15.Bölüm//ɢᴇʀçᴇᴋʟᴇʀ

521 35 57
                                    

"Kim ne derse desin, sen Arda'nın, Arda ise senindir

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Kim ne derse desin, sen Arda'nın, Arda ise senindir. Siz Romeo ve Juliet'siniz..."
~Mert Soylu.
...........................................................

"Beni ne yaparsam affedersin?"

"Gerçek kimliğini bilmek istiyorum... Sen kimsin İskender? Benden ne saklıyorsunuz onu bilmek istiyorum. Ancak o zaman affederim 'sizi'"

3 gün sonra...

Havada bardaktan boşalırcasına yağmur vardı. Her taraf deli gibi ıslanıyordu. O ise siyah kapüşonunu çekmiş koşuyordu. Nereye gideceğini bilmeden koşuyordu.

Saat gecenin bilmem kaçıydı. O ise geleceğinden kaçıyordu. Geleceğin felaketlerinden uzaklaşmak için kaçıyordu. Su birikintilerine basınca etrafa su sıçrıyor, toprağa düşen yağmur damlalarıyla harmanlanmış o koku burnuna geliyordu.

Ama o koşuyordu... Her şeyden uzaklaşmak için ölümüne uzaklaşıyordu.

Ayağının kaymasıyla yere yapıştı.

"Kahretsin..."

Ellerini birbirine sürttü çoğunlukla çizilmişti. Yerden destek alarak tekrardan ayağa kalktı. Bileği acıyordu, dudağını ısırdı.

"Sen sandığından güçlüsün,saf değilsin, hepimiz kadar suçlusun, onun için Allah ne verdiyse koş. Sadece koş"

Sadece koş...

Koştu tekrardan bileği acıyordu. Umursamadı koştu. Nolursa olsun geleceğine yenik düşmeyecekti.

Geldiği evin önünde durdu. Demir kapıyı açtı ardından önündeki eve baktı.

"Beni sen dışında kimse kurtaramaz abi..."

Yavaşça ilerledi. Evin içine girdi merdivenlere bastı. Koşarken hissetmediği ayağının acısı şimdi onu bıçaklıyorcasına acıyordu.

"Yolun sonuna gelmişsen bile asla durma, acısa da imkansızlıklar olsa da,sadece dayan, dayanmalısın, dayanacaksın... Dayanmak zorundasın"

Derken kapının önünde durdu.

No:35...

Çaldı kapıyı...Direkt gelen ayak sesleri hatta koşma sesiyle ilk baş tırstı. Kapının açılmasıyla artık iyice yorulmuş hissetti kendini.

Kapıyı açanla bir süre bakıştılar.

"Alara?"

"Mert..."

Mert:Kızım noldu sana gecenin bu saatinde sen delirdin mi? Çok kötü ıslanmışsın!

Alara:Biriyle konuşmam lazımdı... Beni sadece sen anlayabilirsin...

𝙷𝙰𝚃𝙰 ꜱᴇᴢᴏɴ 2/1Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin