» Short Stories in my Mind « || KM ||

Another Untitled

Unicode :

Another Untitled || KM တစ်ခန်းရပ်

လူတွေရဲ့ အတွေးတွေကို ဖတ်နိုင်တယ်။

အင်း မွေးရာပါ အစွမ်းတစ်မျိုးဖြစ်နေတဲ့ တခြားလူတွေရဲ့အတွေးတွေကို သိခွင့်ရတာမျိုးကို တအားသဘောကျတယ်။ ကောင်းသည်ဖြစ်စေ မကောင်းသည်ဖြစ်စေ၊ သိနေရရင်ကို ရပြီ။

အထူးသဖြင့် ဘေးအိမ်ကကောင်လေးရဲ့အတွေးတွေကိုပေါ့။

" အစ်ကို ! ကျောင်းကပြန်လာပြီလား "

" အင်း ဟုတ်တယ် "

စက်ဘီးလေးတစ်စီးနဲ့ မြို့တစ်ပတ်ပတ်ခဲ့ပုံပဲ။ ချွေးသီးလေးတွေနဲ့ မျက်နှာပြင်ခပ်နုနုဟာ တကယ်ကိုကြည့်ကောင်းနေဆဲပေါ့။

ဘေးအိမ်က ကောင်လေးနဲ့ ကိုယ်ဟာ အသက်နှစ်နှစ်တိတိကွာဟတယ်။ သူကအထက်တန်းကျောင်းသားလေးဆို ကိုယ်က တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားကြီးပေါ့။

" ရော့ ရော့ ကမ်းနားမှာအစ်ကိုကြိုက်တဲ့ငါးအသားပြားတွေ့ခဲ့လို့ ဝယ်လာတယ် "

စက်ဘီးကို ဒေါက်ထောက်လိုက်ပြီးမှ အိမ်ထဲဝင်တော့မည့်ကိုယ့်ဆီပြေးလာပြီး လက်ထဲအထုပ်လေးတစ်ထုပ်‌ထည့်ပေးတော့တယ်။

ကောင်လေးရဲ့မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေနဲ့ကိုယ့်မျက်လုံးတွေဆုံမိလေတော့ သူ့အတွေးလှလှလေးတွေက ကိုယ့်ခေါင်းထဲမှာဝဲလာရော။

* ဗိုက်ဆာနေမယ်ဆိုတာ သိလို့ * တဲ့။

အပြုံးတွေကလည်း တကယ်ကိုလှပစွာပါပဲ။

အဲ့ကောင်လေးရဲ့ အတွေးလေးတွေက တကယ်ကိုရိုးရှင်းပြီးချစ်စရာလေးပါ။ ကိုယ်မြင်ဖူးနေကျလူတွေလိုမျိုး လူ့ဘောင်အတွင်းမှာရှုပ်ထွေးနေတဲ့အတွေးကွန်ရက်တွေမဟုတ်ပဲ သူ့အတွေးလေးတွေက တကယ်ရိုးရှင်းလွန်းတယ်။

* သကြားလုံးစားချင်တယ် *

* အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဘန်းနဲ့ ကစားရမယ် *

* အောက်ကျသွားတဲ့ချိုချဉ်က သုံးစက္ကန့်အတွင်းကောက်စားနိုင်ရင် အဆင်ပြေပါတယ်*

* လက်သည်းလေးတွေကို ညှပ်ရတော့မှာပဲ *

စသဖြင့်ပေါ့။