AŞK PEŞİNDE 5 YIL

-8-

Multimedyada Hande varr

--------

...

Kıvaçlar gikten sonra derin bir of çektim. Onu her daim yanımda istiyordum. Hüzünlendim. Derken yatağıma girip uykuya dalmaya başladım.

Kıvac'ı sevmek de aynı uykuya dalmak gibiydi. Önce yavaş yavaş sonra birden. Sabah uyandığımda gördüğüm o iğrenç rüyayı düşündüm. Rüyamda Efe'yi görmüştüm. Denizde boğuluyordu ve benden yardım istiyordu. Onun bağırmalarına aldırmıyor gibiydim. "Bana yaptıklarının cezası. Aptal bir iradesizlik için değdi mi ha?" Diye ona bağırdım. Ve aptal bir gülüşle "eğer olsaydı... değerdi" dedi. Ona tokat attım ve ardından suda boğulmasını izledim. Yardım etmedim. Sonrada zaten uyandım. İğrenç pislik... Ona nasıl güvendiğimi hala anlayamıyorum. Bir kafeye gittik diye ıssız bir ormana gitmeyi nasıl kabul ederim? Ben çok aptal bir kızım.

Okula gittiğimde sınıfa girdim ve en köşedeki sıraya geçtim. Yanıma da biri gelmesin diye montumu diğer sandalyeye koydum. Dersin başlamasına daha cok olduğunu gördüğümde birkaç bölümünü indirdiğim Teen Wolf'u izlemeye başladım.kafamın cevresini kolumla çevreleyip çevreyi görme açımı kısalttım ve filme odaklandım.

Biraz zaman geçtikten sonra bir ağırlık hissettim ve elimi çektiğimde bir şeyin üstümde olduğunu gördüm.

Elimle çektigimde montumun olduğunu gördüm ama beni asıl şok eden şey Kıvanç yanımdaydı! Şaşırdım ağzımı aralayıp bir şeyler söylemek istedim ama sesim yoktu.

Kıvanc'ın güldüğünü fark ettim. Ama dişleri gözükücek gibi yada elmacık kemikleri belirginleşecek gibi değildi. Hafif, çok hafif bir tebessümdü.

Sonra gözlerime baktı ve durdu. Birkaç saniye sonra gözüyle elini işaret etti ve eline baktım.

Elinde bir kağıt vardı ve merakıma yenik düşüp kağıdı elinden aldım.

Kağıtta "farkkettim de bende numaran yok" yazıyordu. Haklıydı.

Kağıdın altında da n

Kendi numarası yazıyordu kalemimi çıkarmaya üşenince zaten elimde olan telefonuma numaraları girdim ve çaldırdım.

Sonra onu rehpere kaydettim. Onu "ASİ" olarak kaydettim. O da beni "ASİM" olarak kaydetti.

Açıkçası "-m" eki hoşuma gitmedi değil. ^^ çok tatlı bir çocuk. Asim benimm

Diye düşünürken hoca geldi mi diye baktım. Ders başlayalı 20 dakika geçmişti ve hoca hala ders anlatıyordu. Bizi fark etmedi mi yani? Hetneyse.

Zil çaldığında acıktığımı fark ettim. Kantine gidip tos aldım. Efe'yi gördüm. Tiksinerek lna baktım. Sonra da sabah aldırış etmediğim o bakışlara odaklandım kin, nefret, acı ve seviç hislerini aynı anda  yaşıyordu sanki. Ama en önemlisi yüzüne karanlık, siyah bir perde gibi inen intikan ateşini gördüm. Korktum.

Kıvac'a soylediğimde bana " korkma ben hep yanındayım" dedi. Bu lafındaki ima etmeye çalıştığını anlamıstım. Kahramanım yaa diye yine düşüncelere dalarken Kıvac'a gülümsedim.

Hayatımda ilk defa bir erkek beni koruyordu. Babam dışında tabii. Onun bana verdiği bu güven,  beni ayakta tutan tek şeydi diyebilirim.