24 OCAK | TAMAMLANDI |

12 "Senden Nefret Ediyorum"

Eve girdiğim herkes uyumuştu. Sesszice odaya girdiğim de Feyyaz yatakta doğrulup bana baktı. Kapıyı kapatıp banyoya girdim. Biraz sonra uyumak için yatağa geldiğim de yüzüne bakmadan arkamı dönerek yanımda ki ışığı kapattım. Bir süre ne o ne ben hiç konuşmamıştık. Biraz sonra güçlü kolları ile beni belimden tutup kendine çekti ve boynuma uzun bir öpücük kondurdu. Kollarından çıkmak istesem de becerememiştim.

"Özür dilerim. Çok özür dilerim."

"Bırak beni."

Beni kendine çevirip parmaklarını yüzüme gelen saçlarım da gezdirdi. Usulca onları yüzümden çekip yanağımı okşadı.

"Bırakmam, bırakamam."

"Bırakamazsın ama üzersin."

İstemsizce güldü.

"Gülüyorsun bide bırak beni."

Gülerek  tuttu beni.

"Kabul ediyorum eşşeklik ettim. Evet sen haklısın ama ben de haklıyım."

"Allah Allah neymiş o haklı olduğun şey?"

"Kıskandım. Çok kıskandım seni. Birkaç gündür değişen tavırların falan bide seni o adamla görünce."

"Aldattığımı zannettin."

"Hayır hayır, asla. Asla aklımdan  bile geçmedi. Seni tehdit ediyor sandım. Zarar verecek sandım."

"Sen dua et annemle beraber yaşıyoruz yoksa koltukta uyurdun bu gece."

"Affettin mi beni?"

"Hayır efendim affetmedim. Cezalısın."

"Neymiş cezam?"

Yerimde doğrularak yatağa uzanmasını  sağladım. Sonra kollarının arasına girerek sıkıca sarıldım. Gülerek saçımı öptü.

"Böyle cezaya kurban."

"Saçımla oyna  uyumak istiyorum."

Elleri saçlarımı bulunca üzerimizi örttü sıkıca.

"Anlatmayacak mısın?"

Yutkunarak boynuna  gömdüm yüzümü.

"Şimdi değil, ama sabah söz."

"Sen nasıl istersen güzelim."

Kızamıyordum ona çünkü oda haklıydı. Benden ya da aşkımızdan şüphe etmeyeceğine emindim. Ama o bir erkekti ve  ister istemez kıskanmıştı beni.

FEYYAZ'DAN DEVAM

Sabah uyandığım da Mişa yine yanımda yoktu. Yataktan kalkıp  salona geçtim.

"Leyla abicim ,  ablan bir yere mi gitti?"

"Sabah erkenden çıktı evden ama aradım birazdan geliyormuş."