(Unicode)
"ငယ် မေမေ ဘာပြောလဲ"
အခန်းထဲ၀င်၀င်ချင်း စိုးရမ်တကြီး မေးနေတဲ့ Minကိုကြည့်ပြီး ၀မ်းနည်းမိသည်။
ဘာစကားမှမပြောဘဲ ရင်ခွင်ထဲကို၀င်ကာ ကျလှဆဲဆဲ မျက်ရည်တွေကို ခိုးသုတ်မိသည်။
ပျော်ရွှင်စရာအချိန်တွေကို ခဏဘဲ ပေးဘဲ။အဲ့ဒီ့အစား နာကျင်မှုတွေကိုဘဲ ရက်ရက်ရောရောပေးနေကြတာ။
မတရားဘူးရယ်...
"ငယ် ဘာဖြစ်လို့လဲ "
ကျောကုန်း ကို ခပ်ဖွဖွ ပုတ်ကာ နှစ်သိမ့်ဟန်နဲ့ သိလိုတကြီး မေးတော့
"ဟင့်အင်း ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး"
ခေါင်းအသာခါကာ အငြင်းကိုသာဆိုတော့ ယွန်းဂီလဲ ဆက်မမေးတော့။
"အင်းပါ ငယ်ရယ် "
"ရေချိုးတော့မယ် Minကော ရေချိုးမှာမလား အရင်ချိုးလေ"
"ဟင့်အင်း ငယ်အရင်ချိုးလိုက်"
"အင်း အင်း ဒါဆို ခဏစောင့်နော် Min"
"အင်း"
"ဟင်းးးး"
ရေချိုးမယ်လို့သာ ခေါင်းစဉ်တက်မိတာ တစ်ကယ်ေတာ့ Bathtubထဲ၀င်၍ ရေစိမ်ပြီး အတွေးနယ်ချဲ့မိခြင်းသာ။
ဘယ်လောက်ဘဲ မေ့ပစ်ဖို့ကြိုးစား ကြိုးစား 'ကွာရှင်းလိုက်' ဆိုတဲ့ Minမေမေရဲ့ စကားသံက နားထဲပဲ့တင်သံထပ်နေတာ။
"ဟင့်အင်း"
မေ့ပစ်လိုက်ဖို့ ခေါင်းကို အကြိမ်ကြိမ်ခါနေလည်း ဇာတ်တွေနာရုံသာ အဖက်တင်သည်။
ထိုအကြောင်းအရာကတော့ အမြစ်ကုတ်တွယ်ဆဲ။
ဖြေရှင်းနည်းကို စဉ္းစားမိပြန်တော့ လက်လွှတ်ရမှာကြောက်စိတိကြောင့် ဆက်မစဉ်းစားရဲ။
ရူးပြီ။
စကားတစ်ခွန်းက ဒီလို သတ်နိုင်သည်။
ဒေါက် ဒေါက်
"ငယ် ကြာနေပြီနော်"
"ပြီးတော့မယ် Min"
သတိပေးလာတဲ့ Min အသံကြောင့်နည်းနည်း အသိပြန်ကပ်လာတဲ့စိတ်က အလိုအလျောက် Minကို ပြန်တုန့်ပြန်မိသည်။
ČTEŠ
Sympathy
Fanfikceနာကျင်ရလား... ခံစားနေရလား... ဝမ်းနည်းနေလား...လို့မေးရင်... ကျွန်တော့်နေရာမှာ တစ်ချက်လောက်ခံစားကြည့်ပါ..ကိုယ်ချင်းစာကြည့်ပါလို့သာ ပြောလိုက်မယ်... နာက်င္ရလား... ခံစားေနရလား... ဝမ္းနည္းေနလား...လို႔ေမးရင္... ကြၽန္ေတာ့္ေနရာမွာ တစ္ခ်က္ေလာက္ခံစားၾကည့္ပါ...
