Dead silence

6. Ryzyko które trzeba podjąć.

Gdy siedzieli w samochodzie Hoon przyglądał się temu zeszytowi. Jedyne co wiedzieli, to tyle, że jeden z nich zniknął a drugi wyjechał. Przeglądał stronę po stronie ale nie dostrzegł tam nic niepokojącego. Gdyby miał spojrzeć na to okiem laika a nie detektywa, uznałby to za zwyczajny pamiętnik, zwyczajnej nastolatki dorastającej na początku XXI wieku.  Westchnął zrezygnowany i rozmasował swoje skronie powoli. Nie podobało mu się, że nie było tu nic konkretnego. Bo chociażby chciał, to ciężko było cokolwiek znaleźć.  Patrząc na to, że policjanci zajmujący się wcześniej tą sprawą nie szczególnie się popisali, nie było zbyt wiele informacji. Sami dowiedzieli się więcej gdy przyjechali osobiście do ojca zaginionej niż z akt które w końcu powinny mówić im wszystko.

- Ślepa uliczka. - Mruknął pod nosem i spojrzał na ostatnią stronę. Tam widniały nazwiska, numery telefonów i adresy jej przyjaciół. Ale co im po nich? Westchnął więc cierpiętniczo czując, że znów znajdują się pod ścianą. - Podjedziemy do tej siostry, może ona coś będzie wiedzieć. - Mruknął bez przekonania.

- W porządku. Skoro i tak tutaj jesteśmy, możemy się rozejrzeć po okolicy. - Odparł Jeon po czym ruszył z miejsca samochodem.

***

Nie zajechali daleko kiedy w końcu znaleźli się pod domem siostry drugiego zaginionego. Dom również nie wyglądał najlepiej, widać było, że brakowało  mu remontu. Wyglądało to wszystko również tak, jakby nikt tu już nie mieszkał. Nie zaszkodziło jednak podejść i sprawdzić. Dwójka detektywów stanęła pod drewnianą bramą, Hoona nie opuszczało dziwne uczucie, że coś jest na rzeczy. Jednak nie wiedział jeszcze co. Jeon wcisnął guzik dzwonka, nikt im nie odpowiedział. Milczeli  nasłuchując i gdy już mieli się odsunąć od bramki ktoś otworzył drzwi domu. Spojrzeli wyżej by dostrzec drobną wychudzoną kobietę. Nie wyglądała na biedną a raczej zmęczoną i zniszczoną przeszłością.
- Czego tu szukacie? Kolejni dziennikarze? Wynocha mi stąd, nie będę udzielać żadnych wywiadów.- Widocznie wściekła kobieta już miała zamiar wrócić do środka kiedy Hoon się odezwał.

- Chcemy rozwiązać sprawę obu zaginięć. Jesteśmy detektywami, przyjechaliśmy tu aż z Seulu.- 

Kobieta zatrzymała się w pół kroku i spojrzała na tę dwójkę nieco krytycznie. Zaraz jednak westchnęła ciężko i zeszła po betonowych schodach na dół aby ostatecznie otworzyć drewnianą bramę i spojrzeć na tę dwójkę z politowaniem.

- Nie wiem jakich zaginięć, oboje są martwi. - Rzuciła beznamiętnie i odsunęła się aby wpuścić ich do środka. Skierowali się za nią na górę a w akcie łaski gospodyni dostali herbatę. Kobieta zdawała się nie interesować szczególnie zaginięciem brata ani jego koleżanki. 

- Nie wiem, nie wiem czego wy chcecie szukać. Minęło tyle lat , nikt się tym nie interesował poza mediami które szukały sensacji. Oboje nie żyją, bo wątpię aby ktokolwiek z was wierzył , że gdzieś są tylko się ukrywają. 

- Cóż, nie wierzę ale to nie znaczy, że sprawca ma pozostać niewinny. - Stwierdził krótko Hoon przyciągając tym samym uwagę tamtej. Ta zaś westchnęła i usiadła na przeciwko nich.

- Sprawca.. Też coś..- Szepnęła i zmarszczyła brwi nie wierząc w to co słyszy.

- Sprawca albo sprawcy,  obie te sprawy nie uległy jeszcze przedawnieniu więc można to wszystko rozwiązać...

- Bez urazy,  ale to nie jest coś co można rozwiązać od tak. Mój brat został brutalnie zamordowany, macie to w swoich aktach?- Zapytała unosząc brwi. 

- W aktach jest napisane, że zaginął.- Mruknął Jeon specjalnie zaglądając do cienkiej teczki.

- No właśnie. - Skwitowała i podniosła się z miejsca aby pójść do pokoju obok. Zaraz przyniosła teczkę z dokumentami i położyła ją przed nimi. - Mam badania, autopsje, dokumenty z pogrzebu. Wszystko zostało zatuszowane i zniknęło z akt ale ja miałam kopię. Mam nawet zdjęcia mojego brata z pogrzebu. Jednak panowie w garniturach zastraszali mnie, zakazali o tym mówić głośno. Wtedy się bałam,  teraz mi już wszystko jedno. - Odparła wyraźnie znudzona,  a może zmęczona? Hoon nie ruszył się z miejsca a jedynie wbijał swój wzrok w nią. Od razu wyczuł, że nie jest to zwykła sprawa.