🩸სისხლის წყურვილი🩸(დასრულებული)

3.

მეორე ღამეს,ჯონგუკის ძმები ლოგანის მცველებთან ერთად გამოჩნდნენ.
_ჰეი,ადამიანო(ქაი)
_აბა როგორ ერთობი აქ,ცხოველების ჭამით?(სეჰუნი)
_ჯანდაბა,შენ რა ლაპარაკი დაგავიწყდა?(ბექიონი)
_ტრაკები დააყენეთ(ჯონგუკი)
_გეყოფათ წასვლის დროა(ჯადოქარი)
სეულამდე სირბილით უნდა მისულიყვნენ.ნელ-ნელა უახლოვდებოდნენ რაც ჯონგუკს აგიჟებდა.მისი გული გამალებით ცემდა.ადამიანთა სუნი პირველად, რომ იგრძნო გაჩერდა.სუნთქვა შეეკრა,თითქოს პანიკური შეტევა ეწყებაო,შიშმა მოიცვა.
_რა ჭირს?(ბექიონი)
_ხანდახან მისი მეშინია (სეჰუნი)
_დატოვეთ,თუ მოკვდება ჩვენთვის უკეთესია.თან ეს შესანიშნავი შანსია მცველების უკან მოსატოვებლად (ქაი)
_ჰეიი,ჩვენი პატარა ძმა ცუდად არის(ბექიონი)
მცველები ჯონგუკთან გაჩერდნენ,ამ დროში კი მათ გაქცევა მოასწრეს.
_გაყევით ჩქარა,ეს ბიჭი არავის აინტერესებს მათ გამო კი სიკვდილით დაგვსჯიან(მცველი)
მცველები გაიქცნენ,ჯონგუკი მარტო დარჩა რამაც კიდევ უფრო შეაშინა.სრულიად მარტო ადამიანების გარემოცვაში ყოფნა,ძველ ამბავს ახსენებდა.ხის ძირას დაეცა,ხელები მუხლებს შემოხვია და ასე სცადა შიშებს გამკლავებოდა.
გონს 1 საათის შემდეგ მოეგო.ფეხზე წამოვარდა აქეთ-იქით თვალების ცეცება და მათი ძებნა დაიწყო,თუმცა, ვერავინ იპოვა.მთის ძირას ოდნავ განათებული ქალაქი მოჩანდა. იცოდა, იქ თუ არ ჩავიდოდა სასჯელი არ აცდებოდა.ამიტომ ნელი ნაბიჯებით დაიწყო სვლა.
_ჯუნგუკააა(ქაი)
ეს საზარელი ხმა ყურში ისე ჩაესმა თითქოს აჩრდილი დაყვებოდესო.
ქაი ბექიონი და სეჰუნი ხეებიდან ჩამოხტნენ.ხელში შელოცოვილი ხანჯლები ეჭირათ.
_რა გინდათ?(ჯონგუკი)
_თითქოს არ იცოდე რაც გვინდა, ნაბიჭვარო(სეჰუნი)
_ქალაქში მზის ამოსვლამდე უნდა ჩავიდეთ(ჯონგუკი)
_არ გაგიმართლა,სანამ შენ აქ შიშისგან კანკალებდი ჩვენ უკვე მოვინახულეთ ადამიანები(ბექიონი)
_კი და ნამდვილად კარგი დახვედრაც მოგვიწყვეს(ქაი)
_მათი სისხლი დალიეთ?ეს ხომ აკრძალულია(ჯონგუკი)
_ხო ეგ შენთვის(ბექიონი)
_მაშინ აკრძალული არ იყო მთელი ქალაქი სისხლისგან რომ დაცალე?(სეჰუნი)
_კარგით ბიჭებო ძალიან გაგვიგრძელდა,საქმეზე გადავიდეთ(ქაი)
_ინანებთ(ჯონგუკი)
ხანჯლები მოიმარჯვეს,არც ეშვები და კლანჭები დავიწყებიათ. მისკენ წავიდნენ.დიდხანს ჩხუბობდნენ ჯონგუკი ყველანაირად ცდილობდა გამკლავებოდა. მრავალი ჭრილობა ჰქონდა,მაგრამ მაინც ფეხზე იდგა.ბოლოს დაეცა სამი ერთზე ბრძოლა ყველაზე გამოცდილ ვამპირსაც კი გაუჭირდებოდა.სამივემ ზემოდან დაუწყო ცემა,მალევე გაითიშა.
_ჰმმ,პატარა ჯონგუკა ქვეშაფსია ხარ(სეჰუნი)
_ქალაქში უნდოდა წასვლა და არ დავეხმაროთ?(ბექიონი)
_სიამოვნებით(ქაი)
გორაკთან მიიყვანეს და ქალაქის მხარეს დააგორეს.ჯონგუკის სხეულმა დიდხანს იგორა,ბოლოს კი ქალაქისგან ცოტა მოშორებით დაეცა.
სამი ოთხი საათი უგონოდ იწვა,მოწამლული ხანჯლების გამო.ბოლოს მზის ამოსვლამდე ცოტათი ადრე გამოიღვიძა.ფეხზე ძვლივსძლივობით წამოდგა და ქალაქისკენ გზას დაადგა.ქალაქი გამოღვიძებას იწყებდა,მაგრამ თითქმის ცარიელი იყო.ხალხი უცნაურად უყურებდა ქალაქში შესულ სისხლიან ჯონგუკს.მან ეს არაფრად მიიჩნია,ფეხი დადგა თუ არა მაშინვე უკან გამობრუნდა.
ტყეში ადამიანის სუნი ისევ იგრძნო მაგრამ ეგონა რომ ქალაქს მოშორდებოდა და სუნიც გაქრებოდა.სუნი არ გაქრა,ის უფრო და უფრო გაძლიერდა.პატარა ბიჭის,სისხლიანი სხეული ჯონგუკის ნაბიჭვარ ძმებს ხის ძირას მიეგდოთ.
ჯონგუკმა გზა განაგრძო.
_და...მეხ...მარე...(***)
ნაწყვეტებად წარმოთქვა ბიჭმა.
_შენ რა ცოცხალი ხარ?(ჯონგუკი)
სწრაფად მივარდა ბიჭს და წამოაყენა.სისხლის სუნს ვერ გაუძლო და ისევ უკან მიაგდო.
_არ დამტოვო(***)
_მაპატიე,ვერ ვუძლებ(ჯონგუკი)
_გ...თხოვ(***)
ჯონგუკმა იცოდა,რომ უნდა წასულიყო.ეს ბიჭი უნდა დაეტოვებინა,მაგრამ ვერ შესძლო.ფეხები უკან რჩებოდნენ,თითქოს მისი მთელი სხეული ეწინააღმდეგებოდა ამ ბიჭის დატოვებას,გული უკან მიუწევდა.
ჯონგუკი ისევ მივიდა ბიჭთან.წამოაყენა,ერთი ხელი წელზე შემოხვია მან კი ზურგზე გადახვია.დიდხანს მიდიოდნენ ასე,
დათოვლილ ბილიკებზე.ბოლოს ჯონგუკი გაჩერდა,ბიჭი ჩამოსვა და იქვე დაჯდა.
_მაპატიე(ჯონგუკი)
_რისთვის?(***)
_მხოლოდ რამდენიმე წვეთი,მეტი აღარ შემიძლია(ჯონგუკი)
ჯონგუკმა ბიჭს კისერი გადააწვინა და სისხლის წოვა დაიწყო.ისედაც სისხლისგან დაცლილმა ბიჭმა გონება დაკარგა,რამაც ჯონგუკი შეაჩერა.ძალებმოკრებილმა ჯონგუკმა ბიჭი ზურგზე შეისვა და გზა განაგრძო.
სახლში რამდენიმე საათში მივიდა.სახლიდან ჰოსოკი გამოვარდა,სახეზე ტირილისგან ფერი აღარ ედო.
_ჯონგუკ,ჯონგუკ შენ დაბრუნდი(ჰოსოკი)
_ჰოს...(ჯონგუკი)
ჯონგუკმა ბიჭი ჩამოაგდო და ჰოსოკს პირდაპირი გაგებით ზედ დაეცა.ჰოსოკმა სწრაფად შეიყვანა ჯონგუკი სახლში,შემდეგ ბიჭთან გაიქცა და ისიც შემოიყვანა.ამასობაში ჯონგუკი სისხლს ეცა.
_გუკ,რა ხდება ეს ბიჭი ვინაა?ან შენ როგორ ხარ?(ჰოსოკი)
_ახლა კარგად,მგონი ყველა ძვალი აღმიდგა(ჯონგუკი)
_შენ რა მას უკბინე?ხომ იცი აკრძალულია (ჰოსოკი)
_მე არან ჩემმა ძმებმა,მას უნდა ვუმკურნალოთ (ჯონგუკი)
_კარგი ეგ მე მომანდე,შენ კი დაიბანე სულ სისხლიანი ხარ(ჰოსოკი)
_კარგი,მას შენ გიტოვებ(ჯონგუკი)
ჯონგუკი ჰოსოკისკენ წავიდა,ნაზად აკოცა ლოყაზე და დასაბანად წავიდა.
ჰოსოკმა ბიჭს ჭრილობები დაუმუშავა,სისხლი მოსწმინდა და ჯონგუკის საწოლში ჩააწვინა.
_მოვედი,ის...(ჯონგუკი)
_რა?(ჰოსოკი)
_ლამაზია(ჯონგუკი)
ჰოსოკი დაიბნა, ბიჭს შეხედა,მართლაც ლამაზი იყო.პატარა სახე, ცოტათი აპრეხილი ცხვირი,ბუთქუნა ტუჩები და ქერა, ყურებამდე, თმა ჰქონდა.
_მაგრამ შენ უფრო ლამაზი ხარ(ჯონგუკი)
ჰოსოკს გაეცინა.
_მაგას თქმაც არ უნდა,მე აქ ყველაზე ლამაზი ვარ(ჰოსოკი)
ამის შემდეგ ორივეს გაეცინა.
ბიჭს რამდენიმე საათის შემდეგ გამოეღვიძა.ჯერ თვალების აქეთ- იქით ცეცება დაიწყო.
_სად ვარ?ან თქვენ ვინ ხართ?(***)
_გამარჯობა,მე ჯონგუკი ვარ,არ გახსოვს?მე შენ გადაგარჩინე(ჯონგუკი)
_რა რისგან?არაფერი მახსოვს,ამდენი ჭრილობა რატომ მაქვს?(***)
_გეყოფა ნაიარევები არ მოგკლავს,ცნობისთვის ჯერ უნდა გაგვცნობოდი(ჰოსოკი)
ჯონგუკს ჰოსოკის საუბარი აშკარად არ მოეწონა,თუმცა,არაფერი უთქვამს.
_უი ხო მე ჯიმინი ვარ,პარკ ჯიმინი,სეულიდან(ჯიმინი)
_სასიამოვნოა, ჯიმინ,მე ჯონგუკი ვარ.
როგორც უკვე გითხარი,ეს კი ჰოსოკია(ჯონგუკი)
_ჭრილობები გტკივა?(ჯონგუკი)
_კი(ჯიმინი)
_რამე ხომ არ გვაქვს,ტკივილგამაყუჩებელი?(ჯონგუკი)
_კი დანა,შემიძლია ერთი მოძრაობით დავასრულო მისი ტანჯვა(ჰოსოკი)
_ჰოსოკ გეყოფა ის ცუდად არის(ჯონგუკი)
_კარგი ხო,ამ ჭრილობებით არ მოკვდება, მაგრამ გამაყუჩებელი იმ ყუთშია(ჰოსოკი)
ჯონგუკმა ყუთიდან წამალი ამოიღო და წყალთან ერთად ჯიმინს მიაწოდა.ჰოსოკი ორივეს უცნაურად უყურებდა,თითქოს სადაცაა ჯიმინს თავისი ხელით მოკლავსო.ჯიმინი კი ჯონგუკს როგორც გადამრჩენელს ისე უყურებდა.ჯონგუკი მის ლამაზ თვალებში იკარგებოდა.
_ფუუ,რა უცნაური წამალია,ძალიან მჟავეა (ჯიმინი)
_უკეთესი თვითონ მოეტანა(ჰოსოკი)
_ჰოსოკ ცოტა ნორმალურად ელაპარაკე სტუმარს(ჯონგუკი)
ჰოსოკმა თვალები გადაატრიალა.
_ჰომარ გშია?(ჯონგუკი)
_ტახტიც ხომარ დავუდგათ,ბატონო ჯონგუკ?(ჰოსოკი)
_ჰოსოკ გეყოფაა,დროზე გარეთ(ჯონგუკი)
ჯონგუკი და ჰოსოკი გარეთ გავიდნენ.
_ჰოსოკ რა გჭირს როგორ ელაპარაკები?(ჯონგუკი)
_ნერვები მეშლება(ჰოსოკი)
_რატომ?(ჯონგუკი)
_იმიტომ რომ ვეჭვიანობ,ამაში რთული გასაგები რა არის?(ჰოსოკი)
_ჰოსოკ,იმედია გახსოვს რომ ჩვენ ერთად არ ვართ!(ჯონგუკი)
ჰოსოკი გაჩერდა.
_ვიცი,ჯერ კიდევ მახსოვს, რომ შეყვარებულები არ ვართ,მაგრამ მაინც ვეჭვიანობ(ჰოსოკი)
ლოყაზე ჩამოვარდნილი ცრემლი,მაისურის სახელოთი მოიწმინდა.
_ჰოს... მაპატიე,არ უნდა მეყვირა.ცოტა ნორმალურად მოექეცი,კარგი?(ჯონგუკი)
_კარგი(ჰოსოკი)
ჯონგუკი შეტრიალდა.
_გუკ(ჰოსოკი)
_ჰო...(ჯონგუკი)
ჰოსოკი ჯონგუკის ხელს ჩაეჭიდა,მისკენ მიიზიდა და ტუჩებში ნაზად აკოცა.
_მაპატიე,ახლა შეგვიძლია შევიდეთ(ჰოსოკი)
ჰოსოკი პირველი შევიდა სახლში.ფერწასული ჯონგუკი მალევე მიჰყვა.
_ჯიმინ?(ჯონგუკი)
_სად არის?(ჰოსოკი)
_ჰოსოკ არააა...(ჯონგუკი)
სანამ ჯონგუკმა სიტყვა დაასრულა ჰოსოკი უკვე ჯიმინის მოსაყვად იყო გაქცეული. მალევე დაეწია.
_გაჩერდი(ჰოსოკი)
შეშინებული ჯიმინი უკან გადახტა, ჰოსოკის დანახვისას.
_ვაიმე,შემაშინე როგორ მიპოვე?(ჯიმინი)
_ამ ტყეში გავიზარდე,შენი აზრით ვერ გიპოვიდი?(ჰოსოკი)
_საერთოდ ეს რაა ადგილია?(ჯიმინი)
_ტრანსილვანია,კითხვები მორჩა სახლში ვბრუნდებით(ჰოსოკი)
ჰოსოკმა ჯიმინს ხელი ჩაავლო და სახლში მიიყვანა.ჯონგუკი ცეცხლს ანთებდა და თან ელოდა.
_სითბო,რა კარგია(ჯიმინი)
_საჭმელიც ჭამე(ჯონგუკი)
_თქვენ არ გშიათ?(ჯიმინი)
_არა მალე ჭამე უკვე დაწოლის დროა(ჯონგუკი)
_მზე ჯერ ახლა ამოვიდა რა დაწოლა(ჯიმინი)
ჯიმინმა გაიცინა.ჯონგუკმა და ჰოსოკმა კი ერთმანეთს გადახედეს.
_ჩვენ დღისით ვიძინებთ,ჰოსოკ დღეს აქ რჩები?(ჯონგუკი)
_კი მასთან მარტო არ დაქტოვებ (ჰოსოკი)
ჯიმინმა ჭამა დაასრულა თუ არა,ჯონგუკმა საწოლი გაუშალა.ჰოსოკმა ჯიმინს ამაყად გადახედა და თვითონ ჯონგუკის მკლავებში მოექცა.
_რა ცუდი ბიჭი ხარ(ჯონგუკი)
უთხრა ჯონგუკმა და ჰოსოკს შუბლზე აკოცა.
_ის მოგწონს?(ჰოსოკი)
_საიდან მოიტანე,რა თქმა უნდა, არა(ჯონგუკი)
_უბრალოდ დავაზუსტე,მივყარხარ(ჰოსოკი)
ჯონგუკს მისთვის არ უპასუხია,თუმცა, პატარა კოცნა დაუტოვა და გადაბრუნდა.
ჯონგუკი მთელი დღე უყურებდა რა ლამაზად ეძინა ჯიმინს.