Come Back (TAEKOOK)

Bölüm 7 "İtiraf"

Yazım yanlışı olduysa özür dilerim.

ARKADAŞLAR BÖLÜMLER KAYMIŞ, DÜZELMİYOR! LÜTFEN BÖLÜM NUMARALARINA BAKIP OKUYUN!!!

Keyifli okumalar :)

Herkes yemeklerini yerken gayet iyi anlaşmaya devam ediyordu. Birbirlerine sorular soruyorlar ve iyice tanıyorlardı.

Taehyung hariç herkes fazlaca aktifti. Ama o bir kenarda oturmuş bizi izliyordu. Konuk oyuncudan bir farkı yoktu.

"Jungkook fazla ketum olmuş." Diye mızmızlanan Jin hyung ile gözlerimi devirmekten kendimi alamadım. "Aaaa bir de saygısız." Diye de ekleyince gülümsedim.

"Hayat işte, insanlara öğretiyor bazı şeyleri. Ya da insanlar öğretiyor." Demişti Baekhyun. Anlık ortamda bir sessizlik olunca kendimi bir an rahatsız hissederek yerimde kıpırdandım.

Bizimkiler bir tık bozulmuşlardı ama haklı olduğunu bildiklerinden susuyorlardı ki Baekhyun da haklı olduğunu bildiğinden hiç bozuntuya vermiyordu.

"Haklısın, insan sadece çocukken öğrenmiyor. Kaç yaşına gelirse gelirsin hep bir ders çıkarıyor. Bu sayede deneyimlenip çocuklarına aktarıyorlar bildiklerini."

Yoongi hyungun ortaya attığı şeyle gözlerim ışık hızında ona dönerken o bana destek verici bir tebessüm atıyordu.

Onun benim yanımda olduğunu bu şekilde göstermesi beni rahatlamıştı.

Nam Joon hyung rahatsızca yerinde kıpırdanırken Chanyeol araya girmişti.

"Jungkook'un orada yaşadıkları asla, ama asla hafife alınacak şeyler değildi." Diye üzerine bastırarak konuşunca yutkundum.

Bakışları Taehyung'a dönerken "Basit bir ayrılık acısından ve..." diyip diğerlerine bakarak "kardeş diye bildiği insanların aslında eski sevgilisinin kuzenleri olduklarını da o an anlamıştı sayenizde ama bu hayal kırıklığı da değildi onu zorlayan."

Taehyung'un bakışları daha da koyulaşırken ölümcül bakışlarını Chanyeol'e yolluyordu ama Chanyeol'un umrunda bile değildi.

"Basit bir ayrılık acısı.." Diye histerik bir şekilde mırıldanan Taehyung'a dönerken o, masaya kitlenerek bakıyordu.

"Ayrılık acısı elbette hafife alınacak bir şey değil..." Diye açıklamaya çalışan Chanyeol'u Bakehyun kesmişti.

"Sen anlamazsın Taehyung-shi." Dediğinde an Taehyung'un az önceki ölümcül dediğim bakışlarını siktir edin. İşte şimdi atıyordu o bakışları ama bilin bakalım kimin sikinde değildi... evet, Baekhyun'un!

Yerimde kıpırdanıp boğazımı temizleyerek konuşmaya başladım. "Gençler biraz sakin mi olsak? Geçmiş geçmiş de kaldı."

Ama kimin sikindeydim ki şu an?

"Sen benim hakkımda ne biliyorsun da gelip bu şekilde atıp tutacak cesareti buluyorsun?"

Taehyung'un sakin çıkan ses tonundan ölümüne sinir akarken Baekhyun gayet sakindi ki Taehyung'u delirten bir diğer şey de buydu zaten.

"Seni, senden daha iyi tanıyan birinin seni anlatmasıyla tanıyorum."

Birden kulaklarımda bir uğuldama olmuştu. Benim yapmak istediğim ama bir türlü cesaret edemediğim o konuşmayı Baekhyun yapıyordu şu an ve ben çok hazırlıksız yakalanmıştım.

Taehyung'un bakışlarını üzerimde hissederken ben bakışlarımı Baekhyun'dan çekemiyordum.

"Sinirlenince sigarayı nasıl tuttuğundan kahve sevmemene ama tadına alışman için üç gün sürekli kahve içmene, hatta saçlarının yapısına kadar dinledim ben seni. Senin karakterini geçtim görünüşü seni görmeden bile tasvir edebilirdim. Ben bunları dinlerken sen sevgili yapmıştın. Ha bu arada kaç yıllık evliydin sen? İki yıllık, o çok sevdiğin sevgilini ve şu an bana bu artistliği yaptığın karakterinle ayrılığının üçüncü ayında sevgili yapıp evlenen sen değil misin yoksa başka Taehyung var mı?"