🍁ឃាតករសម្ងាត់ the End🍁

part 19

មួយរយះធំមកនេះសុខភាពរបស់ជីនបានធូរស្បើយកាន់តែច្រើនហើយព្រោះមានអ្នកមើលថែបានល្អ។
«ជីននីអូនត្រូវការញាំអីទៀតទេ»ណាមជូននិយាយទាំងសំដីផ្អែមល្ហែម
«អត់ទេឆ្អែតហើយបងចេះតែបញ្ចុកអូនរហូត»ជីននិយាយញញញឹមហួសចិត្តតិចៗនេះគិតអង្កុយបញ្ចុកគេអោយធាត់ក្លាយជាជ្រូកមេនទេ
«ក៏បងបារម្ភខ្លាចអូនឃ្លាននោះអី»ណាមជូននិយាយហើយក៏រៀបចំទុកដាក់អាហារអោយរៀបរយវិញ។
ពេលណាមជូនមកវិញជីនក៏សួរឡើង
«បងគ្មានអារម្មណ៍ធុញថប់ខ្ញុំខ្លះទេឬដែរត្រូវមកមើលថែរមនុស្សពិការដូចជាខ្ញុំ»ជីននី
«ហេតុអីក៏សួរបែបនេះ»ណាមជូន
«សួរលេងនិងណាខ្លាចបងមានអារម្មណ៍ធុញអីអូនហៅអ្នកផ្ទះមកក៏បាន»ជីននី
«ជីនមានដឹងខ្លួនថាត្រូវជាអីនិងបងទេ»ណាមជូន
«ជាមេរំខានព្រោះបងប្រាប់ថាចឹងអែង»ជីននី
«ប្រហែលចឹងហើយ»ណាមជូននិយាយដល់ត្រឹមនេះជីនក៏ទម្លាក់ទឹកមុខណាមជូនក៏រាងអស់សំណើចនេះគ្រាន់តែនិយាយប៉ុណ្ណឹងសោះក៏ចេះមកអន់ចិត្តដែរទាំងពីមុនមេនចឹងសោះ។
«មេរំខានមិនមេនរំខានធម្មតាទេគឺរំខានខ្លាំងៗតែម្តងព្រោះគ្រប់ពេលជីននីតែងតែនៅក្នុងខួរក្បាលបងរហូតទោះបងមិនចង់គិតតែបេះដូងរបស់បងបញ្ចាអោយនឹកអូនរហូត»ណាមជូននិយាយទាំងយកដៃទៅច្បិចច្រមុះជីនតិចៗហើយក៏និយាយបន្ត
«ជីននីមានដឹងខ្លួនទេថាខ្លួននេះវាសំខាន់សម្រាប់បងប៉ុណ្ណាទោះពីមុនបងធ្វើអាក្រក់ដាក់អូនតែក៏ព្រោះតែបងមិនស្កាល់ចិត្តខ្លួនអែងប៉ុណ្ណោះតែចាប់ពីពេលនេះទៅទោះអូនមើលមិនឃើញបងក៏ព្រមធ្វើជាភ្នែកអោយអូនបើសិនជាអូនដើរមិនកើតបងនិងបីអូនទៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលអូនចង់ទៅដូចច្នេះសម្រាប់បងវាគ្មានពាក្យថាធុញទ្រាន់ឡើយ»ណាមជូននិយាយដោយផ្អែមល្ហែមធ្វើអោយអ្នកស្តាប់អត់និងញញឹមមិនបាន។
«បងដឹងទេអូនមិនដែលសង្ឃឹុមថានិងបានក្តីស្រឡាញ់ពីបងទេព្រោះអូនគិតថាបងមានម៉ាឡាហើយ»ជីននី
«ហាសហាបងបោកអូននិង»ណាមជូននិយាយទាំងអស់សំនើច
«បោកមេនទេ»ជីននិយាយហើយក៏វៃណាមជូនវាយយកវាយយកតែម្តង
«ឈប់ទៅបានហើយបងសុំទោសហើយតើ»ណាមជុននិយាយបណ្តើរយកដៃរងបណ្តើរ
«មិនឈប់ទេ»ជីនចេះតែវាយណាមជូនមិនឈប់។ណាមជូនឃើញបែបនេះចាប់ផ្តួលជីនទៅលើគ្រែហើយយកខ្លួនសង្កត់ពីលើតែម្តង(ជើងរបស់ជីនជាគ្រាន់បើអាចដើរបានខ្លះហើយនៅតែភ្នែកទេដែលមើលមិនឃើញ»។
«នេះបងធ្វើអីនិងឆាប់ចុះភ្លាមខ្ញុំធ្ងន់ណាស់ណា»ជីននិយាយបណ្តើររុញបណ្តើរ
«ចុះអូនវៃបងអម្បាញមិញនិងមិនឈឺទេឬ»ណាមជូន
«បងខ្លួនអែងមិនដឹងមកសួរខ្ញុំ»ជីន
«បងត្រូវតែប្រដៅក្មេងមិនស្តាប់បង្កាប់នេះចេញម្តង»ថាហើយណាមជូនក៏ចាប់មាត់ជីនយកថើបតែម្តង។ជីនមុនដំបូងក៏ប្រកែកដែរតែយូរបន្តិចក៏បណ្តោយទៅព្រោះកំពុងតែឆ្លក់វង្វែងនិងស្នាមថើបដែរណាមជូនផ្តល់អោយ។(គ្រាន់តែថើបទេអ្នកអើយមិនបានធ្វើអ្វីផ្តេសផ្តាសទេអាភាគចឹងៗអែតមីនអត់ចេះសរសេរទេអែតមីនសុំទោសផងអ្នកអស់គ្នាបើអ្នកអស់គ្នារំពឹងអាភាគចឹងគឺវាគ្មានទេអែតមីនសូមប្រាប់ជាមុន។អែតមីនចេះតែសរសេរអារឿងធម្មតាចឹងអែងសង្ឃឹមថាអ្នកអស់គ្នាយល់និងបន្តការទ្រាំទ្រដល់អែតមីនបន្តណា🙏❤)។តោះបន្តសាច់រឿងយើងវិញ
យើងមកមើលគូយ៉ុនមីនវិញពេលនេះជីមីនកុំពុងតែរករឿងសូហ្កាទៀតហើយព្រោះគេចង់ឃើញមុខតែសូហ្កាមិនព្រម។ហើយពេលនេះពួកគេកុំពុងនិយាយទូរសព្ទជាមួយគ្នា:
«មីននី
ហាបងសុំទោសណាវាពិតជាមិនអាចមេន»សូហ្កា
«បងប្រាប់ហេតុផលខ្ញុំបានទេខ្ញុំនិងឈប់សុំភ្លាម»ជីមីន
«វាគ្មានហេតុផលទេតែមនុស្សដូចជាជីមីនមិនគួរមកស្កាល់មនុស្សដូចបងទេ»សូហ្កា
«នេះយើងស្កាល់គ្នា1ឆ្នាំហើយហេតុអីក៏បងនិយាយពាក្យបែបនេះមករួច»ជីមីននិយាយទាំងអួលដើមករហើយ
«បងសុំទោសមីននីវាពិតជាមិនអាចទេ»សូហ្កានៅងែបន្តប្រកែក
«បើស្កាល់គ្នាដល់មួយឆ្នាំហើយសូម្បីមុខក៏មិនអាចអោយខ្ញុំឃើញហើយបើបងស្តាយក្រោយចាប់ពីពេលនេះទៅយើងមិនបាច់ទាក់ទងគ្នាទេបញ្ចប់ត្រឹមនេះចុះកុំអោយរឿងវាវែងឆ្ងាយជាងនេះអី»ជីមីន
«ជីមីនបងគ្មានន័យចឹងទេជីវិតបងពិតជាសំណាងណាស់ដែលបានស្កាល់ជីមីនតែជីមីនទេដែលមិនគួរមកស្កាល់មនុស្សដូចបង»សូហ្កា
«វាគ្រាន់តែជាលេសបានហើយចប់ត្រឹមនិងចុះកុំអោយវែងឆ្ងាយអី»ជីមីនថាហើយក៏បិទទូរសព្ទប្លុកលេខយាយរួមគឺបិទគ្រប់យាងមិនអាចអោយគេនិងសូហ្កាទាក់ទងគ្នាបានទេព្រោះគេមិនចង់ឈឺជាងនេះទេព្រោះរាល់ថ្ងៃនេះពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃកាន់តែលុងស្រឡាញ់សូហ្កាកាន់តែខ្លាំងទៅខ្លាំងទៅហើយ។
ក្រោយពីបិទទូរសព្ទហើយជីមីនចាប់ផ្តើមក្រហមមុខមាត់រកកលយំហើយតែខំទប់ព្រោះគេមិនអាចយំដោយសារតែស្នេហាតែម្ខាងបានទេ(មីននីរបស់អែតមីនរឹងមាំចឹងអ្នកអស់គ្នាក៏គួរតែរឹងមាំចឹងដែរ😹😹អែតមីនថាលេងទេណាហាមបានអារឿងទឹកភ្នែកនិងតែចង់យំគឺយំហើយតែក៏មិនអត់អ្នកហាមខ្លួនបានដែរ)។
កាត់ភាគសេដរបស់យ៉ុនមីនយើងមកមើលគូថេគុកម្តង។
«ថេហាអូននៅអោយស្ងៀមមួយន្លែងបានទេ»ជុងគុកកំពុងតែឈឺក្បាលពេញទំហឹងហើយព្រោះថាថ្ងៃនេះគេមកធ្វើការយកថេរមកតាមតែមានណាថេដូចជាក្តាមចឹងទៅរុះរើឯកសារត្រង់នេះបន្តិចត្រង់នោះបន្តិចតាមទម្លាប់មនុស្សចង់ដឹងច្រើននិងមិនចូលចិត្តទំនេរ។
«ជុងហាបងចង់អោយអូននៅស្ងៀមមួយកន្លែងអូនធ្វើមិនកើតទេ»ថេនិយាយប្រកែក
«តែពេលអូនធ្វើបែបនេះបងធ្វើការមិនកើតទេ»ជុងគុកនិយាយព្រោះថាពេលថេរើរបស់វាក៏បង្កសម្លែងដែលធ្វើអោយគេគ្មានសម្មាធិធ្វើការទេ។
«នេះបងថាអូនជាមនុស្សរំខានមេនទេ»ថេចាប់ផ្តើមនិយាយរករឿង
«វាមិនមេនបែបនិងទេថេ»ជុកគុកពេលនេះក្រពុលមុខពេញទីហើយ
«តែបងក៏និយាយរួចហើយខ្ញុំមិនព្រម»ថាហើយថេក៏ដើរទៅវៃជុងគុក
«អូខេវាយហើយបាត់ខឹងក៏វាយមកចុះ»ជុងគុកនិយាយយល់ព្រមនរណាទៅប្រកែកមើលចុះឆ្នាស់យាងនេះ។
ថេវាយជុងគុកតែពេលឃើញជុងគុកមិនតបតក៏ឈប់វៃហើយឈរយំខ្លួនអែង(មានអាចឹងដែរវៃគេយំខ្លួនអែងយាប់ណាស់អាឆីថេរបស់អែតមីន😹)។ជុងគុកឃើញបែបនេះក៏ទាញអោយមកអង្កុយច្រកគៀវលើភ្លៅរបស់គេព្រោះពេលនេះគេកុំពុងតែអង្គុយនៅក្នុងបន្ទប់ធ្វើការ។
«ឈប់យំទៅនរណាបង្គាប់អោយវៃគេហើយយំខ្លួនអែងបែបនេះ»ជុងគុកនិយាយលួងលោមយកដៃអង្អែលខ្នងថេតិចៗ
«បងធ្វើអោយអូនខឹងធ្វើអី»ថេ
«OK បងខុសបងសុំទោសឈប់យំទៅហើយនៅគេងត្រង់នេះហើយនៅអោយស្ងៀមណាបងធ្វើការបន្ត»ជុងគុក
«អឹម»ថេ។ថេថាឆ្លើយរួចក៏យកមុខទៅដាក់លើស្មាជុងគុកនិងយកដៃរបស់ខ្លួនអោបជុងគុកយាងណែន។ជុងគុកឃើញបែបនេះយកដៃទៅអង្អែលក្បាលថេទាំងញញឹមតិចៗហើយក៏ធ្វើការបន្ត។

អរគុណច្រើនណាអ្នកអស់គ្នាសម្រាប់ការចំណាយពេលអានរឿងដ៏គ្មានខ្លឹមសាររបស់អែតមីន🤦‍♀។អ្នកអស់គ្នាដឹងទេគ្រាន់តែការvote or comment view ទោះវាជាចំនួចតិចក៏ពិតមេនតែអែតមីនសប្បាយចិត្តណាស់ទោះដឹងថាមានអ្នកអានរឿងអែតមីនតែ4-5អ្នកក៏អែតមីនរីករាយនិងសរសេរដល់ចប់ដែរ។អែតមីនក៏សង្ឃឹមថាអ្នកអស់គ្នានិងនៅតែគាំទ្រអានរឿងអែតមីនរហូតណា ។❤😊