Yeni bi kitaba başlamak istedim umarım başarılı olurum ❣️
Hepinize şimdiden desteğininiz için teşekkürler 🥲
Diğer kitaplara bölüm atmak istiyorum fakat devam ettirmek için aklıma daha güzel şeylerin gelmesini ve kafamın biraz daha boşalmasını bekliyorum .
Zaten " Bilinmez " kitabının yeni bölümünün yarısı bitti " Noluyo lan " kitabında yeni bölüm saha geç gelebilir çünkü boş bi günde kitabı düzenlemek istiyorum belki düzenlemeyip direk yeni bölüm atatım bilmiyorum . Neyse sizi daha fazla sıkmadan yeni kitabımıza başlayalımm
Oy ve yorum atarsanız çok sevinirim ❣️❣️
_____________________
Elimde valiz büyüklüğünde olan çantamla birlikte sert adımlarla yürüyodum . Çanta sürekli yaralı bacağıma çarpıp duruyodu ve bu benim sebepsizcehoşuma gidiyodu .
Nereye yürüdüğüme gelicek olursak 5 gün önce tanımadığım bi numara arayıp başka bi şehre hastaneye gelmemi yıllar önce başka bi kızla karıştığımı söyledi .Bende yaklaşık 2-3 saat önce dedikleri yere ayak basmıştım ve kalıcak yer bulmak için otel arıyodum. Kendi öz ailem diye bildiğim şahıslar zamanında beni istemeyip yetimhaneye bırakmış yüzlerini daha önce görmemiştim yarın sabah gidip görücem ama bu umrumda bile değil çünkü daha büyük dertlerim var .
Aslında görevden döneli 9 ay oluyodu ama yaralarımın biraz daha geçmesini beklemek zorunda kaldım. Ayrıca kafamı toplamam gerekiyodu bu çok zor bi şeydi , şuan yaşadıklarım bu aile mevzusundan bin kat daha önemli benim için . Görev yerim için tayinimi istemiştim o da bi kaç hafta içinde açıklanır zaten neden tayinimi istediğime gelicek olursakta tim olarak göreve çıkmıştık ve geriye tim olarak değil üç kişi olarak döndük.
Aa bu arada ben kendimi tanıtmadım Ben 24 yaşında Kıdemli Üsteğmen Gökçe Demir , tam 10 ay önce hayatındaki her şey çok güzel ilerlerken 1 ay sonra görevde eşini , kardeşlerini , abilerini ve bebeğini kaybetmiş , şehit vermiş , sadece kendisi ve iki kardeşi kalmış Gökçe Demir . Yarası ağırken bunu umursamayıp kardeşlerini sınırdan geçirmeye çalışan ve başaran Gökçe Demir . Tam 9 ay boyunca onların acısını yaşayıp yaralarının iyileşmesini bekleyen Gökçe Demir . Görevden herkes sağ dönseydi eğer bi kaç hafta sonra düğünü olucak Gökçe Demir. Aslında ben Gökçe'yim sadece Gökçe.
Yetimhanenin bana verdiği kıytırık soyadını kullanmayı pek sevmiyodum zaten soyadımda muratla birlikte ikimizin soyadıydı . Murat'la yani eşimle yetimhanede tanışmıştık bi daha da kopamadık zaten . Sahi nasıl kopalım ki ?
Muratla sade bi nikahla evlenmiştik o zamanlar 21 yaşındaydım muratta 23 yaşındaydı ve gereksiz şeylere o zaman para harcamak istememiştik sonrasında da kendi aramızda söz nişan falan yapmıştık görevden dönünce de düğün yapıcaktık. Birbirimizi çok seviyoduk ne sevmesi ya aşıktık birbirimize .
Aklıma hamile olduğumu öğrendiğimizde yaşadığımız sevinç gelince buruk tebessüm ettim , özür dilerim sevgilim ne seni ne bebeğimizi kurtarabildim. Neyse bu da benim hayatım işte ve bunların hiç birini asla unutmicam murat ve timim benim için her zaman olucak . Şimdi bi elimde çantam diğer elimde telefonum Bu şehrin sessiz sokaklarında yürüyodum .
Sonunda bi otel bulunca girdim ve bi oda istedim. Odaya girince ilk iş elimi yüzümü yıkadım ve duşa girdim . Madem duşa girceksin ne diye yıkadın demeyin böyle yapmadan yapamıyorum , dışarıdan geldim yani ve elimi illa bi yere sürerim pis pis mi sürim. Neyse ya daha fazla hiç bi şeyi takmak istemediğim için duştsn sonra hızlıca giyinip alarm kurdum ve yatmaya başladım.
