24 OCAK | TAMAMLANDI |

11 "Ne Saklıyorsun?"

FEYYAZ'DAN DEVAM

Mişa son birkaç gündür durgun ve halsizdi. Ne olduğunu sorsam da bana bir türlü cevap vermiyor işte yoruluyorum diyerek geçiştiriyordu. Sabah benden önce uyanmış kahvaltıya yardım etmek için annesinin yanına gitmişti.

MİŞA'DAN DEVAM

Feyyaz uyanmadan onun en sevdiği kreplerden yapmak için erkenden uyandım. Birkaç gündür ondan bir şey sakladığımı düşünüyordu. Böyle düşünmekte haklıydı da ama ona şuan bir şey söyleyemezdim.  Daha kendim bunu kabul  edememişken nasıl olurdu da Feyyaza bunu açıklardım. Bu yüzden böyle düşünmemesi için gönlünü almak ve durumu izah etmek istiyordum. Annem masayı hazırlarken bende bir yandan Feyyaz uyanmasın diye acele ediyorum. O sıra da telefonum çalınca alarak salona geçtim.

"Sana söyledim. Evdeyken beni arama diye. Henüz bir karar vermedim. Feyyaz zaten şüpheleniyor daha fazla dikkat çekiyorum senin yüzünden. Ben sana karar verince  söylerim arama beni."

Telefonu kapatıp derin nefes alarak arkamı döndüğüm de Feyyazla göz göze geldik.

"Sevgilim günaydın."

"Kiminle konuşuyordun?"

"Hiç, iş yerinden bi arkadaş."

"Ne istiyormuş sabah sabah?"

"Ay boşver sen onu."  Koluna girerek mutfağa çekiştirdim.

"Bak ben sana en sevdiğin kreplerden yaptım. Hadi geç otur."

Oturmuştu ama bakışları ve yüz hatlarından gergin bir o kadar da meraklı olduğunu görebiliyordum. Önüne krepleri koyarak bir tanesine bal sürüp ağzına uzattım.

"Aç bakayım ağzını."

"Ben kendim yerim."

"Ya lütfen ama aşkım açar mısın ağzını?"

Itiraz etmeden açtı ağzını. Bir iki tane daha yedirecekken elimi tuttu.

"Doydum ben, afiyet olsun size."

Masadan kalkarak odaya gitti.

Annem ayakta arkasından bakakalan bana döndü.

"Kavga mı ettiniz annecim?"

Hayır anlamında başımı salladım.

"Etmedik annem. Uykusunu alamadı akşam pek  ondan gergin sanırım. Akşama geçer. Neyse size afiyet olsun ben de hazırlanıp çıkayım."

"Ama daha bir şey yemedin."

"Aç değilim, iş yerinde alırım bi şeyler."