogen en zag dezelfde liefde in zijn ogen als ik waarschijnlijk in de mijne had. Ik omhelsde hem en hij mij. We lagen uren zo. Totdat we Charlie thuis hoorde komen. We gingen naar boven en lagen gewoon heel de avond met een mooie glimlach op ons gezicht naar elkaar te kijken. Na een paar uur deed ik me pyama aan en ging slapen.