Hey!Nabersiniz?Evet bu bölüm bol bol ağlayabilirsiniz çünkü ben bol bol ağladım.Hadi okuyun ve sonra yorumlarınızı belirtin :)
Bölüm 7;
Söylesene kelebek,bugün öleceğini bile bile neden yarına aşık oldun?"Ne olmuş, uyandı mı?" kulaklarıma boğuk bir ses ulaştı.
"Hayır,uyanmasını bekliyorum." dedi diğeri.
"İyidir umarım." endişeli bir ses işittiğimde her ne kadar gözlerimi açmak istesem de açamadım.
"Uyanınca öğreniriz." sonra sustular.Sesler sustu,yeniden sessizliğe gömüldüm,karanlık ışığım oldu.
Uyuyabilmeye çalışsam da tokmakla vuruluyormuş gibi hissettiğim başım buna izin vermiyordu.Gözlerimi açmaya çalıştım.
Gözlerimi açtım ve ağrıyan başıma yüz buruşturup yattığım yerden doğruldum.Karşımda duran aynaya baktım.
Toprak solucanına dönmüş gözlerim,aşırı derecede esrar kullanmış keşlere benzeyen gözaltlarım ve saatlerce yumruklanmış gibi duran dudaklarım beni bambaşka birine döndürmüştü.
Yanımda duran iki adama baktım.
"Günaydın,saat kaç?" dedim kısılmış sesimle.Yeşil saçlı ve yeşil gözlü olan bana canavarmışım gibi bakarken, siyah saçlı ve siyah gözlü olan bana karşılık verdi.
"Günaydın,20.00." dedi sert bir sesle.
Bir dakika ne?
Yeşil saç,yeşil göz.Siyah saç,siyah göz.
Ne?
Başımı farkındalıkla bulunduğum odaya çevirdim ve evde olmadığımı fark ettim.Gözlerimi açarak yanımda duran adamlara baktım.
Hollywood filminden patlamış gibi duran bu insanlar da kimdi?
"Sen kimsiniz?" kelimeleri seçemeyerek kaşlarımı çatıp yüzlerine baktım.
"Siz kimsin?" dedim tekrar.
"Ah!Beyninizi ağaçkakanlar gagalasın kimsiniz siz!" ikisi de kaşlarını çatarak bana baktıklarında yeşil gözlü olan güldü.
"Apartmanın ortasında çığlıklar atıyordun,herkes evinden çıkıp seni izlerken onların aksine biz seni aldık.Kapıyı da anahtar olmadan kapattığın için evine bırakamadık ve buraya getirdik.Yani bize." dediğinde kaşlarımı daha çok çattım.
O kadar yeşildi ki,her an bir kuş gelip saçına yuva yapabilirdi.
"Dibin gelmiş." dedim söylediklerini duymayarak.Başını sağa çevirdi ve sorgulayarak baktı.Yanında duran siyah saçlı ise hızla onun saçlarına baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölüm Kokan Zihinler
Jugendliteratur"İç çekmek insanın kalbini çürütür derler.Söylesenize bayım,daha ne kadar çürüteceksiniz kalbimi?"