AŞK PEŞİNDE 5 YIL

-7-

Meraba arkadaşlarr. Ben rumeysa daha önceden belittiğimiz gibi kitabı iki kişi yazıyoruz. Profilde üstte olan benim ve altta olan Damla Elif. Yorumlarınızı ve votelerinizi bekliyoruzz.
-----

Olayların üstünden geçen bir hafta toparlanmamı sağlamıştı.

Bir de araya teyzemlerin gelmesi daha bu işlemi daha da hızlandırdı. Kuzenimi çok seviyorum. Aramıza katılalı bir yıl oldu -yani 1 yaşında-ve adı Elif. Onunla herzaman eğlenirim. Hemde her zaman.Çatı katından eski oyuncaklarımı da aldıktan sonra Elif ve ben odama gittik. Onu yatağa yatırmamla ağlaması bir oldu. Ne oldu şimdi? Diye düşünürken ağlamsını kesmek için komik taklitler yapmaya başladım. Biraz sonra ilgisini çekmiş olmalıyım ki beni izleyip gülmeye basladı.

Tam yengeç taklidini yapıyordum, sert bir rüzgar esti. İçerisi soğuk olunca gözüm pecereye kaydı. Kim bu havada peceresini açık bırakır? Tabi ki de ben. Pencereye doğru ilerlerken gözüm Kıvanc'ın odasına takıldı.

Bir de baktım ki Kıvanç kahkahalar eşliğinde bana bakıyodu. Onu gördüğümü görünce el salladı ve karnını tuttu.gülmekten karnına ağrı girmişti tabii.

Acaba goril taklidimi de gördü mü? Diye düşünürken ''komik değil'' dedim.'' Bence komik'' dedi.

''Yaa gülme'' dediğimde ''gülen benim seni ilgilendirmez'' dedi. Tipik Kıvanç Yıldırim işte. Ne zaman güzel bir şey olsa yada bir şey hakkında konuşsak bir laf söyleyip konuşmayi kesip herşeyi mahvediyor. Kırıldım ve sanırım o da bunu anladı. Konuyu değiştimek için goril taklidimi yaptı. Onu öyle eğelenceli görmeye alışkın değildim.

Bunu ölümsüzleştirmeliyim diye düşünürken bir yandan da kahkaha atıyordum. Kıvac'ın gükerken ki hali en güzel haliydi. Belkide nadir olduğu içindi. O gece birbirimize gülümserken bir anda aklıma Elif geldi. Bizi izliyor ve kıkırdıyordu. Şirin şeyy. Elif'i Kıvanç'la tanıstırdıktan sonra Elif ve ben salona indik.

...

Teyzemler 2 gün kalıp gitti. Eğelenceli vakitler geçirdim. Yatağıma uzandım. Gözlerimi kapayıp oormanda ki olayı düşündüm. Kıvanc'ı seviyordum. -belki o da beni...- ne saçmalıyorum tine ben derkek gözümü açtim ve Kıvancı gördüm..

Ne kıvanç mı? Ben odamda değilmiyim yaa? Etrafıma bakındım ve odamda olduğumu fark ettim ama bir fark vardı o da içinde Kıvanc'ın olmasıydı. Gözlerimi ovuştup az önce düşündüklerimi sesli düsünseydim neler olacağını hayal ettim. Belki de Kıvanç bunları duyup yanımdan uzaklaşacaktı ve bende onun geldiğinden habersiz olduğum için hiç bir şeyin farkında olmayacaktım.

Meğersem Kıvançlar, geçenki misafirlik olayını telafi etmeye gelmiş. Onu görünce ister istemez gülümsedim.

O da güldü. Ama saniyelik. Sanki gülmekten korkuyordu. Sanırım ben de gülmesinden kotkuyordum çünkü o her güldüğünde ons daha çok bağlanıyordum. Ama saklamak zorunda olmak da çok acı veriyordu...

---------