ORDAMISIN?

SECTİON II

Sorunun cevabı çok netti. Pijamam, ayaklarım ve ellerim kan içindeydi. Sanki sevgilimi kendi ellerimle öldürmüştüm. Evet sevgilim yerde yatıyordu, bıçağın açtığı yaradan kan akıyordu. Hala yaşıyor olabilir miydi ? Ya onu bilmeden ölüme terk etmişsem. Telefonumu elime alıp 155'i girmeye çalıştım. Yanlış tuşa basmış olacağım ki telefon çağrıya yanıt bulamadı. Normaldi çünkü ellerim çok titriyordu. Korktuğum için mi yoksa üşüdüğüm için mi bilemiyordum. Kafamdan bir sürü senaryo geçerken camdan yüzüme vuran ışık bütün bu düşünceleri dağıtmıştı. Işığın aydınlattığı oda da gözüme çarpan ilk şey, yatağımın üzerinde asılı duran saatti. Muhtemelen bu olaylar yaşanırken yarım saat geçmişti. Fakat saat henüz beş dakika ileri atmıştı. Kabus muydu bu ? diye düşündüm. Neden zaman bu kadar yavaş akıyor diye düşünürken, camdan içeriye vuran ışığın daha çok yaklaştığını fark etmiştim. Işık her geçen saniye yaklaşıyor ve keskin bir hal alıyordu. artık gözlerimi açık tutamazdım. Gözlerimi bu sefer alarmın sesi ile açmıştım. Hemen yataktan fırladım. mutfağa gidiyordum. mutfak tertemizdi.Şükür bir kabusmuş dedim.(olacakları bilmeden)

Kabusu tekrar hatırladım mutfağın nasıl kan içinde kaldığını, sevgilimin yerde karnında kocaman bir ekmek bıçağı ile yattığını... tam o anda zilin sesi ile irkilmiştim. Kapıya doğru ilerledim delikten baktım ve sakince kapıyı açtım.Can elinde poşetlerle kapıda bekliyordu.

*Günaydın güzelim

*Günaydın dedim isteksiz bir şekilde.Çünkü hala korkuyordum.

Can mutfağa koştu hemen. Çok seviyordum onu. Eğer ona bir şey olursa ne yapardım bilmiyorum. Bende arkasından mutfağa gittim. Sandalyeye oturup onu izliyordum. Can çoktan masayı kurmuştu.Ben ise dalmıştım sürekli aklıma gece gördüğüm kabus geliyordu. Can bir kaç kez sormuş olacak ki en sonunda

* MELİSA LUNA

diye yüksek bir ses tonuyla seslendi.

* hıh

diye bir ses çıkıverdi ağzımdan.

* Canım iyi misin sen ?biraz durgunsun bugün

Ne diyeceğimi bilemiyordum. Ve ona rüyamı anlatmaya karar verdim.

...