Mission: Bring Her Back

Mission: Day 6

“There's no wrong when it comes of love. So, there's no wrong when you still love the person who hurt you, it just become wrong when you're denying it.”

– 𝐌𝐞𝐣𝐱𝐢𝐧𝐞

***

"Jerome Evangelista," nakangising tawag ko sa taong nasa harapan ko ngayon.

'Act Erika, just act until they caught you,' pagkokumbinsi ko sa sarili ko.

Lumapit siya sa amin ng tatlong hakbang bago magsalita. "Erika Dela Cruz, ang galing mo pa ring kumanta, just like before," nakangiting niyang bati.

Bullshit! I miss his voice, but there's something strange on it and I don't know what is it.

'Did you miss it?' I want to ask that to him, but I know, I couldn't and I shouldn't.

"Did you ever have doubt on me?" tanong ko sa kanya.

"Hmm, I have never doubt you," painosente lang na sagot niya at tiningnan ako ng diretso.

Shit! Those eyes. His dark green colored eyes, na kung makatingin ay akala mo nanghihipnotismo.

"Hmm, okay good," tumatangong wika ko. "So, what are you doing here? Are you here for the party? Sorry, but the party is over."

"No, I'm not here for the party. Tinawagan kasi ako ni Jay-L kanina, kaya andito ako ngayon," tumingin pa siya kay Kuya na nasa likod ko.

Kaya pala inaya niya akong kumanta, para mag-stay pa rito. Tsk, Kuya!

Tumingin din ako kay Kuya, tsaka binigyan siya ng akala-mo-maiisahan-mo-ko look. "Ikaw pala ang kailangan, ikaw na ang kumausap," sabi ko kay Kuya at nginisian sya.

"But can you just stay here even for a—"

"Let's go, Trisha and Akson, gusto ko nang magpahinga. This day is so tiring, may trabaho pa tayo bukas," putol ko kay Kuya at nagkunwari pa akong naghikab tsaka binalingan si Jerome. "Mauna na kami, pwede na kayong mag-usap ni Kuya."

Inalis ko iyong pagkakahawak ni Jackson sa wrist ko at iniyakap ang kaliwang kamay ko sa kanang braso niya. Nilapitan namin si Trisha at iniyakap naman ang kanang kamay ko sa kaliwang braso niya, tsaka kami nagsimulang maglakad palabas ng hall.

"Nice to see you again, Erika," pahabol na wika ni Jerome bago kami tuluyang makalayo sa kanila.

I shrugged. "Well, sort of me, too. I think," casual na wika ko at siniguradong maririnig niya iyon.

Gosh that guy, ang gago talaga niya! Alam ba niyang hindi pa rin ako handa para makita sya? Bakit ba kasi bumalik siya? Hindi naman sa ayaw ko, pero bakit? Ang sakit kasi, naka-move on na ba siya kaya ganon na lang siya makangiti at makakausap sa akin na para bang walang nangyari? I want to slap him, but I want to hug him more. I really do miss him so much, just damn it!

Shit, just a shit! How do I able to act like that in front of him? Ganon na rin ba ako kagaling na artista, para makaarte ng hindi man lang nagbubuking na umaarte lang ako? But I'm thankful that they didn't caught me, kasi kung nagkataon hihilingin ko na sana kainin na lang ako ng lupa.

Hindi ko binitawan ang dalawa hanggang makarating kami sa mansion. Simula kanina noong dumating si Jerome hindi na sila umimik pa, alam kong may kinalaman din sila roon.

Pagkapasok namin sa loob ay mabilis silang kumalas sa pagkakayakap ko sa mga braso nila tsaka nag-uunahang umakyat ng hagdan. Jackson have his own room here, dahil nga lagi syang andito at minsan 'pag wala 'yong parents niya sa kanila o 'di naman ay gusto niya lang, katulad ngayon, ay dito siya natutulog.