Սա մի աղջկա օրագիր է: Նա գրում է օրագրում իր ձանձրալի կյանքի մասին՝ որը գնալով հետաքրքրանում է:
Պատմության դեպքերը հորինված են հեղինակի կողմից և ոչ մի կապ չունեն նրա հետ: Հերոսները ընտրվել են դիտարկվելով որպես դերասաններ:
Այսօր ուշ եմ արդնացել: Արագ պատրաստվեցի ու դուրս եկա սենյակից: Երբ անցնում էի ծնողներիս սենյակի մոտով լսեցի հորս բարկացած ձայնը: Նա ասում էր, որ ոչ մի դեպքում թույլ չի տա ինձ միայնակ մնալ այստեղ: Դուռը թակեցի ու ներս մտա: -Կարելի է? Ք/հ-Ներս արի: -Պապ, ես չեմ ուզում գնալ: Ք/հ-Դու ստիպված ես գալ մեզ հետ: -Բայց ես նույնիսկ դպրոցս չեմ ավարտել: Ինձ նույնիսկ թույլ չեն տա ավագ դպրոց ընդունվել: Ք/հ-Ես այդ հարցը վաղուց լուծել եմ: Մենք վաղը գնում ենք ու դա չի քննարկվում: -Իսկ կարող եմ իմանալ թե ինչպես ես լուծել դպրոցիս հարցը? Ք/հ-Ես մի փոքր գումար եմ տվել ձեր տնօրենին: Նա դպրոցի վերջանալուց հետո քո վկայականը կուղարկի մեր նոր հասցեով ու դու սեպտեմբերից կգնաս ավագ դպրոց: -Բայց պապ, դու միշտ ուզել ես, որ ես գնամ Սեուլի ամենահայտնի համալսարաններից մեկը: Այդ հարցը ինչպես ենք լուծելու? Ք/հ-Ես չեմ մտածել այդ մասին, բայց դեռ դրա ժամանակը չի: -Ես ուրիշ կարծիք ունեի քո մասին: Մամ, ես գնում եմ դասի: Արագ դուրս եկա, առանց որևէ մեկի պատասխանը լսելու: Մինչև վերջ հավատում էի, որ հայրս կթողնի մնամ, բայց.. Գնացի դասի համարյա վազելով: Արդեն զանգը տվել էր ու ես շատ էի ուշացել: Շնչակտուր մտա դասարան ու հազիվ ինձ հավաքելով խոսեցի: -Բարև ձեզ, կներեք ուշանալու համար: Կարող եմ նստել? Ուս-Ինչու ես այսքան ուշանում? -Կներեք, բայց ասել չեմ կարող: Ուս-Լավ պարզ է: Այս անգամ հարմար սուտ չես կարողացել հորինել: Նստիր: Ես շատ վիրավորված նայեցի ուսուցչուհուն, բայց ոչինչ չասեցի: Վիճելու տրամադրություն ընդհանրապես չկար: Գնացի ու նստեցի Թեհյոնի կողքին: Նա արդեն հասկացել էր, որ մի բան կատարվել է: Թ-Ինչ որ բան այն չէ? -Վաղը մեկնում ենք: Թ-Չիմինի ծրագիրը չաշխատեց? Ուս-Լռությու՛ն: Քիչ անց թուղթ ստացա Թեհյոնից: *Ք/ա, ամեն ինչ լավ կլինի, խոստանում եմ:* Ես՝ *Կներես*: Ես հազիվ էի արցունքներս զսպում: Թեհյոնը դա տեսնելով բռնեց ձեռքս սեղանի տակից: Դասը հազիվ անցավ: Զանգը տալուն պես դասարանից դուրս վազեցի՝ առանց սպասելու ուսուցչի թույլտվությանը: Արագ բարձրացա տանիք ու սկսեցի գոռալ, որքան կարող էի բարձր: Հանկարծ հետևիցս ինչ-որ մեկը գրկեց: Նրա բու՜յրը...Թեհյոնն էր: Ամուր գրկել էր ու չէր թողնում: -Թեհյոն.. ես.. Թ-Ք/ա, ոչինչ մա ասա, հանգստացիր: Ամեն ինչ լավ կլինի: Հետ քաշվեցի ու շրջվեցի դեմքով դեպի Թեհյոնը: -Չե, ոչինչ էլ լավ չի լինի: Ես չեմ կարող այստեղ մնալ: Հայրս ինձ ստիպողաբար կտանի: Ամեն ինչ կավարտվի դեռ չսկսած... Թ-Կարծում ես հորդ աշխատանքը հավերժ է տևելու? Մի օր դա կվերջանա ու նրան հետ կուղարկեն այստեղ: Միթե նա քեզ այնտեղ է թողնելու? -Կվերջանա, ճիշտ ես, բայց երբ? Իսկ եթե արդեն գալս իմաստ չունենա? Թ-Այսինքն? -Ես վախենում եմ, երբ վերադառնամ, շատ ուշ լինի ու այստեղ էլ ոչ մեկի պետք չլինեմ: Թ-Ինչպես կարող ես նման բան անցկացնել մտքովդ? Էլ երբեք, լսում ես, երբեք նման բան չլսեմ քեզնից: Դու ինձ միշտ ես պետք: Ես քեզ սիրում եմ Ք/ա ու դա անփոփոխ է: -Ես չեմ ուզում կյանքդ անիմաստ սպասումի մեջ անցկացնես: Կներես ինձ Թեհյոն: Ես գնացի ուսուցչուհուս մոտ ու ասացի, որ ինձ լավ չեմ զգում: Նա թույլ տվեց գնալ տուն: Գնացի դասարան: Թեհյոնը դեռ չէր եկել՝ ինչից ենթադրեցի, որ դեռ տանիքում է: Իրերս հավաքեցի ու մոտեցա Չիմինին: -Չիմին, Թեհյոնը տանիքում է: Օգնիր նրան խնդրում եմ ու մենակ չթողնես: Շնորհակալ եմ, որ օգնեցիր ինձ: Հուսամ կտեսնվենք: Չ-Ք/ա, ես ոչինչ չհասկացա: -Ուղղակի գնա Թեհյոնի մոտ, լավ? Դուրս եկա դպրոցից, բայց տուն չգնացի: Փոխարենը գնացի այգի: Նստեցի այն նստարանին, որտեղ ես ու Թեհյոնը պաղպաղակ էինք ուտում: Որոշեցի մի նշան թողնել նստարանին, քանի որ վստահ էի, որ նա գալու է: Մի քիչ երկար մտածելուց հետո սա նկարեցի:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Հույս ունեմ կտեսնի ու կհասկանա... Մի քիչ մնացի այգում ու գնացի տուն: Ուզում էի գնալ սենյակ, բայց մորս ձայնը կանգնեցրեց ինձ: Ք/մ-Աղջիկս, կներես ինձ, ես ամեն ինչ արեցի հորդ համոզելու համար, բայց... -Դու ինձ կներես: Երևի նա շատ է բարկացել քեզ վրա իմ պատճառով: Ք/մ-Ամեն ինչ կարգին է: Ի դեպ Յոնուն նույնպես խոսել է նրա հետ, բայց ոչինչ փոխել չի հաջողվել: -Ես այդպես էլ մտածում էի: Նրա հետ խոսելն արդեն անիմաստ է դարձել: Գնամ սենյակ իրերս հավաքեմ: Ք/մ-Ինչ-որ բանի կարիք ունենաս դիմիր, սենյակում կլինեմ: -Լավ, մամ: Գնացի սենյակ ու սկսեցի իրերս դասավորել ճամպրուկումս: Վերջացրի ու բացեցի օրագիրս, սկսեցի գրել... Հույսս կորցրել եմ, թե գիշերվա ընթացքում ինչ որ բան կփոխվի: Հիմա միայն մտածում եմ շուտ վերադառնալու մասին: Հենց հիմա մնում է փորցել քնել: Վաղը երկար ճանապարհ է սպսվում: Մինչ վաղը:✋
