CHAPTER TWO
NAEUN's PoV
Kinabukasan, Tuesday. Ready na konv pumasok sa school. Actually
nalalakad lang talaga ang school ko dahil 3 blocks lang sya mula dito sa
bahay. Sinundo nya ako sa bahay at ngayon lang ito nangyari. Ewan ko
ba kung anong nangyayari.
"couz, tara na" sabi nung pinsan ko
"teka muna, yung phone ko hindi ko alam kung saan ko inilagay"
pasigaw kong sabi dahil nasa kwarto pa ako at sya nasa labas na ng gate
Nung nahanap ko na, lumabas na ako and just staring at my
screen, ang daming messages ang narecieve ko. Dahil kaka open ko pa
lang mula nung pinatay ko kagabi ay ring na ng ring. Grabe, mahigit 30
siguro to. I touched the messaging icon then the messages suddenly
popped up. Sa mabigit 30 na messages na yun ay sya lang ang nagtxt.
It is full of apologies.
Nung nasa gate na ako, bigla ko na lang syang nakita.
"anong ginagawa mo dito?"
"nandito ako para sunduin ka"
"sa tingin mo sasakay ako dyan?"
"galit ka pa basakin?"
"not that much, but i HATE U"
"umm, halika na sakay na" sabay hawak sa kamay ko na binitawan ko
naman. He tightened his grip pero yung kamay ko ay nakabuka.
"hajima!!" at natigilan sya sa paglakad.
"mwo?"
"hindi mo ba nakikita tong kamay ko?"
"nakikita, syempre, may mata ako eh"
"nakikita mo naman pala e, my hand didn't want you to touch me!!"
Nakahawak pa rin sya pero tinanggal ko na
"couz, ano bang nangyayari?"
"umm, kung gusto mo, ikaw na lang sumakay dito" hinila ko sya saka
pinasakay dun.
"ihahatid ka daw ni Taemin sa school"
"how bout you couz? d ba bf mo to?"
"ayokong sumakah mas gusto kong maglakad na lang"
"kung yung ang gusto mo, di maglalakad na lanv tayo" sabi ni Taemin
"how about your car?"
"don't worry about that thing, nabasa mo ba yung mga txts ko?"
"kailan ka ba nagtxt?"
"last night"
"late receiver ako, bakit? ano bang sinabi mo?"
"i just txted you my apologies for my attitude yesterday" then he
continued "well, I'm sorry for now" niyakap nya ako, he pecked my cheeks
then hindi ko namalayang tumutulo na pala yung luha ko.
"why are you crying?" tinignan ko lang sya at tumawa sya
"it's okay, just cry out your pain for what i've done to you"
"buti naman at naisip mo yan" sabi ko inbetween sobs
"but why are you sobing now?"
tumawa ako saka ko sya sinuntok
"ouch" biro nyang sabi at parang may namumuo na ring luha sa mga mata
nya.
"kesa naman ma OP at malate pa ako dito sa drama nyo couz, mauna na
lang ako"
"owh, nandyan ka pa pala, sorry, k sige, ingat ka"
Pagkaalis ni couz ay tinanong ko sya "bakit ba ngayon mo lang
ginagawa sakin to?"
"i just thought to myself na yung mga ginagawa ng mga hyung ko, e di ko
ginagawa sayo, nag isip lang ako kung pano kaya kung gagawin ko rin
sayo yun?" natawa ako sa sagot nya
"ako kasi yung dongsaeng sa amin e"
"ganun ba?"
"ne"
Pumasok na ko ng classroom at for the first time ay sobrang late na
pala ako kesa tapos na pala yung first class. Ganun ba talaga? Hindi mo
namamalayan ang pagtakbo ng oras kapag kasama mo yung mahal mo?
BINABASA MO ANG
Nan niga piryohae
Hayran KurguThis is a true story of my Tita na friend ng mama ko. Nagustuhan ko yung istorya ng buhay nya kaya naman naizipan kong isulat kahit di ko pa sinasabi sa kanya. Well, bored kasi eh, pero iibahin ko naman yung mga pangalan ng mga characters kaya n...
