🩸სისხლის წყურვილი🩸(დასრულებული)

12.

ავტორის pov:
იმ ღამით ჯონგუკი ვამპირთა სასახლის კარიბჭესთან გამოჩნდა.ლოგანს მალევე აცნობეს რაც ხდებოდა.ხელები შეკრული ჰქონდა,თუმცა,უკან ნამჯუნი ედგა.ლოგანმა კოშკიდან გადმოხედს ჯონგუკს.
_ჯიმინი გამოუშვი და ჩაგბარდები(ჯონგუკი)
_საიდან უნდა ვიცოდე,რომ არ მომატყუებ?(ლოგანი)
_ერთ დროულად გავცვლით(ნამჯუნი)

მალე სასახლის კარიბჭე გაიღო.პატარა,დასისხლიანებული ბიჭი,დაფლეთილი ტანსაცმლით შემოსილი,ხელებშეკრული,ნახევრად ფორთხვით მოიყვანეს კარიბჭესთან.ამ სანახაობის შემხედვარე ჯონგუკს გული დაეწვა,იცოდა,რომ ლოგანს მისი ტკენისთბის მოკლავდა.გულში სულ მამამისის ბოლო სიტყვებს იმეორებდა"გააკეთე ის რაც მე ვერ შევძელი,დაიცავი შენი საყვარელი ადამიანი"
_ასეც იქნება მას აუცილებლად დავიცავ მამა(ჯონგუკი)
ჯიმინს ხელი ჰკრეს და წინ გამოაგდეს.მან ნელა დაიწყო სვლა.ჯონგუკი მიდიოდა და რაც უფრო მეტად უახლოვდებოდა ჯიმინს,მით უფრო წუხდა.ყველაფერში საკუთარ თავს ადანაშაულებდა.დადგა ის საოცარი მომენტიც როცა ჯონგუკი და ჯიმინი ერთმანეთს გაუსწორდნენ,ერთმანეთს თვალებში შეხედეს.ჯონგუკმა მალევე მოაშორა თვალი,ნაბიჯი წინ გადადგა და წასვლა დააპირა.მაგრამ ჯიმინის პატარა ხელმა მის მაისურზე შეაჩერა.მან ნელა მოატრიალა ნატკენი ფეხი და ჯონგუკს ჩაეხუტა.
_შენ მოხვედი,ძალიან შემეშინდა(ჯიმინი)
ის ტიროდა,მისი ცრემლები გზას იკვლევდნენ სისხლიან სახეზე.
_ჯონგუკ ნუ ჩერდები!(ლოგანი)
_მაპატიე პატარავ...(ჯონგუკი)
_დაბრუნდი გთხოვ(ჯიმინი)
ნაზად ასწია ჯონგუკის მკერდიდან თავი და სვლა განაგრძო.ნამჯუნმა სწრაფად აიყვანა ჯიმინი.ჯონგუკი კი დაიჭირეს და სასახლეში შეათრიეს.

*12 საათის შემდეგ*
_ჯონგუკ,ბოლოჯერ გკითხავ!ჩემ მხარეს გადმოხვალ თუ სიკვდილი გირჩევნია?(ლოგანი)
ჯონგუკს 12 საათი აწამებდნენ.სარდაფში ჩამოკიდეს,ურტყამდნენ,შემდეგ მზეზე გაიყვანეს.მაგრამ ლოგანთან დანებებას ყოველთვის სიკვდილი ერჩივნა.
_ეს სამეფო მაინც მე დამრჩება.არ დაგიმალავ,შენი მოკვლა არ მინდა.მამაშენი მხოლოდ იმიტომ დათანხმდა სიკვდილს,რომ შენ გადაერჩინე.ბოლო წუთამდე შენს ცოცხლად დატოვებას მთხოვდა(ლოგანი)
_ნაბიჭვარო...მეზიზღები,შენ მე მთელი ცხოვრება დამინგრიე.მამაჩემს უღალატე და ისინი ყველაზე საშინელი სიკვდილით დასაჯე.ჯიმინს თუ კიდევ ერთხელ მიუახლოვდები,შენს გვამსაც ვეღარ იპოვიან(ჯონგუკი)
_ჯიმინი...ის ლამაზი პატარა ბიჭი...მთელი ღამე ტიროდა,მთელი ღამე ჩემს ქვემოთ კვნესოდა...დასახმარებლად ამაოდ გეძახდა(ლოგანი)
_რააა?მას როგორ შეეხე?მოგკლაავ!(ჯონგუკი)
ჯონგუკი ტიროდა.ამ სიტყვების გაგონებაზე,არამქვეყნიურად დაიწყო ბღავილი.ჯაჭვებს მთელი ძალით აწვებოდა.ამ სანახაობის შემხედვარე ლოგანმა რამდენიმე ნაბიჯით უკან დაიხია.ერთი,ორი,სამი...ჯონგუკის ჯაჭვების ხმას ექო აძლიერებდა და არემარეს ზარს სცემდა.კიდევ რამდენჯერმე გაიქცა ლოგანისკენ და ჯაჭვების გაწყვეტის ხმაც გაისმა.სამი მცველი ერთად გაექანა ჯონგუკის დასაჭერად,თუმცა ამაოდ.მისმა კლანჭებმა სათითაოდ გაფატრა სამივე და მათი სხეულები უსასრულობაში მოისროლა.
_ჯონგუკ...გაჩერდი(ლოგანი)
ლოგანი უკან იხევდა.ჯონგუკი კი გაჩერებას არ აპირებდა,მისი წითელი თვალები სიბნელეში ელვარებდნენ.თითქოს ეშმაკი ჩასახლდა მის სხეულში და ეს ეშმაკი ლოგანს აშინებდა.სწორედ მაშინ მოხვდა,რომ ახლა თუ არა ჯონგუკი ერთხელ მაინც გამოჭრიდა ყელს.
მხოლოდ ერთი დარტყმა და ოთახში მცველები შემოვარდნენ,ჯადოქრებთან ერთად მათ კვლავ დაამბეს ჯონგუკი და ერთი კარგად უთავაზეს.აკანკალებული ლოგანი კუთხეში ეგდო და თავბედს იწყევლიდა ეს ამბავი რატომ გავამხილეო.ბოლოს გონს მოეგო.
_დაამბით და მზეზე გაიყვანეთ.სიცოცხლის უფლებას ვეღარ მივცემ!(ლოგანი)
მართლაც ასე მოიქცნენ.ჯონგუკი კარგად მიაბეს ბოძზე და კოშკის თავზე გაიყვანეს.მზის ამოსვლამდე მხოლოდ 5 საათი იყო დარჩენილი.

*მცველის ფორმაში გადაცმული ნამჯუნი.სასახლიდან ისევ ჩუმად გამოიპარა და სახლისკენ გასწია*