PUHON (One Shot Story)

I'm Into "HIM"

I'm a unbeliever and he's a believer.

The first time I saw him, he was strumming a guitar because he's a guitarist in church.

This is my second time attending the worship. While we sing a worship song his eyes suddenly met mine. So, I become conscious that's why instead of looking at him, I look at his hand while strumming. Napakurap na lang ako dahil natulala talaga ako sa pag s-strum nya.

" You're here to worship oy hindi para matulala."
Sabi ko na lang sa sarili.

Naging member ako sa Church, kinuha nila ako bilang isang vocalist at isa rin akong officer sa Church. Noong una akala ko sabay kami ni Lecxsandrew Pero hindi pala because he's a senior youth already while I am a junior youth. He's 2 years  older than me. May parte sakin na naghihinayang dahil minsan ko na lang sya makikita. Hindi kasi kami same schedule. So, every Sunday ko lang sya talaga makikita.

"Attendance." sabi nya sabay abot sakin ng ballpen at notebook. May meeting kasi kami ngayon kasama ang mga senior youth.
Actually, I was shocked this is the first time he talk to me.
Not really talk, pero ito kasi yong first time na ma notice nya. Mag o-one year na ako dito pero hindi naman kami nagpapansinan like we're really stranger to each other. Hindi rin kami friends sa FB. Dinelete request ko kasi dahil hindi niya naman in-accept 'yon ilang buwan na pero wala pa rin so, I decided to delete.

Simula nong meeting na yon, palagi na kaming nagpapansinan.
Nag-uusap na rin kami pero minsan lang. May pagkakataon rin na tinuturuan niya ako mag gitara. Gustong-gusto ko kasi na matuto sa pag gi-gitara kaya nag offer syang magturo. Pagkatapos ng practice namin sa praise and worship tinuturuan niya ako 'yan' yong routine namin lagi. Minsan pag umuwi siya 'yong naghahatid sa' kin medyo malayo kasi bahay namin sa Church.

Habang patagal nang patagal mas lalong nahuhulog ang loob ko sa kanya. Ngayon ko lang na realize na, no'ng una ko pa lang siya nakita may feelings na ako sa kanya. Yong palaging pagkabog ng aking dibdib pag malapit siya sakin, yon pala ay may nararamdaman na ako sa kanya hindi ko lang maamin-amin mismo sa sarili ko. Hinahayaan ko na lang ket isang kaibigan ko hindi ko sinasabihan tungkol dito. Ayoko kasing malaman ni Lecxsandrew, baka kasi iwasan nya ako 'pag nalaman niya.

"Diba mag mo-moving up kana next month?" biglang tanong niya sa' kin habang tinuturuan nya ako.

"Hmm. Yup! Ikaw diba graduation nyo rin next month?" Grade 12 na kasi sya ako naman grade 10 pa lang.

Hindi ko inaasahan na iimbitahan niya ako sa graduation niya. May sasabihin daw siya sa'kin. Pinilit ko pa syang sasabihin niya na lang ngayon. Ayaw niya wala kasi daw thrill 'yon kapag ngayon niya sasabihin, after graduation  na lang daw. Pumayag na lang ako wala naman kasi akong magagawa eh kapag sa kanya.

"Biyaya sis, moving up mo bukas congratulations sis." sabi ni ate Pres. Si ate Pres. siya yong president ng senior youth medj close kasi ako sa mga senior youth kaysa sa junior youth.

"Thank you ate Pres." I said while smiling. Actually kanina ko pa hinahanap si Lecxsandrew . Nagtanong ako kanina sa mga senior youth officers pero tinutukso lang nila ako. May something daw kasi sa'min. Sinabihan ako ni ate Pres. na hindi siya makapunta kasi nag p-prepare daw 'yong parents nya para bukas. Bukas rin pala kasi yong graduation niya hindi ko alam dahil hindi niya naman sinabi at hindi rin naman ako nagtanong. Malungkot akong umuwi sa bahay.

"With Highest Honor, Danaihla Max Dela Fuente!" walang gana akong umakyat sa stage. Na badtrip kasi ako kay Lecxsandrew hindi man lang nagparamdam. Kahit isang "congrats rin sayo" nag congrats kasi ako sa kanya sa chat. Pero seen niya lang.

"Anak, smile ka naman." sabi ni mama sa'kin.

Pagkatapos kong matanggap ang aking mga medalya niyaya ako ni mama na mag picture daw kami. Ayoko sana kaso...

"Maxi smile" nagulat na lang ako sa pamilyar na boses na aking narinig. Bigla akong napa smile, nawala lahat ng lungkot at tampo ko sa kanya dahil nandito siya ngayon.

Nag paalam siya kay mama na isasama niya ako mamaya sa school nila dahil graduation nila. Sabay na lang kami daw papuntang Church dahil may practice kami.
Habang tinatanggap niya 'yong mga medalya niya, I feel proud.
With Highest Honor din kasi sya. Actually siya talaga ang nangunguna sa klase nila. Nag picture pa kaming dalawa nang naka medal, remembrance daw kasi.

"Hmm, Maxi hindi ko talaga alam kung paano ko ito sasabihin sayo." panimula nya nang matapos kaming mag practice. Actually kami na lang dalawa ang naiwan dito sa Church. Honestly, kinakabahan ako ngayon. Ewan ko ba kung bakit ako kinakabahan eh.

"I love you, I really do." parang nabingi ako sa kanyang sinabi. Hindi ako makapaniwala.

"I will wait for us to be together in God's will and perfect time." ilang weeks na ang nakalipas nang sabihin niya ang mga katagang  'yan. Sinabi ko rin kasi sa kanya' yong nararamdaman ko. But I said kahit mahal ko pa siya ayaw ko pa din dahil mas priority ko si Lord at ganon rin sya kaya sinabi nyang we'll wait for God's permission. If God allow us to be together, we'll gladly accept it then.

One time napag usapan namin about sa kung anong course ang kukunin namin. He will take law tas medicine akin,mag d-doctor kasi ako. Pero hindi pa naman talaga ako sure if yan na talaga ang kukunin ko . Magtatalaga kasi ako, feeling ko kasi hindi ito 'yong will ni Lord sakin. God's plan is better than mine kaya si Lord pa rin ang masusunod. Even though hindi ako mag d-doctor masaya naman ako dahil para sa gawain naman ng Panginoon 'yon.

" Magtatalaga ako pagka graduate ko ng college." 'yan' yong sinabi niya last year at ngayon hindi na kami masyado nagkikita dahil nagtalaga na siya. Kakagraduate niya lang last month. Hindi ko na lang sinabi sa kanya na magtatalaga din ako.

Naka distino ako ngayon sa Marikina, 1 week pa lang akong nagtalaga. Nilagay ako ni Pastor sa Locale ng Marikina. Hindi kami nagkita nong umalis na ako dahil may gawain siya. Pero nag chat naman sya sa'kin. Gaya pa rin kami ng dati, ang nagbago lang 'yong time namin dahil pareho kaming busy. Naiintindihan naman namin yong isa't isa dahil naman sa paglilingkod 'yong kina busyhan namin.

After one year, una siyang pumasok  sa bible school. Next year pa kasi ako papasok sa bible school. Balak namin parehong mag Pastor.

I am now a Pastor, and I'm here in front of the aisle facing my Lexcsandrew my man. Habang nagkakatinginan kaming dalawa sa harap ng altar parang gusto kong maiyak pero nangingibaw sakin 'yong saya dahil sa wakas, we fullfil our promised to each other. We promised that, if God not allow us to be together. Kami yong Pastor na magdala ng mensahe sa kasal namin. Kaya ngayon ako yong Pastor na magkakasal sa kanya at sa aking close friend. Yes, my love for him is still here. It won't fade, my heart beats only for him. God's not allowed us, because He has a reason.

Sa kabila ng pinagdaanan namin, 'yong akala namin na pwede kami, 'yong tipong araw araw mong pinagdasal na sana kayo na lang hanggang  huli. But we can't complain because God has a better plan. Kahit ilang taon pa 'yon kung hindi will ni Lord, wala talaga. Even though he has now a wife, he still here, no man can replace him in my heart. I'll pray for his family.

My dreams to become a Doctor but now I'm a Pastor. I may not be a Doctor for the worldly needs who can heal sick people but I am a Doctor for Sinners who preach the word of God to save people from their sins. I was born to be a Pastor not a Doctor.

I want him to be with me until my last breathe but God don't want it for me. I'm not into him, I'm into God. Hindi man naging kami, naging Pastor naman ako who held many Locale Churches. Indeed, God's plan is better than mine.

Kaya lagi nating sundin 'yong plano ni Lord. Hindi man natin na tupad ang sariling plano natin nagawa naman nating maglingkod sa kanya. Wala tayong talo do'n.
Always remember self denial not self love. Huwag mong ipapahuli ang Diyos.