HTDOSM

85

Allysa's P.O.V :

I've witnessed the 30 years of her life. from the day we learn how to read and write and I will promise that till our last breath, we still have each other's back.

Naks! lakas maka drama! pero, wala eh...sa 30 years namin halos na magkasama ni Laine ay saulong saulo na namin ang isa't isa, kasama niya akong umiyak, kasama niya akong masaktan, kasama niya akong magmahal, kasama niya akong sumaya, kasama niya akong mahirapan...kasama niya ako nung pinaka nasaktan siya ng sobra, at kasama niya ako habang buhay dahil naniniwala ako sa forever! uh..medyo lang pala.

I hate seeing her crying dahil bata palang kami ay lagi na siyang umiiyak, but I guess I exist to make her smile. we're taking the same path ever since but we choose to seperate before, and look at us now...ako ang katuwang niyang mag-alaga kay Lexia.

Hindi naman mahirap alagaan dahil uto uto pa hehe, pero hindi naman sa uto uto pero parang ganon na nga. mahal na mahal ko naman 'to! at mukhang hindi na ako magpapamilya para mabantayan si Lexia hanggang sa pagtanda niya pero...

"Do I have a daddy?" Lexia asked while watching this noontime teleserye with me.

Gago anong sasabihin ko? nako baka pag nagkuwento ako palayasin ako ni Laine!

"U-Uh, of course you have a daddy" sagot ko.

"Why daddy's not here?" tanong niya nanaman at napalunok ako bago sumagot.

"B-Because he's working in London baby," sagot ko. tama naman diba? ayoko magsinungaling dito, next time na kapag need talaga.

"When will he go home?" tanong niya nanaman. nako, bata nga naman...

"K-Kapag ano...u-uh...k-kapag big girl ka na" sagot ko. "Kaya kumain ka ng napakaraming vegetables and fruits para pag nakita ka ni daddy big girl ka na!" sambit ko at tumango siya na tila na eexcite. kinuwento ko kay Laine ang tungkol dito, at miski siya ay nag-aalala na.

Bilang kaibigan ay hindi ko dapat kinukunsinti si Laine sa mga bagay na alam kong mali, pero kung ang pag-alis nang gabing yon ang paraan upang maligtas ang batang dinadala niya eh...masasabi kong napakatatag niya.

Naaawa ako sa tuwing naghahanap si Lexia ng daddy niya pero itong si Laine ay nakakainis dahil bata si Lexia, malamang ay maghahanap at maghahanap yon ng Tatay! pero, sobra na yata itong ginagawa ni Laine. iniisip niya daw si Lexia pero bakit hindi niya iniisip ang pagiging maganda ng buhay ng anak niya kapag pinakilala niya ito kay Sandro?

Laine was strong and independent, but she's fragile and scared sometimes. well not sometimes but...most of the times now. grabe ang impact sa kaniya ng issue, dahil ang pinaka kinakatakot niya na magka issue ang mga Marcos dahil sa kaniya ay nangyari na.

I understand all of her pains, I understand all of her sacrifices for Sandro, for the Marcos Family and for Lexia...wala na ngang natira sa kaniya. gustuhin niyang lumaban pero wala naman siyang mapapala dahil sino ba naman siya sa mundo? wala naman siyang kapangyarihan. nagmahal lang naman siya.

Sa bawat pag-iyak niya sa gabi ay napapaiyak din ako, dahil saksi ako sa hirap at sakit na pinagdaanan niya buhat nang lumayo siya sa pinakamamahal niya. wala siyang ibang hangad kundi ang kabutihan ng anak niya...

Umuwi na nga si Sandro at pinagtatagpo na sila ng landas. wala naman silang magagawa dahil tadhana na, they were really meant to be each other. their relationship was God's will to be together again...

Ako na siguro ang pinakamasayang tao na nabubuhay kapag naging buo sila. mukhang malabo pero...pwede namang palinawin diba? Clarity. that symbolizes their love, and Lexia symbolizes as the fruit of their tragedy.