El-di-ar

LDR: Chapter 14 - Past </3

Hiiii po ulit! hihihi saglit lang po itong chapter na ito ^_^ Papakilala ko lang po yung new character sainyo =)) Yung basta bwahaha! Huwag spoiler . . .

~ ~ ~ ~

Ang bilis ng panahon dalawang taon na kaagad ang nakalipas buhat ng iniwanan kong luhaan si Kyra sa tabi ng Garden =)) Ang cute cute niya parin walang nagbago sa kanya . . . ang nagbago lang ehh yung nararamdaman niya sakin ~ At sobrang bilis ng pangyayaring nasaktan ko siya/umiyak siya/naghanap/nagmove on/ at umibig muli =)) Actually nung isang buwan pa ako sa Pilipinas. Nagbigay ako ng letter sa kanya sa locker niya na magkita kami sa Garden na kung saan siya umiyak at naiwan ~ nakita kong pumunta siya ngunit nakasimangot siya nung nakita ko siya. Ang hiling ko lang naman eh yung ngayon ay masaya na siya sa iba yung di natupad yung promises ko sakanya =)) Pero atleast tumatawa na siya ngayon at napapangiti na ng ibang lalaki. Alam ko namang may mas better pa sakin ih at di lang ako yung lalaking laging asa tabi nya sa twinang may kailangan siya at madami akong pagkukulang sa kanya =)) Mismong pag alis ko ng bansa ay biglaan nalamang di ko man gustuhin hmmmmm pero ginugusto ko para sa akin at sa kanya =))

Ahhhhh ako nga pala si Nicolas =)) Nicolas Ramos ang richkid/gwapo syempre bwahaha/matalino dapat lang/at ang dakilang nanakit sa puso ni Kyra =(( Gusto ko mang ibalik yung nakaraan ngunit malabo ng mangyare sa totoo lang? hanggang ngayon hindi nawawala yung feelings ko sa kanya eh' Wala na akong magagawa kundi panoodrin syang masaya at tumatawa =)) ayos na sakin yung ganun atleast

At ayaw ko pa na sya yung umiiyak nang dahil sakin gusto ko masaya lang sya palagi ^-^

THROWBACK*

February 13

Ang araw na bago ang valentine's day litong-lito na ako sa mga nakapaligid sakin gusto ko nang bumitaw gusto ko na siyang iwan ng wala sa oras gusto ko nang mamatay gusto ko ng lumipat ng bahay wag lang dito sa Pilipinas ~ si Lolo sinasabi na isasama nya ako sa England kung saan malayo sa mga magulang ni Kyra at sabi ni Dad hindi na ako dito mag aaral at hindi ko na makakasama si Kyra habang buhay di nanamin matutupad yung pagtatravel around the world =(( Ayaw ko ng ganun ayaw na ayaw

"Ano ba talagang pinakain sayo ni Kyra? Anak magising ka nga! Hindi kami boto kay kyra kase may past ang family natin sa family nila" ang malakas na boses na natamo ko kay mom

"Pero mom noon lang yun pwede nating baguhin" nakatungo kong pagsasabi kay mom

"Anak nicos, Sa ayaw at sa gusto mo mangyayaremna MAKIKIPAGHIWALAY KA NGAYON DIN kapag di mo nagawa yun within 24 hours ~ hinding hindi na kita ibabalik dito!" Umalis na si mom at naguguluhan na ako bakit? Bakit kailangang mangyare ito?

Hanggang sa nabaliw na ako at nasira ng mga sinabi ni mom ang utak ko at sa huli tinawagan ko si kyra para humingi ng paumanhin

Nagkita kami sa araw na iyon late na rin akong pumasok nung araw na yun at pulang-pula ang mata . . .

"Ohh nicos anong nangyare saiyo? May problema ba?" Niyakap niya ako at sinabi ko na "Babe kay *kaykay*huwag mong tataggalin ang yakap mo sakin pleasee lang babe" Nakita niya akong umiiyak at sa may balikat nya nakayuko ako.
"Nicos anong problema? Ngayon ka lang umiyak ng ganyan may problema ba sating dalawa? Sabihin mo naman sakin bae" Lahat ng mga classmate nya nagiiritan na at nagtataka halos lahat kase sya yung tipo ng babaeng mabait sa lahat kaya nacucurious sila kung bakit kami nagkaka ganun ~

"Pleasee babe huwag mong tatanggalin ang yakap mo sakin basta tandaan mo mahal na mahal kita" hanggang sa nagbell wala ako sa sarili pero nung lunch - nagiwan ako ng letter sa locker nya

("Babe? Sa garden mamayang free time we need to talk about everything")

Dumating yung oras na free time at nauna ako sa Garden ~ nakita ko siyang may kasama pero sabi niya mamaya nalang daw sila magkita~

Natatakot ako kase February 14 aalis na ako ~ nakakuha na kaagad ako ng finals may share ang pamilya namin dito sa school kaya nakaka request kami dito.

Niyakap ko sya at niyakap niya rin ako eto na yung huling araw na mayayakap ko sya' ikiniss nya ako sa pisngi ko at sinabi "Mahal na mahal na mahal kita babe nicnic" at nagsimula nang mang gilid ang luha ko "Babe kay?"

Tumingin sya at parang nangangamba "Nicos may problema ba?" Sasabihin ko na ba ehh ayaw kong masaktan sya. :'(

"Sa totoo lang kyra . . . Ahhhmm.-ah" zinip nya yung bibig ko at muli nyang sinabi "Mahal na mahal kita handa akong makinig"

"Kyra kase ano kase kase break na tayo ayaw ko na" Nang gigilid luha niya at parang di makapaniwala sa narinig "*iling* hindi *iling* hindi * ayaw ko *sobs* bakit? *sniff* bakit nicos?"

Tumalikod ako at sinabing "Wala nang dapat pag usapan tapos na tayo" umiyak siya ng nakaupo at nakaubob di na niya ako nakikita ~ humarap ulit ako at iniwan ko yung flowers/chocolates/letter

Ang sakit sakit na nakikita mong umiiyak yung taong mahal mo . . .

"Paalam." Bigla siyang tumayo at niyakap muli ako ng mahigpit ~ "huwag kang umalis please? *sniff* Dito ka nalang sa tabi ko. *sobs*" niyakap ko siyang pabalik at hinalkan sa may noo "Kyra di ako ang karapatdapat na lalaki saiyo mahal kita pero kelangan ko tong gawin"
Hinawakan ko kamay nya at hinalkan at binitawan.

Lumakad na ako palayo at sya'y naiwang naiyak sa may bench sa may garden at binabasa ang sulat na iniwanan ko

Laman ng sulat : "Mahal na mahal na mahal kita kyra ignacio :*** I love you so much babe happy anniversary February 14 =)) keep that smile dapat makikita ko yan palagi kahit wala na ako saiyong tabi salamat sa lahat happy valentine's day babe"

At iniwanan ko siyang mag-isa dun at di na sinulyapan pa

*end of throwback*

Ang sakit pero ngayon? Masakit parin kase di nagbago feelings ko eh. Sayang!

ITUTULOY ~~