🩸სისხლის წყურვილი🩸(დასრულებული)

6.

სხვენში სამარისებური სიჩუმე მძვინვარებდა,მთვარის შუქი სარკმლიდან ანათებდა ჩაბნელებულ ოთახს, აქეთ-იქით დაყრილ უამრავ ნივთს შორის ადვილად ამოიცნობდით მთვარის შუქით განათებულ პორტრეტს,რომელსაც ჯონგუკი შეჰყურებდა.
_დედა...მამა(ჯონგუკი)
ჯონგუკმა ხელით ჩამოაშორა ნახევრად გადაფარებული ტილო ნახატს და საუკუნის მტვერიც მიაყოლა.ცრემლიანი ჯონგუკი დიდხანს მისჩერებოდა,დედამისისა და მამამისის პორტრეტს.
_მაპატიე მამა,მაპატიე დედა
წლები გავიდა მე კი ისევ მათხოვარივით ვცხოვრობ.საკუთარ სასახლეში კი ბომჟივით მიყურებენ.არ ვიცი, რამდენამდ შევასრულებ დანაპირებს მამა,მგონი ჩავფლავდი(ჯონგუკი)
ჯონგუკი პორტრეტს დიდხანს აკვირდებოდა,სანამ ერთი პატარა დეტალი არ შეემჩნია.მამამისის ბეჭედი,რომელიც ნამჯუნმა აჩუქა.ბეჭედი რომელიც ვამპირს მზეში გასვლის საშუალებას აძლევს,მას "ელეონორა"ერქვა.დედამისის სახელი.მამამისი ყოველთვის ატარებდა და წესით ჯონგუკს მემკვიდრეობით უნდა გადასცემოდა.მაგრამ მას ის არ მიუღია.ჯონგუკი დიდხანს ცდილობდა გამოეცნო სად შეიძლებოდა მამამისის ბეჭედი ყოფილიყო მაგრამ უშედეგოდ.ლოგანს,რომ ჰქონოდა აქამდეც ნახავდა.ნამჯუნი კი მას ჯონგუკს გადასცემდა.ასე,რომ ჯონგუკი ოთახში დაყრილ ნივთებს შორის ბეჭედს მთელი დღე ეძებდა.ბეჭედი არა მაგრამ პორტრეტის ჩარჩოს უკან საკმაოდ მნიშვნელოვანი რამ იპოვა.
"პატარავ,ვიცი დრო მოვა და ამ წერილს ნახავ.მინდა იცოდე რომ რაც არ უნდა მოხდეს მამაშენის ბრალი არ არის,ის ამას ჩვენს დასაცავად აკეთებს..."
მეორე ღამით მცველები შემოვიდნენ,დასაფლავებას ჯონგუკიც უნდა დასწრებოდა.
ჯონგუკი მოემზადა.
პრინცებმა კუბო ასწიეს და სასაფლაოსკენ წაიღეს,უკან ვამპირები და ჯადოქრები მიჰყვებოდნენ,მათ შორის,არცერთი მაქცია არ იყო.
ვამპირების წესის მიხედვით,კუბო მიწაში ჩადეს და მას სისხლი გადაასახეს.მეფეს დედოფალს და ტახტის მემკვიდრე პრინცს სიტყვა უნდა ეთქვათ.
_შენ ღირსეული,ცოლი,დედა და რაც ყველაზე მთავარია ღირსეული ვამპირი იყავი.შენ ვამპირთა ტომის დაცვას შესწირე თავი.ამას არასდროს დაგივიწყებთ და შენთვის შურს ვიძიებთ(ლოგანი)
_ღირსეული დედოფალი იყავი და ღირსეულად წახვედი ამ ქვეყნიდან(ჯია)
საბოლოოდ,ჯონგუკის სიტყვის ჯერიც დადგა.
_მოკლედ,მასზე კარგს ვერაფერს ვიტყვი და აქ არც იმისთვის მოვსულვარ რომ მასზე რამე მაქვს სათქმელი.ის საშინელი ქალი იყო...(ჯონგუკი)
_ჩამოიყვანეთ!(ლოგანი)
_ხელი არ მახლოთ!(ჯონგუკი)
ჯონგუკმა ხელი დანით გაიჭრა და სისხლი კუბოს დააწვეთა.სისხლის სუნმა ჰაერი მოიცვა.ჯონგუკის სიცილი ზარს სცემდა არემარეს.ვამპირები გაშეშდნენ,ჯონგუკს ვერ დააზიანებდნენ.
_მართალია,სუფთა სისხლის ვამპირი არ ვარ.ეს ჩემი ადამიანური ნაწილია,რა კარგი სუნი აქვს არაა?თუ მომიახლოვდებით თქვენს მომავალ მეფეს რამეს დაუშავებთ ეს კი არ გინდათ.მიმოიხედეთ.ნუთუ არ მოგბეზრდათ!?სასტიკი მმართველი გაწამებთ.გაიხსენეთ მამაჩემის ეპოქა.ყოფილა შემთხვევა როცა მამაჩემი არ დაგეხმარათ?მაშინ რატომ ღალატობთ?მის მოღალატე ძმასთან რატომ შეკარით პირი,ნუთუ, ასე გეშინიათ,ნუთუ,ამ დონეზე დაეცა მამაჩემის ძლევამოსილი ქვეყანა.ნუთუ ზურგს მაქცევთ და ისე წახვალთ თითქოს არაფერი.მამაჩემის გვამსა და ანდერძს ფეხს გადააბიჯებთ იმიტომ, რომ გეშინიათ?მე არა,აღარ ვაპირებ შენი ბრძანებების მოსმენას ლოგან,ყელში ამომივიდა!მივდივარ,მაგრამ იცოდეთ,რომ შურის საძიებლად დავბრუნდები.დავბრუნდები და დავიბრუნებ იმ ქვეყანას რომელიც მე მეკუთვნის!(ჯონგუკი)
სიტყვა დაასრულა თუ არა კვამლში გაუჩინარდა,ადვილი მისახვედრი იყო,რომ ეს ნამჯუნმა გააკეთა.
გაცოფებულმა და თავზარდაცემულმა ლოგანმა ვერაფრის გაკეთება მოახერხა.ბრბო კი არ ჩუმდებოდა.
_ხმა ჩაიკმინდეთ.მიწა დააყარეთ და სასახლეში ვბრუნდებით ახლავე.ომი გინდა?დაე იყოს ომი.თუ ერთხელ შევძელი მეორეთაც შევძლებ!(ლოგანი)

*12 საათის წინ*
*ფეხის ხმა*
_ნამჯუნ(ჯონგუკი)
_რატომ დამიძახე?(ნამჯუნი)
ჯონგუკს წინ გადაშლილი წერილი და მამამისის ბეჭედი ედო.
_მზად ვარ(ჯონგუკი)
_ჩემო მეფეო,თქვენთვის ყველაფერს გავაკეთებ!(ნამჯუნი)