කිම් සොක්ජින් එනකන් මම දවස් තුනක් බලන් හිටියා.එයා ගැන අනිත් අයගෙන ඇහුවත් කවුරුත් එයා ගැන කිසි දෙයක් දැනන් හිටියේ නෑ.මම පලවෙනි වතාවට කොලේජ් එකේ අයත් එක්ක කතා කරා.
ඒකත් කිම් සොක්ජින් ගැන අහන්න.
එයාගෙ බඩු ටිකත් එයා දාලා ගිහින් තිබ්බේ. මම එයාගේ බඩු ඇදලා දැම්මත් මට එයා ගැන කිසි දෙයක් හොයාගන්න බැරි උනා ඒ දේවල් අතර.
ඒත් මම දැක්කා එයාගෙ ලස්සන අත් අකුරු. මම දැක්කා එයාගේ වැඩ වල පිලිවෙල. එයාට ඒ වගේ ගොඩක් ලකුණු හම්බෙන එක පුදුමයක් නෙවෙයි මෙච්චර පිලිවෙලට වැඩ කරනවා නම්. මම එකක් තේරුම් ගත්තා. මම එයාට ඉරිසියා කරා. මට වඩා ලකුණු ගත්ත එකට මම ඉරිසියා කරා. ඒ හන්ද වෙන්න ඇති මම එයාට බැන්නේ.
ඒත් මම ඒක තේරුම් ගන්නකොට පරක්කු වැඩි උනා. එයා නැතුව මට ගොඩක් පාලුවක් දැනුනා. මම දන්නේ නෑ ඇයි කියලා. මට ගොඩක් ලොකු තනිකමක් දැනුනා. පපා අප්පා නැතුව හිටියත් පාලු උනේ නැති මට කිම් සොක්ජින් නැති එක ලොකු පාලුවක් උනා.
අදත් අන්තිම විනාඩි 10 වෙනකන් මම බලන් හිටියා එයා එයි කියලා..ඒත් අදත් එයා නෑ. එන පාටක්වත් නැති හන්දා මම ලෑස්ති වෙලා කැෆටේරියා යනකොට මගේ ජීවිතේ පලවෙනි තරහාකාරයා කැෆටේරියා එක ලග ඉන්නවා දැක්කා මම.
කිම් ටේහ්යුන්.
එයා තමයි එන්ට්‍රන්ස් එක්සෑම් එකෙන් වැඩිම ලකුණු අරන් කොලේජ් එකට ඇවිල්ලා තියෙන්නේ. එයා හිතන්නේ මම ඇවිල්ලා තියෙන්නේ පපාගේ කන්ටැක්ස් වලින් කියලා. ඒත් එහෙම නෑ. මම ආවෙත් එයාලා වගේ එන්ට්‍රන්ස් එක්සෑම් එක කරලා. ඒත් ඒ මෝඩ මනුස්සයට ඒක කොච්චර කිව්වත් තේරුම් ගන්න බෑ.
"ආහ් මේ එන්නේ... අපේ නළුවා ජියොන් ජන්ග්කුක්. "
මම ටේයුන්ව ගනන් ගන්නේ නැතුව කැෆටේරියා එකට යන්න හැදුවත් ටේයුන් මාව නැවැත්තුවා. මම එයා දිහයි එයාගේ යාලුවො දිහයි බලන්නේ නැතුව අනිත් පැත්තෙන් යන්න හැදුවත් ටේයුන්ගේ යාලුවා මගේ ගමන ආයේ හරස් කරා.
"ශුවර් එකටම ජියොන් යුන්ගිගේ ලස්සන මෙයාට ඇවිල්ලා, ජියොන් හෝසොක්ගේ මොලේ මෙයාට ඇවිල්ලද කොහෙද! හැමදාම අන්තිමනේ..."
එයාලා හයියෙන් හිනා උනාට මම එයාලව ගනන් ගන්නේ නැතුව අනිත් පැත්ත හැරිලා එන්න ආවේ කන එකත් මට එපා උන හන්දා..ඒත් මම දැක්කා බිල්ඩින් එකේ ඈත ඉදන් කිම් සොක්ජින් මගේ දිහා බලන් ඉන්නවා.
මම ඉක්මනට මම එයාව දැක්ක හරියට දුවගෙන ගියත් එයා ඒ වෙනකොටත් අතුරු දහන් වෙලා තිබ්බා. එයාට හොදට හැන්ගෙන්න පුලුවන්. කිම් සොක්ජින්ව හොය හොය මුලු බිල්ඩින් එක වටේම වටයක් ගියත් වැඩක් නැති උන නිසා මම අන්තිමට ලෙක්චර් හෝල් එක ඇතුලට ආවා.
මම යනකොටත් ප්‍රොෆෙස ඇවිල්ලා හිටියේ. එයා බෝඩ් එකේ මොනවද ලියන්න අනිත් පැත්ත හැරිලා ඉන්න අතරේ මම ඉක්මනට ගිහින් ඉඩ තිබ්බ තැනකින් වාඩි උනා. පොත් ගන්න හදන්කොටම කවුරු හරි මගේ දිහා බලන් ඉන්නවා කියල තේරුන හන්දා මම පිටිපස්ස හැරිලා බැලුවා.
මම දැක්කා මගේ දිහා බලන් ඉන්න කිම් සොක්ජින්ව. ඒත් එයා මම එයාව දැක්කා කියලා දැකපු ගමන් ඉක්මනට අහක බලාගත්තා. කිම් සොක්ජින් ට මෙහා පැත්තෙන් ටේයුන්ග් වාඩි වෙලා ඉන්නවා දැක්ක හන්දා මම ආයෙ ඒ පැත්ත බලන්නෙ නෑ කියලා හිතාගත්තා.
ඒත් මගේ හිත මට ද්‍රෝහි උනා. මම සැරින් සැරේ සොක්ජින් දිහා බලනකොට එයා මගේ දිහා බලන් ඉදලා අහක බලාගත්තා. ලෙක්චර් එක ඉවර වෙනකන්ම මම එයා දිහා සිය පාරකට වඩා බලන්න ඇති. ඒත් එයා ඉක්මනට මගේ ඇස් මග ඇරියා.
ලෙක්චර් එක ඉවර උන ගමන් මම එයාව හම්බෙනවා කියලා හිතුවට එයා මටත් වඩා වේගෙන් ලෙක්චර් හෝල් එකෙන් අතුරු දහන් වෙලා තිබ්බා. හවස ලෙක්ච්ර්‍ස් වලදිත් මම එයාව දැක්කට එයාගේ ලගට වත් යන්න හම්බුනේ නෑ. රූම් එකේදිම හම්බෙනවා කියලා හිතාගෙන මම ලෙක්චර්ස් ඉවර උනාම කෙලින්ම රූම් එකට ආවේ වෙන කොහෙවත් යන්නේ නැතුව.
වොශ් ගන්නේවත් නැතුව මම එයා එනකන් බලන් හිටියට එයා ආවේ නෑ. එයා මාව මග අරිනවා කියලා හිතලා මම වොශ් ගන්න ආවේ ආයේ එයාට කරදර කරන්නේ නෑ කියලා හිතාගෙන. මමම හිතන දේවල් මටම තේරුම් ගන්න බැරි වෙනකොට මම බාත් රූම් එකට ආවා.
කිසිම මූඩ් එකක් තිබ්බේ නැති නිසා මම ඉක්මනට බාත් රූම් එකෙන් එලියට ආවා.ඒත් මම එනකොට් ඇද උඩ වාඩි වෙලා හිටපු කෙනා දැකලා මම එහෙමම නැවැතුනේ මම එයාව බලාපොරොත්තු උනේ නැති හන්දා.
කිම් සොක්ජින් ඇද උඩ වාඩි වෙලා ශූ ලේස් එක ගලව ගලව හිටියා.
"සොක්ජින්"
"ජන්ග්කුක්. "
"ඔයා කොහෙද මෙච්චර කල් හිටියේ."
"මට සමාවෙන්න ඔයාට කරදර කරාට. මම ආයේ කරදරයක් වෙන්නේ නෑ ජන්ග්කුක්"
BINABASA MO ANG
Twenty Sixth Hour | Jin × Kook | Completed
Fanfictionජිනී 'විසි හය වෙනි පැය' ගැන කියනකොට මගේ හිතට ලොකු සතුටක් ආවා. මම ජිනීට අයි ලව් යූ කියන හැමවෙලේම එයා මට කවදාවත් හරි උත්තරයක් දුන්නේ නෑ. එයා හැමදාම කිව්වේ 'විසි හය වෙනි පැයේදි' මට උත්තරයක් දෙන්නම් කියලා. අද අන්තිමට එයාගේ 'විසි හය වෙනි පැය'...
