Mission: Bring Her Back

Mission: Day 20

"If you failed the test, it's not your fault. You did all that you can, you just forget that you should do what the best."

– 𝐌𝐞𝐣𝐱𝐢𝐧𝐞

***

"WAHHH!" sabay na sigaw nila Fourth at Fifth habang tumatakbo sa gitna ng field.

"Mukhang suko na ata kayo?" tanong ko sa kanila at ipinagpatuloy ang ginagawa ko.

"Kami? Hindi!" sabay na sabay pa nilang wika.

May nakakabit sa damit namin na mini microphone kaya kahit mahina ang pagkakasabi ay maririnig pa rin noong ibang taong narito.

"Ayokong pumunta sa Bosque de Casa, kaya hindi mo kami mapapasuko– WAHHH MOMMYYY!" sigaw ni Fourth dahilan para magtawanan 'yong mga manunuod.

Nagpatuloy sila sa pag-iwas ng mga bala na galing sa baril ko. This is their punishment or should I better say— their test. Kailangan nilang iwasan ang mga balang pinapatama ko sa kanila sa loob ng limang oras, kung ayaw nilang mapunta sa Bosque de Casa, ang huling parte ng village, mamayang madaling araw at manatili roon ng isang buong araw.

My gun's bullets are all fake, this is just a metal-like bullet pero wala itong kakayahang tumagos sa balat ng tao, dahil kapag tumama ito sa balat ng tao ay nararamdaman mo ang impact nito sa katawan mo pagkatapos ay kusa itong magiging abo, pero syempre hindi ko sinabi 'yon sa kanila. Like what I said, I should better say that this is a test and not a punishment, kailangan nilang malaman kung ano ang gusto kong ipahiwatig sa kanila, para hindi na sila mahirapan pa sa pagtakbo sa mga bala ko. They just need to observe well to know what I mean, but I will already expect that they won't figure it out easily.

Parami nang parami ang mga nanunuod sa amin. Ang tanging pinapapasok lang ng mga officers ay ang mga mismong nakatira na rito. May naramdaman akong papunta sa gawi ko kaya agad ko itong pinaputukan sa bandang paanan and to my surprise, ang Kuya 'yon ng triplets! Natahimik ang lahat ng manonood lalo na ang mga nakakakilala sa kanya, paanong hindi? Napaka-seryoso niya at masama ang tingin niya sakin, ngunit hindi ako nagpasindak doon at inirapan ko lang siya bago muling balingan 'yong dalawa.

"KUYAAA!" sigaw ng dalawa sabay takbo sa nakatatandang kapatid nila, napa-ismid na lang ako.

Bago pa man sila makarating sa pwesto nito ay pinaputukan ko na ulit sila dahilan para tumakbo sila sa ibang direksyon ng sumisigaw. Tch, ang ingay! Dapat pala nilagyan ko ng tape ang mga bigbig nila.

Hindi ko pinansin ang lalaking papalapit ngayon sa pwesto ko at ipinagpatuloy 'yong pag-baril sa mga kapatid niya. Hindi nagtagal ay may naramdaman akong bulto ng katawan sa tabi ko at kumuha din siya ng baril.

"I am wondering why you're not crying, but when I saw my brothers... I think I know why," panimula niya at naramdaman ko pa na tumingin siya sa akin.

"Why?"

"My brothers is your clowns, should I still need to be shock if you would say that... they voluntarily did this for you to get distracted?" mahinahong saad niya at sa tingin ko ay nginisian pa niya ako.

Tila nagpantig ang mga tenga ko sa narinig, inihinto ko ang pag-baril sa mga kapatid niya na agad na napalampak sa lupa habang naghahabol ng hininga tsaka ko sa kanya itinutok 'yong isang baril ko, dahilan para magulat siya at mapaatras. Pinatay ko muna 'yong mini microphone na nakakabit sakin.

"They are my apprentices and not my clowns!" madiin ngunit mahinang sabi ko dahil hindi 'yon pwedeng marinig ng iba. "ARE YOU STUPID TO FORGET THAT?!" inis na tanong ko pa sa kanya.