Hayatının en güzel dönemlerinde geçmişinin onu bırakmadığını zamanla fark edip hisseden Melisa. Hayatı hakkında bir çok yeni ve garip şeyler öğrenir. 10 yaşından beri yetimhanede büyüdüğü için geçmişi hakkında bir çok şeyi bilmeyen Melisa'nın korku...
Sınıfa vardığım zaman Nil dolabını boşaltıyordu. Bir kaç dakika sessizce onu izledim. Aklıma babamın beni yurda götüreceği zaman ağlayarak hazırladığım çantam gelmişti. Kontrol edemediğim göz yaşım akıp gitmişti. Özlemiştim babamı. Beni hiç ziyaret etmese de. Onun hakkında çok az şey bilsem de özlemiştim. Babamdı o benim. Annemin yerini doldurması gerekirken bir boşluk daha açmıştı kalbimde. Nil işini bitirmiş hatta beni de fark etmişti. Kulaklarımda sesi yankılanır hala.
- 'Melisa ablaaaa' diye bağırarak koşarak sarılmıştı bana. Göz yaşlarımı elimin tersi ile silip kocaman öpmüştüm onu. Elini sıkıca tuttum. Eve gitmek için arabaya bindik.
Nil'e yolda her şeyi tatlı bir dille anlatmıştım. Nil sekiz yaşında olmasına rağmen olgun davranıyordu. Sanki benden büyüktü. Eve vardığımız zaman Nil koşarak eve girdi. Ben yanına gidene kadar o çoktan kapıyı açmıştı. Ben de içeri girdim. Eşyalarını odasına bıraktık ve valizini aldık. Ben kıyafetlerin hazırlıyordum oda almak istediği bir kaç eşyasını. Her şeyi almıştık. Evden çıkacaktık tam o anda Nil içeriye koşup bir kitap almıştı eski bir kitap gibi görünüyordu.
- Nil'cim o ne ?
- Annemin emaneti. Nereye gidersem gideyim yanımda tutmamı söyledi. Onu bırakamam. Yanıma alabilir miyim?
- Tabi ki alabilirsin canım
- Teşekkürler...
Eve gelir gelmez acıktığımı farkına varmıştım. Hemen pratik bir kahvaltı hazırlayıp kahvaltı yaptık. Ben bulaşıkları yerleştirirken Nil evi geziyordu. Geçen gün gelen bebeği bulmuştu. Ve gariptir çok sevmişti.Bende ona hediye ettim. Daha sonra kanepe de biraz uzandım. Uyuya kalmışım. Zil çalınca korkarak uyandım. Ortalama yarım saat geçmişti. Nil benden önde gidiyordu. Kapıyı açtığımız zaman bom boştu şaşırmadım. Artık sinirleniyordum. Kapıda kimse olmadığını gören Nil geri salona gitmişti. Gözüm yere çarptı her zamanki gibi bir zarf yerde duruyordu. Aldım ve kapıyı sertçe çarptım. ve çalışma odama girdim zarfı açtım. Aynı semboller ile yazılıydı.
(kağıt parçasının üzerindeki semboller:)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2 saat sonra...
Çalışmaktan başıma ağrılar girmişti. Bu sembolleri olan bir alfabe yoktu. Kim neden yapar diye düşünürken Nil kapıyı çalmıştı. O an biran korktum. Çünkü yıllardır tek yaşıyordum. Evde birinin yaşamasına alışkın değildim.
- Melisa abla ben açıktım da. Akşam yemeğini ne zaman yiyeceğiz?
- Tamam gülüm hemen geliyorum.
Makarna her kızın akşam yemeğidir. Yemek yerken Nil bir anda kalkıp bebeği eline aldı ve karnını bastırdı.Bebek garip bir dilde bir şey söylüyordu. Sesi çok inceydi. Rahatsız ediciydi
