Dearly Affair

CHAPTER 5

CESSIA

"Azer. Can you come here?" dahan dahan kong tanong sa kaniya habang tinitignan ang lalaking nahiga habang malayo ang tingin.

I couldn't myself beside Caial. I need to call Azery to awe her, and summoned to be here for this man. Caial is sleeping while cannot removing his hand into fist formed. I am glad he is drunk, and I am sure he will forgot what happened today.

I composed myself through gulping while my saliva are out off its dense. Tumayo ako upang lisanin ang silid at may magawa pa. After hanging up the call, all I wanted to do is to stay alone. Nobody can see, no one will underestimate for being my self and of course the toxicity will prevent.

Hindi tumigil ng ulan ngunit humina naman ito, at kaya ni Azery na tumungo rito para hikayatin na nobyo nitong umuwi o tumuloy na muna sa kanila. Caial is drunk and I don't know why.

Ng marinig ko ang tunog ng bell kaagad kong sinuot ang tsinelas at nilisan ang kinauupuan. I think this is Azery, kumuha ako ng payong sa tabi ng pinto at binuksan. The hoarse voiced keep questing in my ear made me stop, despite drizzle of rain are dropping off the season illustrate how it will be persistent to continue.

Pinalitan ko ang tsinelas na suot para sa panlabas upang sunduin at salubungin si Azery sa labas. I even got an extra towel for the mean she attained droplets of rain. Baka magkasakit ito kung sakali mang maulanan siya.

"Halika, pasok ka muna" binuksan ko ang gate at iniabot sa kaniya ang dalang towel. Kinuha niya ito bago sinuklian ng ngiti.

"Nasaan si CK? Ayos ba siya?" hindi ko masasagot kung ayos lang ba siya Azery. Siya ang dapat mong tanungin, dahil wala rin akong mapapala kung mananatiling tikom ang bibig niya.

"Natutulog siya. Kung gusto puntahan mo muna siya sa dating silid ko" inaya ko ito sa loob matapos tiklupin ang payong at isinandal sa labas ng gilid upang patuyuin na muna.

"Sige. Pupuntahan ko muna siya" iniwan ako nitong hawak ang payong niya. Kinuha ko naman ito mula sa mga palad nito, I shall not provoking my own deeds.

These off-putting commercials cannot be ramp up in my part. Kung ano ang nasa sitwasyon, iyon dapat ang tignan ko. I was presume that in this case, I am an extra.

Tinupi ko ito at itinabi sa gilid. Sinuot ko ang tsinelas na sinuot ko kanina bago sinara ang pintuan. Nagpatuloy ako hanggang madatnan ko silang naglalakad ng sabay.

"Salamat sa pagbabantay sa kaniya Cessia. We'll going out" tumango ako sa kaniya, ngunit sa kabila nito ay gusto ko itong tanungin.

Gusto kong itanong kung ayos na ba ang pakiramdam nito. Kung okay lang ba na umalis na sila, dahil halata sa buong mukha nito ang panghihina kanina. He even tool my hand to male it as his stand.

I look at the both of their back while Caial move his body and the lukewarm look evident to his lethargic eyes. Ngumiti ako sa kaniya at kinawayan pa ito bago sila tinalikuran.

I guess this is the another part of moment to feel the loneliness. I'm all alone, why do I need to say it from my self. I don't like a companion, but a motivation can animate the frequent agility of lifeless art day.

"I'm hoping that you'll forgot me, and forgot what happened for this day Caial. I will be glad if that will come true" I murmur and breathe deeply.

Dinukot ko ang pouch na nasa inuupuan ko kanina at muling binuksan ang payong. Kailangan kong bumili ng mga art materials ngayon. Hindi na malakas ang ulan, ambon na lamang ngunit makakapal ang nanggagaling sa kalangitan.

Tinatakpan ng ulap ang langit, kaya walang liwanag ng araw ang nakalitaw. The lazy day become sweats of mine. Dumiretso pa ako papasok sa isang eskinita upang mas mapabilis ang paglalakad.