Matthy's family

flashback

Matthys pov
Heel eerlijk ik denk dat me ouders San niet eens wilde. Ik denk ook dat ze der niet perongelijk waren vergeten. Ik durf het der niet te zeggen want ze hield heel erg van hun.
'Ligt ze nou te slapen' vraag ik.
'Ja ze viel in slaap na dat de film was afgelopen. Het leek erop alsof je ouders der niet wilde Matt' ik dubbel check of ze slaapt. 'Eerlijk ik denk het ook niet. Me ouders vergaten der wel vaker namelijk we zouden keer dagje Efteling maar me ouders hadden het der niet eens verteld we gingen gwn weg. Ik was vrij en zij niet toen ze thuis kwam belde ze me op van joh waar zijn jullie. Ik dacht dat ze aan San hadden gevraagd of ze mee ging'

'Wow wat toen' 'toen had ze eten besteld en kwamen wij pas thuis toen ze op bed lag'
Ik krijg ineens een flash back.

De flashback

Ik loop naar Sanne der kamer om te kijken of ze al ligt te slapen. Ik klop aan. 'Ja kom binnen' zeg veegt snel der tranen weg en gaat recht op zitten. 'Hoe was het' vraagt ze. 'Helemaal kut eigenlijk. Tering saai en lange rijen' zeg ik om der proberen te troosten. 'Efteling lijkt me juist leuk... beloof me dat als we oud genoeg zijn samen nog eens een keer gaan en als we hebben met ons jongere broertje of zusje' zegt ze. 'Belooft. Wil je dat ik bij je blijf' 'ja eigenlijk wel' zegt ze en ik ga naast der liggen. Ze legt der hoofd op mijn schoot.

Einde flashback

'Ik heb der beloofd om nog een keer samen te gaan en met Ezzie maar dat weet die niet eens' 'okay dan doen we dat als het weer kan. We gaan naar efteling en Walibi zo veel mogelijk' zegt Rob. 'Of nee alleen jullie 3 zoals je der beloofde' zegt Rob daarna en ik glimlach. 'Ik vertrouw je met der Rob als je der pijn doet maakt niet uit hoe ik vermoord je' 'weet ik' zegt die lachend. Hij tilt San voorzichtig op en brengt der naar boven. Hij komt niet naar beneden meer dus ik ga naar boven om te kijken wat er aan de hand is.
Als ik in de kamer binnenkom zie ik dat Rob ook in slaap gevallen. Ik glimlach en doe de deur weer dicht.

'En liggen ze te slapen of niet' ik draai me om en zie Ezzie daar staan. 'Huh... oh ja ze liggen te slapen' ik veeg snel me tranen weg. 'Okay Matt wat is er' vraagt die bezorgt. 'Niks gaat prima'
Eerlijk ik ben blij dat San eindelijk blij is met iemand die wel van der houd en dat ze eindelijk zelf blij is met wie ze is. Na ja hoop ik want ze verdient het.

Ezzies pov
Ik weet dat er iets is en dat ze het minst lievelings kind was. Het was gwn kloten soms. Ik sliep naast der toen we jonger waren ze lag wel eens te huilen en als ik vroeg wat er was zei ze dat er niks was. Ik haatte en nu nog steeds dat ze liegen. Ik ben miss de jongste maar zeker niet de domste.