My Professor's Obsession

Chapter 2

Chapter 2

Wala ng masyadong estudyanteng naglalakad habang tinatahak ko ang office ni sir Tim. Maybe because all of them are on the canteen to eat their lunch. It's a good thing though, ayoko rin kasing may makakita na pumasok ako sa office ni Sir.

I am a scholar and a graduating student here in Flintstone University, and I tell you, it is not an ordinary university. This is an exclusive university and almost all of the students here are rich, very very rich. Siguro kung may makikita ka mang hindi mayaman dito ay kami 'yung mga scholar lang.

I am studying Accountancy, and so do my friends. Sa aming apat na magkakaibigan, ako lang 'yung hindi mayaman sa kanila. Bianca, Nicole, and Althea are born rich. May mga kaniya-kaniyang company 'yung mga magulang nila and they are earning hundreds of money every hour.

Nang nasa harap nako ng office ni sir Tim ay kumatok na ako. Wala pang ilang segundo ay bumukas na agad ang pintoan.

"What took you so long?" aniya na para bang bagot na kakahintay.

Hindi ko pinansin ang tanong nito. "Pinatawag niyo raw po ako, sir Tim. Bakit po?"

"Get inside and we will discuss it," aniya kaya pumasok na ako.

Sinirado niya ang pintoan at nagulat pa ako nang marinig ang pag-lock nito.

"Bakit niyo po nilock, sir?"

He just shrug before sitting on the couch here in his office. "Take a sit and join me for lunch."

Tumingin ako sa lamesang nasa harap niya at natakam nang makita ang mga pagkain na nandoon. Gosh, heaven! Bakit halos lahat ng nandito ay paborito ko?

"Stop looking at the foods like that, Katrina. Hindi sila ang pupunta sa bibig mo para makain mo sila," tumikhim pa siya na parang pinipigilang ngumiti.

I shook my head at sinasabihan ang sarili kong huwag matukso sa pagkain. "Hindi pwede. Busog pa po ako, sir."

"Sit here and eat, Katrin. Don't make me repeat myself," maawtoridad na aniya.

Katrin. Bakit anganda pakinggan ng pangalan ko kapag binabanggit niya? Ganoon ba talaga 'yun? Gumaganda ang pangalan kapag pogi ang bumabanggit?

Wala naman sigurong masama kung sasabayan ko si sir Tim, diba? Besides pagkain na 'yan, tinuroan ako ng magulang kong hindi tatanggi sa grasya, tsaka kasalanan din niya kung bakit hindi ko natapos ang kinakain ko kanina.

Umupo ako ng dahan-dahan sa harapan niya. May dalawang plato na nasa lamesa kaya baka may inaasahan siyang kasama na kumain ngayon. Hindi siguro sinipot kaya inaya ako.

Akmang maglalagay na ako ng pagkain sa plato nang magsalita siya. "What are you doing there?"

Napatigil ako at natabunan ng kahihiyan sa sinabi niya. Hindi ba siya ang nag-aya sa'kin na kumain? O baka naman naghahallucinate lang ako dahil sa gutom? Gosh, huwag naman sana.

Nilapag ko ang gagamitin ko sanang kutsara at tumayo. "Pasensiya na po, sir Tim." hiyang paumanhin ko.

A grim of smile form on his lips. "I mean why are you sitting there? Sit beside me, Katrina."