Օրագիր

5

Դպրոցում այսօր ամեն ինչ շատ լավ էր: Մեր դասարանի տղաները ուզում էին մոտենալ ինձ և սովորականի նման ծաղրել, բայց ոչինչ չարեցին: Նայեցին Թեհյոնին, դադարեցրին իրենց դեմքի ցինիկ ժպիտը ու ուղղակի անցան կողքովս: Թեհյոնը իմ հետևում էր ու ես չտեսա, թե ինչ կատարվեց այդ պահին և ինչի ինձ ոչինչ չարեցին: Բայց դա կարևոր չի:
Երկար դասամիջոցին միշտ բոլորը գնում են ճաշարան: Ես միշտ մենակ եմ լինում: Դասարանի աղջիկները նստում են մեկ-երկու խմբով նույն սեղանի շուրջ: Տղաները առանձին են նստում, հիմնականում ամենամոտ ընկերներով: Դեռ նոր էի սկսել ուտել երբ սեղանին մոտեցավ Չիմինը:
Չ-Կարող եմ այստեղ նստել?
-Հա իհարկե: Ինչ որ բանա եղել Չիմին:
Չ-Չէ: Ինչի?
-Դե, որ ընկերներիդ հետ չես նստում դրա համար:
Չ-Չէ ամեն ինչ նորմալա, դու հանգիստ էղի: Ուղղակի ուզում եմ քո կողքը նստեմ: Համել ինչ պակաս ընկեր ես:
-Հա😳: Չիմին, բա երբ ենք վերջապես երգերդ լսելու?
Չ-Չգիտեմ: Երևի ամռանը:
-Է՜, շատ վատա😞:
Չ-Ինչի?
-Դե ես շատ անհամբեր եմ: Ու քո ձայնը շատ եմ սիրում: Ուզում եմ շուտ լսել քո երգերը:
Չ-Օ՜, ես չգիտեի, որ արդեն երկրպագուհի ունեմ😂:
-Դե արդեն իմացար😁:
Չ-Ես մի միտք ունեմ: Դասերից հետո ինչ ծրագրեր ունես?
-Դեռ ոչ մի: Ինչի?
Չ-Դե ուրեմն ոչինչ չծրագրես: Դասերից հետո իրար հետ լավ տեղ ենք գնալու:
-Ուր?
Չ-Հետո կիմանաս: Խոստանում եմ, որ քեզ հաստատ դուր կգա:
-Լավ: Ես վերջացրի, արդեն գնամ դասարան, շուտով զանգը կտա:
Չ-Ես էլ եմ վերջացրել, միասին գնանք?
-Գնանք:
Մենք գնացինք դասարան: Դեռ ոչ ոք չէր եկել: Ես որոշեցի ժամանակ չկորցնել և երգ լսել: Հանկարծ դասարան մտավ Թեհյոնը: Նա ինձ էնպես էր նայում, ասես ես աններելի հանցանք էի գործել: Որոշեցի ուշադրություն չդարցնել: Նա մոտեցավ Չիմինին ու նրանք ինչ որ բան խոսեցին: Ես չլսեցի, որովհետեվ ականջակալներով էի: Նրանք երկար չխոսեցին: Քիչ անց Չիմինը մի փոքր անհանգիստ դուրս եկավ դասարանից ու ինձ թողեց մենակ Թեհյոնի հետ: Նա մոտեցավ ու նստեց կողքիս: Ու էլի իրա ջղայն հայացքը: Ականջակալներս հանեց ականջներիցս: Ես էլ իրան ջղայնացած նայեցի:
Թ-Էտ ինչ ներկայացում էր?
-Ինչ?
Թ-Ասում եմ էտ ինչ ներկայացնում էր ճաշարանում քո ու Չիմինի մասնակցությամբ?
-Լավ չես տղա ջան? Ինչ ես խոսում?
Թ-Ձեր մեջ ինչ որ բան կա?
-Քեզ ինչ:
Թ-Լավ ես էտ հլը կպարզեմ:
-Հարգելիս կխնդրեի ինձնից հեռու մնաս ու քիթդ չմտցնես իմ անձնական տարածք:
Թ-Չեմ էլ ուզում: Մոռացի ասածներս: Հա հիշեցի: Ասում ես Լիզան ընկերուհիդա?
-Հա, վայ:
Թ-Իսկ Սոլարին ճանաչում ես?
-Հա, մի քանի օր առաջ ենք ծանոթացել:
Թ-Հաստատ?
-Լսի եթե հարցը տալու ես ու պատասխաններին չես հավատալու իզուր ժամանակ մի կորցրու: Ես քեզ խաբելու պատճառ չունեմ: Համենային դեպս էս հարցում:
Թ-Լավ: Իսկ Սոլարը իմ մասին խոսացելա կամ հարցեր տվելա?
-Դե ես իրա մոտ Լիզային պատմեցի, որ հարցրել ես ճանաչում եմ իրան, թե չէ, Սոլարն էլ հարցրեց մենք նույն դասարանից ենք, ասեցի հա:
Թ-Էտքանը?
-Հա: Ինչի քեզ թվումա ամբողջ օրը քեզ ենք քննարկում?
Թ-Ինչի չէ որ😏?
-Երազի😒:
Զանգը տվեց ու Թեհյոնը չհասցրեց պատասխանել: Դասարան մտան աշակերտերը և ուսուցչուհին: Սկսվեց հերթական ձանձրալի դասը: Դասամիջոցին զանգեցի մորս ու ասեցի, որ ուզում եմ դասերից հետո ընկերոջս հետ մի քիչ զբոսնել: Իհարկե մայրս հեշտությամբ չհամաձայնեց և ես ստիպաված եղա խոստանալ, որ այսօր բակ դուրս չեմ գա և միայն դասերով կզբաղվեմ: Նա համաձայնվեց: Դասերից հետո Չիմինը մոտեցավ ինձ:
Չ-Ք/ա չես մոռացել չէ?
-Իհարկե, ինչպես կարող էի մոռանալ: Ուր ենք գնում?
Չ-Սպասի էլի, կհասնենք տեղ կիմանաս:
-Լավ: Չիմին, էսօր ինչ էիք խոսում դու ու Թեհյոնը?
Չ-Ինչի?
-Դե, դու անհանգիստ էիր: Հետո էլ ինքը մոտեցավ ինձ ու անկապ բաներ սկսեց խոսել:
Չ-Ինքը ուղակի ինձ ասեց, որ վերջերս շատ եմ քեզ մոտենում ու էտ իրան դուր չի գալիս: Ու ասեց, որ ձեզ մենակ թողեմ:
-Տենաս ինչա կատարվում: Իրան տարօրինակա պահում:
Չ-Ք/ա ինձ թվումա Թեհյոնը անտարբեր չի քո նկատմամբ:
-Վայ Չիմին, մի ծիծաղեցրու ինձ: Չի կարող նման բան պատահել:
Չ-Իսկ եթե արդեն պատահելա?
-Եթե արդեն պատահելա ստիպված կլինի հեռու մնալ ինձնից: Ես նրա հանդեպ զգացմունքներ չունեմ:
Չ-Լավ: Մենք հասանք:
Մենք կանգնած էին մի բարձրահարկ շենքի դիմաց:
-Էս ինչ տեղա?
Չ-Էս մեր ստուդիանա: Ստեղ ծնվում են իմ երգերը ու ոչ միայն:
-Օ՜, ինչ հետաքրքիրա:
Մենք միասին գնացինք ինչ որ սենյակ:

Էնքան սիրուն էր: Ես երբեք նման բան չէի տեսել:
-Վա՜խ ինչ լավ տեղա Չիմին:
Չ-Ստեղ ձայնագրվում են իմ երգերը: Ճիշտա հիմա դրանք էտքան էլ շատ չեն, բայց հույս ունեմ կշատանան:
-Իսկ կարող եմ լսել մի երգ?
Չ-Հա իհարկե:
Չիմինը ինչ որ սարքեր միացրեց, պատրաստվեց ու սկսեց երգել:

Ես ուղղակի հիյացած էի: Նրա հիասքանչ ու նուրբ ձայնը կտրում էր ինձ իրականությունից: Ասես երկնքում լինեի: Ուղղակի խելագարվել կարելի էր: Նա հազարապատիկ գեղեցկանում է երգելիս՝ հատկապես այս երգը: Նրա ժպիտն ու հայացքը ամեն ինչ արժեն: Ամեն ինչ կտայի միյան թե այդ ամենը չավարտվեր: Բայց երգը ավարտվեց ու ես ստիպված էի վերադառնալ իրականություն՝ որտեղ ես ու Չիմինը ուղղակի ընկերներ ենք:
Չ-Դե, ինչ կասես, հավանեցիր?
-Իհարկե, ես ուղղակի խոսքեր չունեմ հիացմուքս արտահայտելու: Դու աննկարագրելի լավ ես երգում ու այս երգը հատկապես քեզ շատ է սազում:
Չ-Լավ, մի չափազանցրու, թե չէ հիմա քիթս կքսվի ամպերին:😄
-Լավ էլ բան չեմ ասում: Մեզ ինքնասիրահարված երգիչ պետք չի:😂
Մենք սկսեցինք ծիծաղել: Հետո ես ու Չիմինը շրջեցինք ստուդիայում ու քանի որ արդեն ուշ էր ես պիտի գնայի տուն: Չիմինը որոշեց ճանապարհել ինձ: Ճանապարհին մենք հանդիպեցինք Թեհյոնին: Նա անսպասելի հայտվեց մեր ճանապահին ու կանգնած նայեց մեզ իր բարկացած հայացքով: Սկզբում մենք չէինք նկատել նրան: Երբ նկատեցինք, մենք նույնպես կանգնեցինք: Նա մոտեցավ մեզ:
Թ-Էս որտեղից եք գալիս երկուսդ?
Նա ոտքից գլուխ զննեց մեզ:
Թ-Դուք դպրոցական հագուստով եք, ուրեմն տուն չեք գնացել: Ես տեսա ձեզ դպրոցից միասին դուրս գալուց, բայց որ մինչև հիմա միասին եք....
-Լսիր, դու շատ չես խառնվում քեզ չվերաբերող հարցերին?
Թ-Դու վերջերս շատ համարձակ ես դարձել: Վախդ կորցրել ես?
Չ-Թեհյոն: Վերջ տուր:
Թ-Օ՜, իհարկե: Ես մոռացել էի: Պաշտպանդ կողքիդ է, դու վախենալու կարիք չունես:
Չ-Քեզ ասացի լռիր:
Չիմինի տոնը գնալով բարձրանում էր: Ես արդեն վախենում էի, որ կռիվ կսկսվի:
Թ-Լավ, ես չեմ շարունակի: Չեմ ուզում քեզ հետ կռվել սրա պատճառով:
Թեհյոնը ուղղակի անցավ մեր մեջտեղով՝ ուսով կպնելով մեզ: Չիմինը նրան ոչինչ չասաց, որովհետև շարունակելն անիմաստ էր:
Չ-Կներես:
-Ինչի համար?
Չ-Թեհյոնի պահվածքի:
-Կարիք չկա նրա փոխարեն ներողություն խնդրել:
Մենք հասանք տուն: Ես առաջարկեցի Չիմինին ներս գալ, բայց նա հերժարվեց: Տանը ինձ սպսում էին ծնողներս՝ բարկացած: Ես ստիպած եղա որպես պատիժ սենյակիցս դուրս չգալ: Արեցի դասերս, որովհետև խոստացել էի՝ չնայած վաղը հանգստի օր է:
Արդեն պատմեցի այսօրվա մասին: Մինչ վաղը✋