THE RUNAWAY DUCHESS [NOBLEMEN SERIES #2] (On-going)

Chapter 20

Patakbo akong bumaba ng hagdanan habang bitbit ang hem ng dress ko. Geez, wala bang mangkukulam sa mundong to? I really need to confirm it, baka mabaliw na ako sa susunod na araw. Kung meron man, hope masasagot niya lahat ng gumugulo sa isip ko, parang mahihilo na ako sa dami ng scenaryo na pumapasok sa isip ko. What if coma lang ako tapos napunta lang kaluluwa ko sa mundong ito, kailangan kong maghanap ng paraan para makabalik.

"ATE!" Napatigil ako at bapalingon naman sa likuran, nakangiting Russel ang sumalubong sa'kin kumaway pa siya. My brow furrowed as he started to run towards me. Pasimple naman akong sumilip sa likuran niya, nakahinga ako ng maluwag dahil wala ng nakasunod.

"Where's the others?" tanong ko lumingon naman siya sa likuran saka sa'kin.

He shrugged his shoulder. "Nasa kwarto nila siguro nagpapahinga, nakita kasi kitang nagmamadali, saan ba punta mo?" usisa niya.

Tinaasan ko siya ng kilay. "You don't have to know," walang ganang tugon ko bago tumalikod at magpapatuloy na sana sa paghakbang ng hilahin niya ang damit ko. I stopped and turn my gaze at him again.

"What now?"

"Sama ako," he energetically said napataas naman ako ng kilay.

"Nope." Magiging sagabal lang siya at saka hindi naman ako magtatagal.

"Sama ako." Mas lalong nagsalubong ang kilay ko dahil sa katigasan ng ulo ng batang ito.

"No," mariin ko namang saad.

"Sige na ate, promise hindi ako magiging makulit," he pleaded with his puppy eyes but my expression remain stiff.

"Still no." Bumagsak naman ang balikat niya at napayuko ng ulo.

"Nabobore na rin ako dito eh,"aniya sa malungkot na boses. Napakagat nman ako sa labi saka mahigpit na napayukom ng kamao dahil parang may karayom na tumusok sa puso ko.

Mabigat akong napabuga ng hangin.  "Fine."

"Yes, buti na lang may dala akong balabal." Napaismid naman ako sa, hindi naman halatang ready siya.

"Let's go bago pa may makakita sa'tin," aya pa niya bago nauna naiiling naman akong sumunod.

"Wala naman ang Duke ngayon sa mansyon, at sigurado ako sa mga ganitong araw ay maraming kawal na nakapalibot sa labas ng gate kahit sa loob," mahinang saad niya na ikinatigil ko, naramdaman niya atang hindi na ako nakasunod ay napalingon siya sa'kin.

"Russel, hindi ako kikilos kung wala akong plano, naiintindihan mo ba ako?" Tumango naman siya.

Tss hindi naman ako bobo para magpadalos-dalos ng desisyon.

"Okay ate, sabi mo eh" parang balewalang tugon pa niya.

"Tumahimik ka na lang kung ayaw mong ipain kita" banta ko.

He gasp. "Ipapain mo ako kaya mo ba ako pinasama"

Hinarap ko naman siya bago yumuko I smirk. 

"Don't you get it?"

"Ate naman. Napakawala mo namang puso, kung ipapain mo lang ako. Baka paparusahan ako ng isang daang hampas ng Duke pag ginawa mo yon" reklamo niya I just shrugged my shoulder before standing straight. I sigh

"Geez, hindi kita ipapain okay, napakabobo mo"

"Edi ikaw na matalino"

I groaned in annoyance.  "Napakaingay mo, alam mo ba yon?"

"Sorry, your grace" parang may pagkasarkasmo pa sa tinig niya.

Paglabas ko ng main door maraming mga bantay agad ang sumalubong sa'kin. Gosh nakaka-stress, parang isang nakakatakot na krimenal ang binabantayan nila, sigh.

"Sabi na sa'yo ate eh, sobrang dami ng bantay," bulong ni Russel.

"Yeah. Now, walk calmly and don't mind them 'till we reach the main gate, understood?" mahinang paliwanag ko habang diretso pa rin ang tingin. Mahina naman siyang tumango.

"Okay, copy" mahinang tugon niya sabay kaming nagsimulang humakbang pero nararamdaman ko ang pa rin ang mga mata ng mga bantay na nakasunod samin. Pasimple akong tumingin sa mga gilid, iilan lang ang mga naroon pero nararamdaman ko ang pagiging alerto nila sa bawat hakbang na ginagawa ko.

"Ate ayon na ang gate oh." Napatingin naman ako sa harapan namin halos malaglag ang panga ko dahil iba na ang itsura ng gate parang naging mas exaggerated ang isang to. Napasulyap ulit ako sa batang kasama ko pero hindi niya siguro napansin. Mahina akong tumikhim.

"I know. Wag kang lalayo sa'kin" saad ko he nod many times. Humakbang ako palapit sa mga kawal na nakabantay sa gate, agad silang yumuko ng makita ako.

"You're grace" bati nila

"Ngayon ko lang napansin ang gate na ito, ganito ba talaga ito mula pa noon?"

"Hindi po, tuwing wala lang po ang Duke sa mansyon"

"Pa'no ba yan bubuksan?"

"Forgive us my lady pero mariin pong ipinagbabawal ng Duke ang sabihin iyon"

"Mahalagang impormasyon ba yon?" paismid kong tanong.

"Yes, your grace"

Napasinghap ako dahil bigla akong hinila ni Russel palayo.

"Teka...wag mong sabihin d'yan tayo dadaan?" hindi ko siya sinagot bagkus ay tinitigan ko lang siya habang nakataas ang kilay. Maya-maya ay napasinghap siya bago napakagat sa kuko niya habang pagbalik-balik ang lakad sa harapan ko.

Hinarap niya ako bigla. "B-baka may ibang daan pa ate, kabaliwan pag d'yan tayo dadaan" saad pa niya I can see the panic in his eyes. I smirk

The hell daig pa niya may trauma.

"Tss. Sino ba may sabing dito tayo dadaan?" nakangising saad ko sabay talikod at balik sa dinaanan namin kanina. Tss masyadong marami ang mga bantay na nakapaligid.

"Kung gano'n naman pala, eh saan tayo dadaan?" Nilingon ko siya saka binigyan ng isang ngiti, gamit ang isang kamay ay tinulak ko ang isang pintuan.

"Of course kailangan nating mag-isip kung saan tayo mas mapapabilis," I playfully said bago tuluyang pumasok. Hinanap ko muna ang malaki na kariton kung saan nakalagay ang mga wine. Ng makita ko na iyon ay agad ko itong nilapitan pero napatigil ako dahil sa tanong ni Russel.

"Ano ibig mong sabihin?" Napapihit naman ako paharap sa kan'ya.

"Every Friday on 12:20 pm, palaging naghahatid ng wine ang house Lievine sa house Mouresse, ibig sabihin makikisabay tayo" simpleng saad ko. Well, I don't know kung saan ang storage room ng mga wine but I'm sure palagi ko itong nakikita tuwing biyerness at saktong 12:20 pm talaga. Nalaman ko lang sa isang katulong na wine pala ang kinakarga no'n at ihahatid sa House of Mouresse, which is ang Viscount.

"What?"

"Don't what-what me, my dear," pang-aasar na wika ko.

"Now, sakay. Bilis" mabilis akong tinulak ko siya ng malakas saka ako sumakay at sinarado ang pinto. Ilang minuto lang ang dumaan ay dumating na ang kutsero at matagumpag kaming nakalabas sa lupa ng mga Lievine