3 Saat sonra
Gece yarısı olmuştu. Yol artık iyice kararmıştı. Köye varmama az kalmıştı. Neredeyse bir iki saat...
Ama gözlerim dayanamıyordu. Kenara çekip dinlenmeyi düşündüm ama yol korkutucuydu. Zorlanıyordum, dayanamadığım için arabayı kenara çektim. Kapıları kitledim ve yan koltuğa geçtim. Koltuğu Nil'i rahatsız etmeyecek kadar yatırdım. Ve uzandım. Üzerimi ince bir örtü ile örttüm. Yaşım büyük olabilirdi ama bedenin küçük sayılırdı. Koltukta kayboluyordum. Yorgundum,bedenimin rahatladığını hissedebiliyordum. Yorgunluktan acıyan göz kapaklarım artık kapanıyordu...
Gözümü açtığımda az da olsa havanın aydınlandığını görmüştüm. Biraz doğrulup Nil'e baktım hala uyuyordu. Çok ses çıkarmadan yan koltuğa geri geçtim.atıştırmalık çantasından bir çikolata aldım ve yola devam etmem gerekiyordu ama arabayı çalıştıramıyordum. Arabanın kapısını açmamla birlikte arabanın içine soğuk hava dolmuştu. Titreyerek arabadan indim. Ama..Köydeydim.. Kendimi gördüm küçük beni. Çaresiz, sevgisiz, mutsuz.
Kapının ağzında diz çökmüş ağlıyordum ama neden? Hatırlamıyordum hatırlayamıyordum. İlerledim ağzına kadar dolu odaya girdim. Herkesin odaklandığı yöne doğru ilerledim küçücük odada ne oluyor olabilirdi? Gördüğüm şey karşısında sadece anne (?) diyebilmiştim. Annemdi hatırlamadığım adını bilmediğim sesini duyamadığım kadındı. Benziyorduk çok fazla benziyorduk. Aynaya bakıyor gibiydim. Gözümden akan yaşlara engel olamıyordum. Karşımdaydı. Yıllarca hasretiyle yaşadığım kadın karşımdaydı. Ama ağlıyordu etraftaki herkes ona bağırıyordu ama anlamıyordum sesleri çok fazlaydı ve kafam da karışıyordu. Biranda oda boşaldı bir kadın ve küçük ben vardı annemin yanında. Sessizliği annemin elindeki bebek bozmuştu. Babamın odaya girişiyle ortamın havası bozulmuş gibiydi küçük ben koltuğun kenarına geçmiştim kadınsa annemin elinden bebeği almıştı babama uzatarak kız demişti. Babamın sesi kulaklarımı tırmalıyordu ama 4 yıl son 4 yılın adi karı diye bağırdığını duyabiliyordum. Kulaklarımı kapatıyordum ama onun sesi canımı acıtıyordu yere düşüyordum sus artık diye bağırıyordum ama gözlerimden akan yaşa rağmen görebiliyordum küçük benle karşı karşıyaydık ikimizde aynı şekilde ağlıyorduk. Ama ses artıyordu ve dayanamıyordum. Çığlıklarım artıyordu ama susmuyordu. Oda küçülüyordu nefessiz kalıyordum. Ölecek gibi hissediyordum..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ORDAMISIN?
HorrorHayatının en güzel dönemlerinde geçmişinin onu bırakmadığını zamanla fark edip hisseden Melisa. Hayatı hakkında bir çok yeni ve garip şeyler öğrenir. 10 yaşından beri yetimhanede büyüdüğü için geçmişi hakkında bir çok şeyi bilmeyen Melisa'nın korku...
