volcanic disaster twilight.

de genade klap.

Dagen weken gingen voorbij en na een paar maanden kon ik weer terug naar huis,maar ik durfde niet. Ik was bang dat me huis nog te zwak was, en dat zo gauw ik op bed lag me plantfond naar beneden zou komen. En Charlie en de Cullens vonden het niet erg dat ik wat langer bleef. Ik voelde me in het grote huis veiliger. En net toen we dachten dat alles voorbij was, of tenminste die kant op ging, dat het minder werd en de lucht zou opklaren, gebeurde het. Het nieuws stond aan en de vulkanoloog zei dat het nog niet voorbij was. Kleine uitbarstingen kwamen uit Yellowstone Lake. Zijn dat de knallen die we horen? Ik denk het. Heftig. Het beeld schudde hevig heen en weer plotseling. Wat gebeurd er? Aardbeving daar? Kan. Dat is geen aardbeving. Zet je schrap en sluit je oren. Waarom? Wat zie je? doe het nu maar. Dat hoef ik niet te vertellen, je ziet het dalijk wel. we sloten onze oren. Maar bleven wel naar de tv kijken. de vulkanolist liep langzaam weg van de krater. Het meer. Raar, waarom zou ie weglopen? Daar kom je dadelijk achter, Bella. Alles viel stil in het grote huis. Zelfs de dieren buiten, voor de dieren die er nog waren. Alles was letterlijk muis stil. Oke, dat lijkt me niet goed, fluisterde ik automatisch. Niemand gaf antwoord. Wat me toch best nerveus maakte. Minuten gingen voorbij en de vulkaanoloog rende nu alsof zijn leven ervan af hing. Ik werd nu echt nerveus en kroop bang tegen Edward aan. het beeld schudde nu hevig en een moment later knalde het hele park uit elkaar.



Rijen van lava steen puimsteen knalde kilometers de lucht in. En we merkten gelijk waarom we onze oren moesten dichtdoen.ik kromp gewoon in elkaar door het geluid. Toen plosteling hoorde ik niks meer. alleen gepiep in me oren.

***
Ik draaide me om naar Edward met tranen in me ogen, want ik kon zien, dat hij mij ook niet kon horen. Ik dook tegen hem aan en legde me hoofd op zijn borst. Hij duwde me gezicht omhoog en keek me aan alsof ie wilde zeggen: Het komt wel goed. Tranen liepen over me wangen en ik dook dicht tegen hem aan. het voelde alsof ik nooit meer zou kunnen horen. Me oren deden ontzettend veel pijn. Ik zag dat Jasper bij me stond, en ik wist wat ie wilde vragen, of ik hem kon horen. Ik schudde nee.
***
Toen hoorde ik vaag iets. We hadden de tv niet uitgezet en dus stond ie nog steeds aan. ik draaide me nieuwsgierig om. Bella? Hoorde ik super zacht, als een geluister door de wind. ik wist wie het was en draaide me weer naar Edward om. Was jij dat? Edward? Hij schudde ja. ik vloog hem om z'n nek. Ik kon weer horen. Langzaam begin ik de andere stemmen van de Cullens ook weer te horen. Alice was de eerste die ik hoorde. Ik draaide me om en keek haar blij aan. ze snapte het en keek blij terug. Misschien stom om te zeggen, maar we leven nog. Ja, en ik voelde Edward;s armen om me heen.