ELVİN✨

BÖLÜM 5

Medya: Görkem

Toprak yavaşça kafasını içeri uzatmış ve yatakta oturduğumu görmüştü boğazını temizleyip

"Şey merhaba annem akşam yemeğine çağırıyor aşığıya haber vermemi istedi " demişti heyecanlı gibiydi sanki sesi titriyordu elleriyle oynuyordu gözlerini benden kaçırıyordu açıkçası benden bu kadar çekinmesi tuhaf gelmişti

"Sana da merhaba tamam geliyorum" demiştim aynı şekilde "tamam" demiş ve odadan çıkmıştı ben de nerdeyse bitirmiş olduğum kitabı komidinin üzerine bırakıp kalkmış banyoya gitmiş saçımı dağınık bir topuz yapmış ve elimi yüzümü yıkamıştım

Uzun bir süredir oturduğum için bacaklarım uyuşmuştu bu nedenle ayaklarımı hareket ettirmek için merdivenlerden aşağı inmeye başladım bacaklarımın uyuşuklugu az da olsa geçince yemek odasını aramaya koyuldum seslerin geldiği tarafa doğru yürüdüm ve mutfağın çaprazındaki yere girdim burası yemek odasıydı

Gri duvarlarla çevrili odanın ortasında bulunan kocaman siyah mermer bir masa etrafında siyah kadife ince siyah sandalyeler bulunuyordu yerde masa ve sandalyeye tezat bembeyaz bambu halı bulunuyordu hemen masanın üzerine konumlanmış avize bulunuyordu

Masanın baş ucunda özlem hanım oturmuştu mehmet beyin solunda
Tuğra batur ve evde ilk kez gördüğüm biri oturuyordu sol tarafta ise gökalp tam yanında ise toprak oturuyordu tek boş olan yere yani gökalp ve toprağın ortasına oturmuştum

şöyle bir göz ucuyla süzdüm yabancı çocuğu  kumral saçlı buğday tenli boğazındaki Adem elması çene kaslarıyla üzerinde siyah kazak ile aşırı tatlı duruyordu

Ona baktığımı hissetmiş gibi kafasını kaldırıp bana bakmıştı dik dik aynı şekilde bakışırken

Mehmet beyin boğazını temizlemesi ile gözlerimi adamdan çekip mehmet beye baktım

Yabancı adamı gösterip"abin görkem burada değildi toplantı için yurt dışına çıkmıştı görkem bu da kız kardeşin elvin "

Bana bakarak dilini dişlerinin üzerinde gezdirdi çarpık bir gülüş dudaklarında peydah olmuştu hafifçe gözlerini kısdı

"kardeş"histerik bir şekilde güldü gülünce bembeyaz dişleri gözler önüne serilmişti

gözleri çakmak çakmak bir şekilde bana bakıyordu babasına döndü" kardeş falan yok benim için bir hiç ya bırak allah aşkına bırak kardeş mardeş ayaklarını sen ayak altında fazla dolanma yeter"

Allahım çıldırıcaktım şimdi bu evde derdi neydi bu insanların

"Ayak altında dolanma derken şu an bir ergen gibi konuşuyosun karşımda 21 yaşında bir adam değil de 15 yaşında bir ergen var sanki toprağın 15 yaşında olmasına rağmen senden daha olgun olduğuna yemin edebilirim bile "

aynı onun bana yaptığı gibi histerik bir şekilde gülmüştüm

Bu sözlerim ile daha da öfkelenen adam sözlerine devam etmeden batur  konuşmaya başlamıştı

Öfkeyle elini masaya vurup ayağa kalkmıştı ve bana doğru eğilmişti sertçe kalkmasından dolayı oturduğu sandalye geriye doğru düşmüş arkasında tok bir ses çıkarmıştı

"Sen kardeşimle nasıl konuşuyorsun lan" diyerekten çığırması bir olmuştu öyle bir bağırmıştı ki yüzümü buruşturmak zorunda kalmıştım

Özlem hanım  hiddetle ayağa kalkmıştı "kafayı mı yediniz çocuklar asıl siz elvin ile nasıl konuşuyorsunuz" demişti

Bu kadını sevmeye başlayacağım galiba  sus iç ses sırası mı kavga ediyoruz burda ehh tamam be ne halin varsa gör sonra zırlama konuşmuyorum diye ama

Kendi iç sesime gözlerimi devirip tekrardan konuşan batur a döndüm

"Asıl sen kendine gel anne bizimle böyle konuşamaz sen ne idüğü belirsiz iki günlük kız için bize mi bağırıyorsun "

Onun sözleriyle daha da öfkelendim

"Sen kendini ne sanıyorsun ya siz bana paso hakaret edin ben de susup sözlerinizi yutayım mı yok öyle bir dünya bu yaptığınız saçmalık"

Mehmet bey bu sefer olayın büyüyeceğini anlayıp daha ne kadar büyüyecek ise devreye girdi
"Çocuklar sakinleşin öncelikle ve de elvin'e olan ön yargılarınızı kırın herkes aynı değildir koca adamlar oldunuz nasıl bir üslup bu çabuk kardeşinizden özür dileyin"

"Özür falan istemiyorum ben mehmet bey size afiyet olsun ben doydum izninizle "

Özlem hanım üzgün gözlerle bana bakıyordu oğullarının bu hareketlerinden mahçup olduğunun farkındaydım ama onun bir suçu yoktu  kalktım sofradan daha sonra  yemek odasından çıktım

Bana verilen odaya girdim  kapıya kapatıp sırtımı yasladım  olduğum yere çöktüm ve hıçkıra hıçkıra ağladım

Kimin duyucağını umursamadan ne olacağını düşünmeden

Son zamanlarda olanlar bana çok ağır geliyordu artık

mental bir çöküş yaşıyordum her şey o kadar yolunda gitmiyordu ki boğulduğumu hissediyordum hiç birşeyi umursamıyor üzülmüyorum sanıyorlar ama yanılıyorlar

o kadar çaresizim ki  gidemiyordum bu evden reşit olmadığım için hem ne gidecek yerim ne param var nasıl davranacağım bilmiyorum ben koca bir çıkmazdayım yolumu bulamıyorum  kendimi o kadar bitkin hissediyorum ki allahım bana yardım et

Niye böyle sevilmiyorum sayılmıyorum bir hiçmişim gibi hissediyorum benim onları kabullenememem gerekirken onların yaptığına bak aslında umursamazdım alışıktım sevilmemeye nefret kusmalarına ama çok geliyordu artık bu olanlar benim hayatım tepetaklak oldu benim koca bir 17 yılım çalındı çöp oldu  buraya yabancıyım kimsesiz hissediyorum ...

______________________

YENİ BÖLÜMÜ NASIL BULDUNUZ ?

BU BÖLÜMDE GÖRKEM VE BATUR A BOL BOL SÖVEBİLİRSİNİZ BENDEN İZİN

BİR SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE<33