HTDOSM

48

--

It was the whole of myself died when I heard what the Doctor said. I screamed for mercy, I screamed for help, I screamed...like it can give back my mama.

"Mama...Mama..." umaatungal ako na parang bata. parang kanina ayos lang si mama? bakit ganon? traydor talaga ang sakit niya.

"Laine...tatagan mo ang loob mo..." paulit ulit ang sinasabing iyon ni Allysa.

"Laine!" si Simon! tumakbo siya papalapit sa akin at yumakap ako sa kaniya. Allysa and Simon hugged me, and I really feel the comfort. I feel safe.

"Simon..." usal ko habang umiiyak.

"W-What happened?" he worriedly asked.

"Wala na si mama" sagot ko.

"Shush...it was God's will Lallaina, we can't do anything with it" usal niya.

"Lakasan mo ang loob mo Laine! nandito lang kami, hindi ka namin pababayaan" si Allysa.

"Excuse me Ms. Hudson...we're sorry but, we failed to save your mother. we did our very best to save her, pero...hindi niya kinaya ang operation at inatake pa siya sa puso. Condolences Ms. Hudson" usal ng Doctor.

"N-No more pain mama..." naiusal ko nalang habang umiiyak.

"Your mom will guide you Laine, she's your angel...she's watching you from above" si Simon.

"Malungkot si Tita kapag malungkot ka Laine, kaya dapat tatagan mo ang loob mo. may dahilan Laine, may dahilan kung bakit kinuha si Tita sa atin" aniya.

Hindi ko alam ng gagawin, I can't help but to cry. ito lang ang alam kong paraan sa ngayon, halo halong emosyon...gusto kong kumustahin si Sandro, at gusto kong ibalik si mama pero malabo na iyon.

"Sorry Laine...Sandro wants to go here but he also wants to protect you so he just sent me here" usal ni Simon.

"O-Okay lang...m-mas mabuti..." sagot ko.

"Shushhh" inaalo nila ako. buti nalang at nandito si Simon at Allysa.

Nang medyo tumahan ako ay naupo kami sa may gilid. gustuhin ko mang ako ang mag asikaso kay mama ay hindi ko iyon magagawa sa ngayon. masyado akong nabigla at nasaktan sa nangyari kaya't si Allysa ang abala sa ganoon ngayon.

"Bahay...ang gusto kong ibigay kay mama hindi...hindi isang burol" usal ko habang umiiyak.

"No one wanted it Laine, it's God's will" aniya.

"B-Bakit ngayon pa ako iniwan ni mama? kung kailan kaya ko nang ibigay ang lahat ng gusto niya sa kaniya" usal ko. "S-Sa tingin mo ba proud siya sa akin?" I asked.

"Of course...though I didn't met your mom, I'm sure she's very proud of you because she raised a strong woman" sagot niya. "Everyone has their own weaknesses, we're not all strong sometimes...but we must remember that if there's a reason to go, then keep going on" payo niya.

Reason...nag-isip kaagad ako ng rason. Si Sandro? si Allysa?

"Everything's happen for a reason Laine, maybe you will receive a blessing that's why this happened...or maybe God saw that your mom was already tired so he get her. it's either the first choice or the second one...or it can be both also" aniya.

"Whatever the reason is, malungkot pa rin ako...pero mas gugustuhin ko nang malungkot kaysa makitang nahihirapan si mama" muli akong humagulgol kaya niyakap ako ni Simon.

"I'm sure Sandro will yell on me if he find out that I can't help you" aniya.

"I just can't...I-I just can help to cry Si, I'm sorry" usal ko.