If we go far [ငါတို့ဝေးသွားရင်](complete)

Part 10

Jaehyun ဂျောင်ဝူး ကိုယ်လေးပေါ် အုပ်မိုးလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းနုနုတို့ကို စတင် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

လျှော်ပြီးခါစ ဆံပင်နုနုလေးတွေကို Jaehyun လက်နဲ့ အသာပွတ်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းက အနမ်းတို့ကိုလှလှပပ ပုံဖော်နေမိသည်။

သူ့အနမ်းတွေကို မိန်းမိန်းမောမော ခံယူနေတဲ့ ကောင်လေးက တကယ်ကို နတ်သားလေးတစ်ပါးလိုမျိုး။

အနမ်းတို့ကို ရပ်တန့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားတဲ့ Jungwoo က ရီဝေဝေလေးငေးကြည့်လာ သည်။ Jaehyun ရပ်ထားတဲ့ အနမ်းကို ပြန်ဆက်ရင်း ဂျောင်ဝူးရဲ့ မေးဖျားကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲမော့ထားပြီး အနမ်းတို့ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း အဆင့်မြှင့်လိုက်သည် ။

နူးနူးညံ့ညံ့ နှုတ်ခမ်းပေါ် ခပ်ဖွဖွ စုပ်ယူနမ်းရှိုက်နေရာမှ လျှာပါ တိုးဝင်လာတဲ့ Jaehyun ကြောင့် ဂျောင်ဝူး ရုတ်တရက် မျက်လုံးလေးပြူးသွားရသည်။

ဒီလိုခံစားချက်ကြီးကို မခံစားဖူးတာကြောင့် ဂျောင်ဝူးမျက်လုံးတွေကိုသာ အတင်းမှိတ်ရင်း လက်ကလေးတွေက အိပ်ယာခင်းစတို့ကို အမိအရဖမ်းဆုတ်ထားလိုက်သည်။

မဟုတ်ရင်တောင် ဒါက သူကိုယ်တိုင် Jaeကို တောင်းဆိုခဲ့တာမဟုတ်လား Jaeကို အခက်မတွေ့စေချင်ဘူးပြီးတော့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း Jaeရဲ့အချစ်တွေကို ခံယူချင်တယ် ကျွန်တော့်ရဲ့အချစ်ကိုလဲ Jaeကို....

နမ်းနေရင်း သူ့လျှာတွေကို ပြန်လည်ရစ်ပတ်လာတဲ့ နူးညံ့မှုလေးကြောင့် Jaehyunလက်တို့က ဂျောင်ဝူး ခါးစည်းထားတဲ့ ခါးစည်းကြိုးလေးကို အသာဖြည်ချလိုက်သည်။

မြင်နေရတဲ့ လည်ပင်းသားလေးတွေကို ကိုက်ခဲလိုက်တော့ အင့် ခနဲရှိုက်ထုတ်လိုက်တဲ့ ဂျောင်ဝူးကြောင့် ကိုက်ထားပြီးသား လည်ပင်းသားလေးကို ခပ်ဖွဖွပြန်လိုက်နမ်းနေလိုက်သည်။

"နေရခက်လိုက်တာ Jae"

မျက်နှာလေးတွေနီရဲပြီး မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ ညည်းညူနေတဲ့ကောင်လေးဟာ နေရခက်တယ်ဆိုတဲ့ စကားလေးနဲ့စတင်ပါတယ်။

"ကိုယ်ရောပဲ " ကျွန်တော့်အသံဟာ အသက်ရှူသံ သာသာလောက်ပဲ ကျယ်သည်။